Μπορεί η 1η σεζόν του Snowpiercer να μου δημιούργησε μία γεύση «γλυκόπικρη», καθώς δεν πέτυχε με 100% ποιοτικό τρόπο αυτό που ήθελε, όμως με άφησε με την εντύπωση πως η επόμενη σεζόν θα είναι καλύτερη.
Αυτό αφορούσε κυρίως την τροπή που πήρε το σενάριο στο τέλος αλλά και την είδηση πως αυτός ο εξαιρετικός ηθοποιός, ο Sean Bean, θα συμμετείχε σ’ αυτήν.
Έτσι λοιπόν, η σειρά του Netflix και του TNT, ήρθε με τη 2η της σεζόν και τα 10 της επεισόδια ώστε να επιβεβαιώσει (εν μέρει) αυτές τις εικασίες μου. Το αφηγηματικό πλαίσιο αλλάζει τελείως και ένας νέος «παίχτης» έρχεται στο προσκήνιο. Ο περιβόητος Mr. Wilford (Sean Bean) και το Big Alice του, έχουν κολλήσει κυριολεκτικά πάνω στο Snowpiercer, με τη μοίρα των δύο τρένων να είναι πλέον κοινή.
Το παιχνίδι στρατηγικής που θα «εξαπολύσει» ο πανέξυπνος και χειριστικός Wilford θα είναι μεγάλο. Πλέον στο Snowpiercer δεν υπάρχει ο αναβρασμός των χαμηλότερων κοινωνικών «στρωμάτων» και αυτό το πάθος για επανάσταση. Τη θέση όλων αυτών έχει πάρει ο διχασμός ανάμεσα στους νοσταλγούς του Wilford και σε εκείνους που προτιμούν το παρόν μοντέλο, μια εύθραυστης δημοκρατίας την οποία εγκαθιδρύσε ο Layton (Daveed Diggs).
Μια ανακάλυψη για την άνοδο της θερμοκρασίας στη Γη θα δώσει τις πρώτες «αχτίδες» ελπίδας στα δύο τρένα και γενικά στην ανθρωπότητα, με την Melanie (Jennifer Connelly) να παίζει ένα πολύ σημαντικό, αλλά περιορισμένο χρονικά, ρόλο στην ιστορία αυτή. Στο «παιχνίδι» της 2ης σεζόν θα έχει συμμετοχή και η κόρη της, Alex (Rowan Blanchard), την οποία εγκατέλειψε η μητέρα της κατά το «ξέσπασμα» της πολικής θερμοκρασίας και έκτοτε εκείνη βρέθηκε στο πλευρό του Wilford.
Η δυναμική ανάμεσα στα δύο τρένα θα είναι ισχυρή, με όλες τις ενδείξεις να δείχνουν πως πάμε σε μάχη. Όχι απαραίτητα μάχη, όπως αυτή της 1ης σεζόν, αλλά μάχη στρατηγικής, σαν μία παρτίδα σκάκι. Με προδοσίες, με κατασκόπους και «μαχαιρώματα» πίσω από την πλάτη. Η ολοκλήρωση της σεζόν σετάρει την επόμενη, ανοίγοντας για τα καλά τον «ορίζοντα» της ιστορίας, με μία διαφαινόμενη θυσία να έχει βοηθήσει πολύ σ’ αυτό.
Η άποψη του lordoftheseries.gr
Σίγουρα, βλέποντας τη 2η σεζόν του Snowpiercer νιώθεις πως υπάρχει μία βελτίωση σχετικά με την 1η. Μια βελτίωση όμως που εντοπίζεται σε συγκεκριμένους τομείς και όχι τόσο στη συνολική εικόνα. Δεδομένα, ο ερχομός του Sean Bean και της αριστοτεχνικής του ερμηνείας ήταν ευεργετικός για την εξέλιξη της πλοκής και «κάλυψε» ξεκάθαρα όλες τις υπόλοιπες εκτελέσεις από το cast.
Είναι βέβαιο πως έχει υπάρξει πολύ καλή δουλειά στον μουσικό τομέα, με τα τραγούδια που «ντύνουν» τη σεζόν να είναι απόλυτα ταιριαστά με το ύφος και τον τόνο των σκηνών. Αφηγηματικά, μπορεί ο κύκλος να πηγαίνει εκεί που θέλει, όμως αντιμετωπίζει θέματα με μερικές ανούσιες και αδιάφορες υπό-ιστορίες, με χαρακτήρες που εμφανίζονται και εξαφανίζονται και γενικότερα με μια ελλιπή ανάπτυξη του δευτερεύοντος cast.
Γενικότερα, η 2η σεζόν του Snowpiercer έχει ρυθμό, είναι απολαυστική και έχει το «αλατοπίπερο» στην όλη πλοκή, που ακούει στο όνομα του Sean Bean. Από’ κει και πέρα, το σενάριο έχει κάποιες ελλείψεις, που δεν επιτρέπουν στη σεζόν και στη σειρά να φτάσουν στο «ταβάνι» των προοπτικών τους.
