Μια κίνηση που συμπυκνώνει την ιδιαίτερη σχέση μας με το χρόνο είναι ίσως οι αναμνήσεις που αρνούμαστε να θάψουμε. Σαν από άμυνα, εμπεδώνοντας το αναπόδραστο του χρόνου, αναπτύσσουμε όλο και περισσότερες πατέντες για να παραβιάσουμε την λογική του. Μια εξ’ αυτών, η καταβύθιση στα κινούμενα σχέδια της παιδικής μας ηλικίας, κινούμενα σχέδια διαφορετικής αισθητικής και κουλτούρας, τα οποία όσο retro κι αν είναι, δύσκολα μπορούν να τεθούν εκτός συναγωνισμού ακόμα κι από την εξελιγμένη γενιά των σημερινών τηλεθεατών που συνεχίζει να τα παρακολουθεί τουλάχιστον αρκετά εξ’ αυτών.

Γράφει η Νίκη Παπάζογλου

Στην προσπάθεια μια τέτοιας άσκησης ονειρικής ενηλικίωσης παραθέτουμε τα κινούμενα σχέδια των προηγούενων δεκαετιών, δεκαετίών που η τηλεοπτική οθόνη έμενε ανοιχτή ακόμη κι αν δεν είχε τίποτα να δείξει… Δεκαετίων, που οι μικροί της οικογένειας καθηλώνονταν μπροστά από ένα κάδρο με ασπρόμαυρα χιονάκια ανάμεσά στα οποία παρέλαυναν ο Φιόγκος και ο Ρούχλας, ο δαιμόνιος ρεπόρτερ Πίκος Απίκος, η γλυκιά Κάντυ- Κάντυ , ο Γκρινιάρης μαζί με τον Σκουντούφλη, ο Νιλς Χολγκερσον και πολλοί άλλοι…

Φρουτοπία

«Είναι μία, μόνο μία, η Ονειρεμένη Φρου-το-πία» ακουγόταν από τη μικρή οθόνη και σαν συναγερμός έκανε όλα τα παιδιά να τρέχουν να παρακολουθήσουν την εξέλιξη του μυστηρίου της εξαφάνισης ενός μανάβη από τον δαιμόνιο ρεπόρτερ Πίκο Απίκο απεσταλμένο τηςεφημερίδας «Τρέχα Γύρευε».
Η Φρουτοπία,κόμικ που δημιούργησαν το 1983 ο συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας Ευγένιος Τριβιζάς και ο σκιτσογράφος Νίκος Μαρουλάκης, μεταφέρθηκε στην τηλεόραση της ΕΡΤ, το 1985, από την οικογένεια Σοφιανού, οπτικοποιημένο με μαριονέτες και σημείωσε μεγάλη επιτυχία.
Η Άννα Παναγιωτοπούλου ως η Μάτα η Ντομάτα, η Ντίνα Κώνστα ως η Πιπεριά η φαρμακόγλωσσα, ο Δημήτρης Πιατάς ως ο Πίκος Απίκος και ο Παύλος Κοντογιαννίδης ως ο Βρασίδας το Κρεμμύδι.αποτελούσαν για χρονια την αγαπημένη παρέα των μικρών μας φίλων.


