Σκηνή πρώτη: Στις 17 του περασμένου Νοέμβρη, μια γυναίκα, η κα Μαρία, πλησιάζει μόνη της την πύλη του Πολυτεχνείου προκειμένου να αφήσει εκεί ένα λουλούδι. Όταν το άφησε και επιχείρησε να φύγει περικυκλώθηκε από αστυνομικούς. Προσπάθησαν να την τραβήξουν μακριά από τους δημοσιογράφους. Εκείνη επέμενε να μάθει για ποιον λόγο γινόταν όλο αυτό. Οι αστυνομικοί της είπαν πως η μετακίνησή της δεν επιτρεπόταν και της βεβαίωσαν διοικητικό πρόστιμο 300 ευρώ (το οποίο μετά την κατακραυγή σβήστηκε).

Γράφει ο Νίκος Δεμισιώτης

Σκηνή δεύτερη: Στις 6 του περασμένου Δεκεμβρίου μια γυναίκα μαζί με τον σύζυγό της προσπαθούν να περάσουν τον αστυνομικό κλοιό και να προσεγγίσουν το σημείο που δολοφονήθηκε ο Αλέξης Γρηγορόπουλος προκειμένου να αφήσουν λουλούδια. Οι αστυνομικοί τους μπλοκάρουν και τους απομακρύνουν. Οι δυο πολίτες ζητούν να μάθουν με βάση ποιο νόμο απαγορεύεται η προσέγγιση στο σημείο από δυο άτομα (συγγενείς πρώτου βαθμού). Οι αστυνομικοί αρνούνται να τους απαντήσουν και τους απειλούν πως αν δεν φύγουν θα τους προσαγάγουν. Δικηγόροι (Θανάσης Καμπαγιάννης και Κωστής Παπαδάκης) που ήταν στο σημείο διαμαρτύρονται και τελικά προσάγονται. Βεβαιώνονται διοικητικά πρόστιμα σε όσους προσπάθησαν να προσεγγίσουν το μνημείο στα Εξάρχεια διότι η μετακίνησή τους δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί.

Σκηνή τρίτη: Έμποροι που τα μαγαζιά τους είναι κλειστά για πολλούς μήνες προσπαθούν, την περίοδο των εορτών, να δουλέψουν λίγο, με την άγνωστη μέθοδο του click away προκειμένου να μην υπάρχει συνωστισμός μέσα και έξω από τα μαγαζιά τους.

Σκηνή τέταρτη: Γονείς προκειμένου να μην χαλάσουν το χατίρι των βλασταριών τους κάνουν online παραγγελίες παιχνιδιών και με το sms του καταστήματος βγαίνουν για λίγο από τους σπίτι τους προκειμένου να το αγοράσουν και στη συνέχεια γρήγορα- γρήγορα να επιστρέψουν στο σπίτι τους.

Σκηνή πέμπτη: Η κυβέρνηση αποφασίζει πως για να περιορίσει τις πιθανότητες μετάδοσης του κορονοϊού κλείνει ξανά για μια εβδομάδα λιανεμπόριο, βιβλιοπωλεία και κομμωτήρια όπου οι πελάτες πηγαίνουν ένας- ένας και ελεγχόμενα με ραντεβού.

Σκηνή έκτη: Ο Άδωνις Γεωργιάδης, παραδέχεται, πως η επιτροπή των λοιμωξιολόγων είχε εισηγηθεί μίνι lockdown στη Θεσσαλονίκη πριν την γιορτή του Αγίου Δημητρίου κάτι το οποίο τελικά δεν έγινε «από σεβασμό στην πίστη και την Ορθοδοξία». Τα αποτελέσματα γνωστά και τραγικά.

Σκηνή έβδομη: Ανήμερα των Θεοφανίων χιλιάδες πιστοί βρέθηκαν στις εκκλησίες. Ουρές δημιουργήθηκαν έξω από τους ναούς. Αλήθεια με τι sms δικαιολόγησαν την μετακίνησή τους; Φορούσαν μάσκες, βέβαια. Τις οποίες, όμως, στη συνέχεια έβγαζαν για να προσκυνήσουν τις εικόνες και κυρίως για να κοινωνήσουν. Όλοι. Από το ίδιο κουτάλι. Και ενώ ο κορονοϊός θερίζει τους ιερωμένους.

Με βάση όλα τα παραπάνω, προφανέστατα και δικαιούμαι να υποθέσω πως πλέον είμαστε η μοναδική χώρα στον πλανήτη που ο κορονοϊός κολλάει σε κάποια μέρη και δεν κολλάει σε κάποια άλλα. Κολλάει σε εκδηλώσεις μνήμης που, κάποιος κακόπιστος θα μπορούσε να πει πως ενοχλούν το κράτος. Δεν κολλάει στις Εκκλησίες.

Το είπε άλλωστε και ο εκπρόσωπος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, πριν από λίγο στο ραδιοφωνικό σταθμό του Alpha 9,89: «Εμείς δείξαμε ανυπακοή και η κυβέρνηση έδειξε ανοχή. Αλλιώς θα έπρεπε να ήμουν στο αυτόφωρο τώρα. Ήταν απόφαση του κ. Χρυσοχοΐδη, φαντάζομαι. Δεν ξέρω κιόλας. Εμείς δεν είμαστε τα παιδάκια των Εξαρχείων»…

Επίσης, με βάση όλα τα παραπάνω δικαιούμαι να υποθέσω πως και πάλι η επιτροπή των λοιμωξιολόγων ζήτησε κλειστούς Ναούς αλλά η κυβέρνηση αποφάσισε να μην πάει κόντρα στις επιταγές της Εκκλησίας. Φαντάζομαι, όμως, πως αυτό θα το μάθουμε στο επόμενο ξέσπασμα ειλικρίνειας κάποιου κυβερνητικού στελέχους. Ελπίζω, τουλάχιστον να μην έχουμε τα ίδια τραγικά αποτελέσματα με την πρώτη φορά. «Ας κάνουμε το σταυρό μας», δηλαδή.

«Ήπια αστυνόμευση» ονομάστηκε η πρόθεση της κυβέρνησης να μην έρθει σε ρήξη με την Εκκλησία. Έτσι! Για να καταλάβουμε ποιος κυβερνάει τελικά αυτόν τον τόπο. Καληνύχτα, οι κάτοικοι της Τεχεράνης σας χαιρετούν.