– Γιατρέ, πριν την εγχείρηση δεν είχατε μούσι…
– Δεν είμαι γιατρός. Ο Άγιος Πέτρος είμαι…
– Γιατρέ, βλέπω μπλε και πράσινους κόκκους..
– Οφθαλμίατρο έχετε δει;
– Όχι! Μόνο μπλε και πράσινους κόκκους….
– Γιατρέ, όλοι με αγνοούν…
– Ο επόμενος, παρακαλώ!
– Γιατρέ, πάσχω από αμνησία…
– Από πότε;
– Από πότε τι;
– Γιατρέ, νομίζω ότι θα πεθάνω…
– Ανοησίες! Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θα σας συμβεί.
– Γιατρέ, έσπασα το χέρι μου σε δυο μέρη.
– Να αποφεύγετε αυτά τα δύο μέρη.
– Γιατρέ, θα μπορώ να παίξω πιάνο όταν βγω από το νοσοκομείο;
– Φυσικά, κύριέ μου! Γιατί όχι;
– Περίεργο! Δεν έμαθα ποτέ να παίζω πιάνο…
– Γιατρέ, συνεχίζω να βλέπω τις κηλίδες που σας είχα πει.
– Δεν σας βοήθησαν τα καινούρια γυαλιά;
– Πώς! Τώρα βλέπω τις κηλίδες καλύτερα.
– Γιατρός: Δεν βρίσκω σαφή αίτια για τα συμπτώματά σας. Μάλλον φταίει το ποτό…
– Εντάξει, γιατρέ. Να ξανάρθω όταν ξεμεθύσετε;
– Γιατρέ, νομίζω ότι χρειάζομαι γυαλιά.
– Σίγουρα, κύριε. Εδώ που μπήκατε είναι ταχυδρομείο.
– Γιατρέ, νομίζω ότι είμαι μήλο!
– Ελάτε πιο κοντά. Δεν δαγκώνω.
