Η δασκάλα παρουσιάζει στους μαθητές ενός αμερικάνικου κολεγίου έναν καινούργιο συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι.

Το μάθημα αρχίζει με ερωτήσεις αμερικάνικης ιστορίας.

-Για να δούμε πόσο καλοί είστε, λέει η δασκάλα.

-Ποιος είπε : δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο;

Κανείς δε σηκώνει το χέρι του εκτός από τον καινούργιο.

-Ο Πάτρικ Χένρι, το 1775, στη Φιλαδέλφεια, απαντά.

-Μπράβο Σουζούκι. Και ποιος είπε : Κυβέρνηση του λαού από το λαό και για το λαό; , ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.

-Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863, στο Γκέτισμπουργκ”, απαντά και πάλι ο Σουζούκι.

Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει:

-Ντροπή! Ο Γιαπωνέζος Σουζούκι ξέρει την αμερικάνικη ιστορία καλύτερα από εσάς!

Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια ψιλή φωνή από τα πίσω θρανία :

-Ρε, δε πάτε να πη….. όλοι, μα….. Γιαπωνέζοι!

-Ποιος το είπε αυτό; φωνάζει η δασκάλα.

Ο Σουζούκι χωρίς να περιμένει λέει :

-Ο στρατηγός ΜακΑρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιακόκα, το 1982, στη γενική συνέλευση της General Motors. Η τάξη σιωπά.

-Θέλω να ξεράσω, ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή.

-Ποιος το πε αυτό; ξαναρωτάει η δασκάλα.

Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι :

-Ο Τζόρτζ Μπούς ο πρώτος στον πρωθυπουργό Τανάκα, το 1991, στη διάρκεια δείπνου στο Τόκιο.

Δυο τρεις μαθητές ουρλιάζουν:

-Αι γαμήσου ρε μαλακισμένο Σουζούκι.

Ατάραχος ο Γιαπωνέζος :

-Βαλεντίνο Ρόσι, Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, Ράλι Νότιας Αφρικής, 2002.

Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές πετούν καρέκλες, η δασκάλα έχει λιποθυμήσει και ξαφνικά μπαίνει ο διευθυντής :

-Ε μα την παναγία, δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο!

Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι :

-Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κώστας Καραμανλής, το 2004, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης του!