Τον Μάρτιο του 2009, φαινόταν ότι ο τίτλος στην Πρέμιερ Λιγκ ουσιαστικά είχε κριθεί. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ταξίδευε προς το τρίτο συνεχόμενο πρωτάθλημα. Η ομάδα του Σερ Άλεξ ήταν επτά πόντους μπροστά. Και όμως, λίγες εβδομάδες αργότερα, η Γιουνάιτεντ θα στηριζόταν στον πιο… απίθανο παίκτη – έναν άγνωστο 17χρονο – για να σώσει τη σεζόν. Πριν τη φοβερή ιστορία, να θυμάστε ότι κάθε μέρα, όπως και σήμερα, βλέπετε εδώ τα κορυφαία προγνωστικα στοιχηματος

Επιστρέφουμε στο θέμα μας… Η Λίβερπουλ που ακολουθούσε στη βαθμολογία, ήταν σε καλή φόρμα, αλλά ο τρόπος της νίκης του στο Old Trafford εξακολουθούσε να προκαλεί σοκ. Ειδικά από τη στιγμή που ο Κριστιάνο Ρονάλντο είχε κάνει το 1-0. Τέσσερα αναπάντητα γκολ, αρκούσαν για να οδηγήσουν τη Γιουνάιτεντ στην ταπείνωση.

Οι «Κόκκινοι Διάβολοι» έχασαν και το επόμενο παιχνίδι στην έδρα της Φούλαμ. Ήταν η πρώτη ήττα της Γιουνάιτεντ σε αυτό το γήπεδο μετά από περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες.

Δύσκολο και καθοριστικό ματς με τη Βίλα

Οι κόκκινες κάρτες των Σκόουλς και Ρούνεϊ στο Φούλαμ, σήμαιναν ότι η Γιουνάιτεντ πήγε στο επόμενο παιχνίδι τους χωρίς αυτούς. Και ενώ ο Βίντις ήταν επίσης τιμωρημένος. Η μόνη παρηγοριά ήταν ότι θα έπαιζαν με την Άστον Βίλα, που βρισκόταν σε ελεύθερη πτώση.

Οι «χωριάτες» είχαν πάρει μόλις έναν πόντο από τα πέντε προηγούμενα παιχνίδια τους. Είχαν περάσει οκτώ ματς χωρίς νίκη σε όλες τις διοργανώσεις, και έβλεπαν ελπίδες τους για την τετράδα να μειώνονται. Επιπλέον, είχαν δεχτεί 5 γκολ στο Anfield πριν από τη διακοπή του Μαρτίου.

Ο πάγκος της Γιουνάιτεντ είχε… περίεργη σύνθεση, αφού πέντε από τους επτά αναπληρωματικούς προερχόντουσαν από την ακαδημία.

Κάτι δεν πήγαινε καλά

Το σκορ άνοιξε με έναν ασυνήθιστο τρόπο στο ματς. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο σκόραρε με… έμμεσο, αφού ο Μπραντ Φρίντελ είχε πιάσει την μπάλα με τα χέρια σε μια πάσα προς αυτόν. Ωστόσο, όπως είχε φανεί και στο ντέρμπι με τη Λίβερπουλ, ένα γκολ από τον Πορτογάλο δεν ήταν αρκετό. 

Ο ασυνήθιστος τρόπος του πρώτου γκολ θα έπρεπε να προειδοποιήσει τις δύο πλευρές ότι αυτό δεν θα ήταν συνηθισμένο παιχνίδι, αλλά η Γιουνάιτεντ δεν άκουσε τις προειδοποιήσεις.

Ο Τζον Κάριου είχε πλησιάσει στο άνοιγμα του σκορ όταν η κεφαλιά του απομακρύνθηκε πάνω στη γραμμή από τον Φλέτσερ. Ο Κάριου σκόραρε λίγο αργότερα με κεφαλιά, από σέντρα του Μπάρι.

Η Βίλα έβαλε κι άλλο γκολ στη συνέχεια: ο Γκάμπι Αγκμπολαχόρ νίκησε τον Έντβιν φαν ντερ Σαρ, και το 1-2 ήταν γεγονός! 

Μακέντα, ο λυτρωτής!

Η μάχη για τον τίτλο είναι συχνά θέμα μομέντουμ. Η Γιουνάιτεντ λοιπόν, όταν ήταν στριμωγμένη στα σχοινιά, βρήκε το μομέντουμ! Ήταν η απόφαση του Σερ Άλεξ να βάλει τον Κίκο Μακέντα για το ντεμπούτο του μια έμπνευση ή ήταν μια κίνηση απελπισίας από έναν προπονητή με λίγες επιλογές; Ή ήταν ένας συνδυασμός και των δύο;

Η απομάκρυνση της αποτυχίας μπορεί να είναι περίεργη και χρονοβόρα, οπότε ο Φέργκιουσον πόνταρε σε μια γρήγορη επιδιόρθωση. Σε τελική ανάλυση, τα έπαιξε όλα για όλα με ένα παιδί που δεν είχε αγωνιστεί ούτε λεπτό με την πρώτη ομάδα.