Του Κουτιού Τα Παραμύθια

Με το που ακουγόταν, από τους τηλεοπτικούς δέκτες, η φωνή της μαμάς να καληνυχτίζει τη μικρή Παρασκευούλα άρχιζε ίσως το πιο ροκ τραγούδι εισαγωγής σε παιδική σειρά που έχει γραφτεί ποτέ: «Φα Δίεση ο Φιόγκος, κι ο Ρούχλας είναι Λα, ο Σεβαστιανός διηγείται στη γραμμή του Σι, και στο Μι τραγουδάει παραμύθια η Μελιά».
Άλλη μια επιτυχημένη σειρά της οικογένειας Σοφιανού με πρωταγωνιστές τη μικρή Παρασκευή Γεωργιάδου και τέσσερις υπέροχες φιγούρες, τον Ρούχλα (Παύλος Κοντογιαννίδης), τον Φιόγκο (Φαίδων Σοφιανός), τον Σεβαστιανό (Παύλος Χαϊκάλης) και την Μελιά (Ήβη Σοφιανού) που διηγούνταν μέσα από τα μαγικό κουτί αμέτρητες ιστορίες από όλο τον κόσμο. Η σειρά, που προβλήθηκε αρχικά το 1987, είχε πολύ μεγάλη επιτυχία και όλοι θυμόμαστε μέχρι και σήμερα τον Παύλο Κοντογιαννίδη, ως Ρούχλα, να τα «σπάει» στα ντραμς…

Κάπου Κάπως Κάποτε

«Τι ήτανε καλοκαίρι, χιονίας…ίσως χτές ή και ποτέ… να ‘τανε κάπου αλλού ή σε έμας κάπως κα- ποτέ….» ήταν τα λόγια με τα οποία ξεκινούσε το τραγούδι των τίτλων της παιδικής σειράς με τους λαϊκούς μύθους που υποδυόταν το κουκλοθέατρο και οι μαριονέτες του Λάκη Αποστολίδη, η οποία προβαλλόταν από την ΕΡΤ2 από το 1987.


Στρουμφάκια

Ο παπα-Στρούμφ, η Στρουμφίτα, ο Γκρινιάρης, ο Μελένιος, ο Σκουντούφλης, ο Λιχούδης και πολλοί άλλοι μικροί μπλε φίλοι ζουν στα μανιταρόσπιτά τους στο στρουμφοχωριό, και αγωνίζονται να γλιτώσουν από τον Δρακουμέλ και την πονηρή-κακιά Ψιψινέλ, που επιθυμεί να τα κάνει σούπα… Το δημιούργημα του Βέλγου καρτουνίστα Πεγιό (Peyo), Τα Στρουμφάκια, κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση στις 23 Οκτωβρίου 1958 στο βελγικό περιοδικό κόμικ Σπιρού. Η λέξη Sctroumph που έδωσε το όνομά της στην μπλε μικροσκοπική κοινότητα επινοήθηκε σύμφωνα με τον Peyo κατά τη διάρκεια ενός γεύματος με τον συνάδελφο του καρτουνίστα Andre Fanquin, στην προσπάθειά τους να θυμηθούν την λέξη αλάτι. Στην Ελλάδα αρχίζουν να προβάλλονται και να μαγεύουν τους μικρούς φίλους με τα κατορθώματά τους από την δεκαετία του ‘80, μέσα από την ομότιτλη τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων.


Αστυνόμος Σαΐνης

Πρόβλημα , προοόβλημααααα, πρόβλημα, προοοόβλημαααα, πεεεες μου πως το λύνεις, Αστυνόμος Σαϊνης, Αστυνόμος Σαϊνης, Αστυνόμος Σαϊνης» ήταν οι ευφάνταστοι τίτλοι του Αστυνόμου Σαϊνη ή Inspector Gadget όπως ονομαζόταν η σειρά στο εξωτερικό. Ντυμένος πάντα με γκρι καμπαρτίνα, όπως ο κάθε ντεντέκτιβ που σέβεται τον εαυτό του, με ασορτί καπελάκι που είχε ενσωματωμένη ομπρέλα, έλικα, κυάλια και ό,τι άλλο μπορούσε να φανταστεί κανείς, ο αδέξιος ντετέκτιβ έδινε νόημα στα Σαββατιάτικα πρωινά, μπλέκοντας πάντα σε σουρεαλιστικές περιπέτειες.

