Όταν κάποιος μας λέει κάτι και θέλουμε να του δείξουμε ότι συμφωνούμε μαζί του ή ότι αποδεχόμαστε αυτό που μας λέει, συχνά απαντάμε με ένα απλό «εντάξει» ή «ΟΚ». Όταν όμως το γράφουμε αυτό σε e-mail ή σε κάποια εφαρμογή chat (Google Chat, Slack κλπ) σε συναδέλφους μας, σε ανώτερους ή κατώτερους στην ιεραρχία στον εργασιακό μας χώρο, μπορεί αυτό το «ΟΚ» να παρερμηνευθεί.

Το γιατί μας το εξηγεί η γλωσσολόγος Γκρέτσεν Μακάλοχ, η οποία μίλησε για το θέμα αυτό στη Huffington Post.

Όπως σημειώνει, οτιδήποτε είναι συντομότερο μπορεί να ακουστεί πιο απότομο, οτιδήποτε είναι μεγαλύτερο μπορεί να ακουστεί πιο ευγενικό. Άρα, αυτό το «ΟΚ» ή «εντάξει» μπορεί να φανεί απότομο και τυπικό. Αντίθετα, αν συνοδεύσουμε το ΟΚ με κάτι άλλο (π.χ, «ΟΚ, πολύ καλά» ή «ΟΚ, τέλεια!»), μπορεί αυτές οι επιπλέον λέξεις να κάνουν τη διαφορά. Σύμφωνα με τη Μακάλοχ, υποσυνείδητα ο συνομιλητής μας αντιλαμβάνεται ότι έχουμε κάνει μία επιπλέον προσπάθεια για να πούμε κάτι παραπάνω από ένα απλό «ΟΚ» και αυτό μας κάνει να φαινόμαστε πιο ευγενικοί.

Ένα ακόμα πιο απλό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε για να «ζωντανέψουμε» το ΟΚ μας είναι να το συνοδεύσουμε με ένα θαυμαστικό. Το «ΟΚ!» προσδίδει έναν ενθουσιασμό σε αυτήν την τυπική λέξη και μπορεί να μεταφέρει στον γραπτό λόγο τη ζωντάνια που θα βάζαμε στον προφορικό λόγο, αν χαμογελούσαμε ή αν μαλακώναμε τον τόνο της φωνής μας.

Επίσης, ένας ασφαλής τρόπος να αποφασίσουμε πώς θα γράψουμε το «ΟΚ» μας είναι να δούμε πρώτα πώς το γράφει ο άλλος. «Γενικά, αυτό που προσπαθώ να κάνω σε e-mail είναι να αντιγράφω αυτό που κάνει ο άλλος. Αν δω κάποιον άλλο να λέει πράγματα όπως “ΟΚ, καλά”, μπορώ να κάνω κάτι σε αυτό το ύφος», εξηγεί.

Σε κάθε περίπτωση, η Μακάλοχ σημειώνει πως ένα «ΟΚ» δε σημαίνει αυτομάτως ότι ο συνομιλητής μας έχει θυμώσει μαζί μας και δεν θα πρέπει να μας αγχώνει. «Στις περιπτώσεις όπου δε σου λένε να πας να γ… και δε σου λένε ότι είσαι απαίσιος άνθρωπος και το θέμα είναι τι σημαίνει μία τελεία, ίσως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια μας και να ρωτήσουμε αν υπάρχει κάποια αληθινό πρόβλημα ή να τους δώσουμε το τεκμήριο της αθωότητας», υπογραμμίζει.