Ο απολογισμός ετων 10 γκολ σε 16 ματς με τη δεύτερη ομάδα ήταν ό,τι ήξεραν οι φίλοι της Γιουνάιτεντ για τον Μακέντα. Για τον τύπο που μπήκε να δώσει τη λύση σε ένα… υπερ-κρίσιμο ματς για τον τίτλο. Αλλά πρώτα θα ήταν η σειρά του Ρονάλντο να σκοράρει και να ισοφαρίσει σε 2-2, με ένα φοβερό αριστερό σουτ.

Ο Ρονάλντο της Ρεάλ Μαδρίτης ή της Γιουβέντους θα μπορούσε να στηριχθεί μόνο στον εαυτό του για να ολοκληρώσει τη νίκη της ομάδας του με ένα χατ-τρικ. Αλλά αυτήν τη φορά, η Γιουνάιτεντ χρειαζόταν έναν άλλο «άντρα» για να βγει από τη δύσκολη θέση. Λοιπόν, λέμε «άντρα», ο Μακέντα όμως ήταν ακόμα… αγόρι!

Δευτερόλεπτα πριν πάρει την μπάλα από τον Γκιγκς, ο Ιταλός είχε προσπαθήσει – αν και απέτυχε – με ένα σουτ από μακριά. Αν η Βίλα ήταν σε εγρήγορση, θα είχε αναγνωρίσει τον κίνδυνο, αλλά αυτά τα πράγματα συμβαίνουν τόσο γρήγορα που είναι συχνά δύσκολο να αντιδράσεις…

Λίγο πιο μετά, ο Μακέντα βρήκε χώρο χάρη σε μια εξαιρετική πρώτη επαφή. Το τελείωμά του ήταν ακόμα καλύτερο, και λίγοι επιθετικοί σε αυτήν την ηλικία, και σε τέτοια περίσταση, θα είχαν τα κότσια να το δοκιμάσουν. Πόσο μάλλον, να στείλουν και τη μπάλα στα δίχτυα. Κάπως έτσι, έγινε το 3-2 και… γεια σας!

Δείτε τα στιγμιότυπα του φοβερού αγώνα, με τη γκολάρα τίτλου του Μακέντα:

Η συνέχεια και τα λόγια του Μακέντ

«Νομίζω ότι αυτό είναι βγαλμένο από τα όνειρά μου – να πετύχω ένα τέτοιο γκολ στο ντεμπούτο μου», είπε ο Μακέντα, αλλά δεν έμεινε εκεί.

Στο επόμενο παιχνίδι, μόλις ένα λεπτό μετά την είσοδό του, σκόραρε ξανά για να σφραγίσει τη νίκη απέναντι στην πολύ σκληρή Σάντερλαντ.

Η έμπειρη ομάδα της Γιουνάιτεντ φαινόταν να αγχώνεται από την πίεση της σφράγισης ενός τίτλου που φαινόταν εύκολος μόλις ένα μήνα νωρίτερα. Αλλά ο Μακέντα δεν είχε τέτοιες ανησυχίες. Κατά κάποιον τρόπο, επωφελήθηκε από το γεγονός ότι δεν ήταν εκεί πριν: δεν είχε αρκετή εμπειρία για να σκεφτεί υπερβολικά, και ως εκ τούτου το ένστικτο ανέλαβε δράση.

Το ένστικτο μπορεί να μην είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεται μια ομάδα κατά τη διάρκεια μιας ολόκληρης σεζόν. Όμως, όταν αυτή η σεζόν εξαρτάται από μόλις δύο εβδομάδες, το ένστικτο, το μομέντουμ, είναι πολύτιμα!

Η Γιουνάιτεντ κέρδισε τα τέσσερα επόμενα παιχνίδια, ενώ η Λίβερπουλ έχασε πόντους σε μια δραματική ισοπαλία 4-4 με την Άρσεναλ. Οι «Κόκκινοι Διάβολοι» είχαν τελειώσει τον τίτλο μια αγωνιστική πριν το τέλος. Κάτι που, όταν ο Μακέντα μπήκε στον αγωνιστικό χώρο με τη Βίλα, φαινόταν απίθανο.

«Η ζωή μου άλλαξε εκείνη την ημέρα και από τότε δεν ήταν ποτέ η ίδια», θυμάται ο Μακέντα σε μια συνέντευξη το 201, στο ESPN.

«Μέχρι στιγμής, παραμένει η καλύτερη μέρα της ζωής μου στο ποδόσφαιρο».

Ίσως να μην έχει φτάσει στα ίδια στάνταρ από τότε, αλλά η γκολάρα του επί της Βίλα, θα μείνει αξέχαστη στους φίλους της Γιουνάιτεντ. Ήταν η στιγμή που γύρισε ο διακόπτης, και η κούπα έγειρε ξανά προς το Μάντσεστερ…