Με τη φράση «Εμπρός καλό μου χέριι» διάβαζε μηνύματα που… αυτοκαταστρέφονταν, έβγαζε τα κρυμμένα κάτω από την καμπαρντίνα του προχωρημένα για την εποχή τεχνολογικά gadgets και έτρεχε να λύσει το μυστήριο. Η τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων αναπτυγμένη από μια κοινοπραξία μεταξύ Γαλλίας, Καναδά και Ηνωμένων Πολιτειών προβλήθηκε στην Ελλάδα από το 1983 μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 90.

Νιλς Χόλγκερσον

Το μελωδικό και συνάμα μελαγχολικό τραγούδι των τίτλων, αποτελούσε για άλλη μια φορά το σύνθημα της καθήλωσης μπροστά στην οθόνη. Το κινούμενο σχέδιο, βασισμένο στο αριστούργημα της παιδικής λογοτεχνίας «Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον», μεγάλωσε γενιές και γενιές και αγαπήθηκε από όλα τα παιδιά του κόσμου.
Ο Νιλς Χόλγκερσον, ένα σκανδαλιάρικο παιδί, μεταμορφώνεται από ένα ξωτικό σε νάνο και καβάλα σε έναν άσπρο χήνο, ακολουθώντας ένα σμήνος αγριόχηνες, ταξιδεύει διασχίζοντας βουνά και θάλασσες, χιονισμένα όρη και πεδιάδες, λίμνες, δάση και ποτάμια. Το οικολογικό παραμύθι είχε δημοσιευτεί στις αρχές του 20ου αιώνα και η συγγραφέας του Σέλμα Λάγκερλεφ βραβεύτηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1909.

Candy Candy

«Δεν τελειώνει η ζωή παρά τα δάκρυα» ή κάπως έτσι, ήταν το μήνυμα που μετέδιδαν οι τίτλοι της Κάντυ Κάντυ, ενός ευειδέστατου ορφανού κοριτσιού με ξανθές μπούκλες. Η Κάντυ Κάντυ ήταν εκείνη που ουσιαστικά σύστησε στα ελληνόπουλα τον μαγικό κόσμο των ανατολίτικων manga με τα γιγάντια μάτια αλλά και το ρομάντζο που συνδυαζόταν με πολλές τραγικές εξελίξεις δίνοντας μια διαφορετική νότα σε κάθε επεισόδιο. Η ιαπωνική σειρά 115 επεισοδίων προβαλλόταν από την ΕΡΤ, τη δεκαετία του ’80 και έκανε αγαπητό το αγοροκόριτσο με τις φακίδες κυρίως για την καλή του καρδιά.


Καμπαμαρού

Άλλος ένας εκπρόσωπος της anime κουλτούρας στην ελληνική τηλεόραση και ένα ακόμα εξαιρετικά εθιστικό τραγουδάκι, αν και ακατάλληπτο από τα παιδικά αφτιά, ήταν ο Καμπαμαρού. Ο νεαρός αυτός νίντζα, όταν χάνει τον παππού που τον μεγάλωσε, πηγαίνει στο Τόκυο να ζήσει με τη γιαγιά του, που δεν είναι η πραγματική γιαγιά του αλλά κάποια που αγάπησε σφόδρα ο παππούς στα νιάτα του. Εκεί συναντά την μοναδική εγγονή της γιαγιάς, παλεύει εναντίον του αντίπαλου σχολείου, υποφέρει από τα βασανιστήρια μιας χοντρή νοσοκόμα και πολλά άλλα. Η σειρά είχε αρχικά κυκλοφορήσει σε βιντεοκασέτες και στη συνέχεια προβληθηκε σε ελληνικούς τηλεοπτικούς σταθμούς.


Thundercats

«Θάντερ… θάντερ… θάντερκατς». Αν και το τραγούδι των τίτλων δεν μεταφράστηκε ποτέ – θα ήταν άλλωστε τραγελαφικό το αποτέλεσμα – δεν υπήρχε παιδί το 1985 που να μην ήξερε τα λόγια. Βέβαια, τα αιλουροειδή με τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, από τον πλανήτη Θαντέρα, όταν πρωτοξεκίνησαν το ταξίδι τους ως την Τρίτη Γη, προοριζόταν για ενήλικο κοινό – η πρώτη προβολή έγινε στη βραδινή ζώνη. Εν τέλει κατέκτησε τα ανήλικα μέλη των οικογενειών που παρακολουθούσαν ανελλιπώς τις περιπέτειες του Τζάνκα, της Τσιτάρα, του Τάιγκρα, του Πάνθρο και των λοιπών ηρώων.


Φλιντστόουνς

Ένα από τα πιο επιτυχημένα animation όλων των εποχών, ακολουθεί τις περιπέτειες του Φρεντ και της Βίλμα Φλίντστοουν, και των εξίσου… πρωτόγονων φίλων τους, που ζουν σε σπηλιές, οδηγούν το περίφημο… ποδοκίνητο και στολίζουν τα μαλλιά της μικρής Σταλίτσας με πραγματικά κοκαλάκια. Αν και στην Ελλάδα το πρωτοείδαμε στα 80s, το κινούμενο αυτό σχέδιο ήταν πολύ παλαιότερο αφού προβλήθηκε για πρώτη φορά την Πρωταπριλιά του 1966, στο αμερικανικό ABC


Μικρό μου Πόνυ

«Μικρό μου πόνυ, ήρθε η άνοιξη ξανά, μικρό μου Πόνυ, γλύκαναν τα δειλινά…» έλεγε το τραγούδι των τίτλων από το μικρό μου Πόνυ, τη σειρά που έκανε όλα τα κοριτσάκια που σεβόντουσαν τον εαυτό τους να κοσμούν το δωμάτιό τους με τα αγαπημένα αλογάκια. Η ομάδα από τα πανέμορφα πολύχρωμα Πόνυ ζούσαν σε μια μακρινή ονειρική κοιλάδα. Εκεί τους επισκεπτόταν συχνά η Μέγκαν, μια δεκατριάχρονη κοπέλα, μαζί με τα αδέρφια της κι όλοι μαζί μπλέκανε σε περιπέτειες πέρα από κάθε φαντασία…


Οι Φωτεινούληδες – Βαβουροπατάτες

«Αγάπη, τι σημαίνει; Να κάνεις το καλό και να το ρίχνεις στο γιαλό. Μα ποιος λέει τέτοια πράγματα τη σήμερον ημέρα;». έλεγε το τραγούδι στην ονειρική εισαγωγή των Φωτεινούληδων, απτή απόδειξη ότι κάθε εποχή πιστεύουμε στην… αγνότητα των προηγούμενων. Το αγαπημένο αυτό cartoon που βλέπαμε κατά βάση σε βιντεοκασέτες ήταν δημιούργημα της Marvel Productions και προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1986 ως μέρος της σειράς My Little Pony and Friends εναλλασσόμενο με τις Βαβουροπατάτες – Βαβουροπατάτες για παρέα τρελή, έλα κι εσύ – και τα Παιδιά του Ονείρου…

Μάγια η Μέλισσα

Η χαριτωμένη άτακτη μελισσούλα με τη φωνή της Βάσιας Τριφύλλη, ήταν άλλη μια από εκείνες που καθήλωναν τους μικρούς φίλους μπροστά στη μικρή οθόνη, από το 1979 ως και τα τέλη της δεκαετίας του 80. Η μεταγλωττισμένη αυτή σειρά κινουμένων σχεδίων με καταγωγή από την Ιαπωνία, προβαλλόταν κάθε Κυριακή, Δευτέρα και Πέμπτη σε 30λεπτα επεισόδια. Τους υπόλοιπους παιδικούς ήρωες της, ενσάρκωναν οι ηθοποιοί Υβόννη Μεταξάκη (Βίλλυ), Γιώργος Γεωγλερής (Φλιπ), Ματίνα Καρρά (Βασίλισσα), Δήμητρα Δημητριάδου (Αλέξανδρος), και Βασίλης Καΐλας (Κουρτ).


Μικρή Λουλού

Τη σειρά αποτελούσαν 52 αυτοτελή επεισόδια με θέμα τη ζωή και τις περιπέτειες της Λουλού Μόπετ, του Τάμπι Τόμπκινς και των φίλων τους. Η Μικρή Λουλού βέβαια υπήρχε ήδη από το 1935 που σχεδιάστηκε από την σκιτσογράφο Μάρτζορι Χέντερσον Μπιούελ – γνωστή και ως Μαρτζ. Αρχικά πρωταγωνίστησε στο ομώνυμο κόμικ που δημοσιευόταν από την εφημερίδα Saturday Evening Post. Χάρη στην επιτυχία που σημείωσε, καθιέρωθηκε ως μια από τις κλασικές φιγούρες στο χώρο των κόμικς και των κινουμένων σχεδίων.

Ροζ Πάνθηρας

Όλα ξεκίνησαν το 1963, όταν ο δημοφιλής σκηνοθέτης Μπλέικ Εντουαρντς θέλησε να βάλει στην ταινία του μια πρωτότυπη εισαγωγική ενότητα και γι’ αυτό ανέθεσε στον Ντέιβιντ ΝτεΠατιέ και στο σκηνοθέτη κινουμένων σχεδίων Φριτζ Φρέλεγκ να δημιουργήσουν κάτι μοναδικό. Ένα χρόνο αργότερα, ο Ροζ Πάνθηρας ξετρύπωσε στην εισαγωγή της ομότιτλης ταινίας του Μπλέικ Έντουαρντς και όχι μόνο έκλεψε την παράσταση… αλλά και τις καρδιές του κοινού, των κριτικών, ακόμα και των απαιτητικών κινηματογραφόφιλων σε ολόκληρο τον κόσμο. Το αποτέλεσμα ήταν να αποκτήσει τη δική του σειρά επιτυχημένων επεισοδίων και η Ροζ Συμφορά, που πρόσφερε γέλιο σε μικρούς και μεγάλους, να προβάλλεται από την ΕΡΤ2 από το 1983.

Σπορτ Μπίλλυ

Ο Σπορτ Μπίλυ, καταγόταν φυσικά από τον Όλυμπο, ταξίδευε στο χρόνο με το χρονόπλοιο-ξυπνητήρι, είχε μεγάλες δυνάμεις και φυσικά και το μαγικό βαλιτσάκι του, που έκρυβε μέσα ένα ολόκληρο σύμπαν. Μαζί με την Λίλυ και τον Γουίλυ μαχόταν κατά της απαισιοτάτης Βάντα και του ζαβότατου υπηρέτη της Σαϊπ, που ήθελε να ξαμολύσει πολλά δεινά στον κόσμο. Ηπρώτη προβολή του Σπορ Μπίλυ έγινε από την ΥΕΝΕΔ ενώ στο τραγούδι των τίτλων ακουγόταν ο Λάκης Τζορντανέλι. Οι άλλοι ηθοποιοί που συμμετείχαν στη μεταγλώττιση ήταν ο Γιάννης Καλατζόπουλος (Σπορτ Μπίλλυ), Σοφία Χάνου/ Αλίκη Αλεξανδράκη/ Αθηνά Μαυρομάτη (Βάντα).

Φρου-Φρου

Ο Φρου Φρου, ο αγαπημένος ήρωας με τα φουντωτά κόκκινα μαλλιά, ήθελε να μάθει τα πάντα, γινόταν αόρατος και αγαπούσε πολύ τα ταξίδια. Το σκανταλιάρικο και άτακτο ξωτικό κατέληγε συνεχώς να έχει μπελάδες και να παρασέρνει τον κακομοίρη τον ξυλουργό σε αυτούς. Η μεταγλωττισμένη σειρά κινουμένων σχεδίων ήταν αυστροουγγαρέζικης παραγωγής και πρωτοπροβλήθηκε το 1987 από την ΕΡΤ1.