Η εξαφάνιση από τον χάρτη της Πτήσης MH370 των Αερογραμμών της Μαλαισίας άφησε ερευνητές, πιλότους, ειδικούς της αεροπορίας και τις ιθύνουσες Αρχές φυσικά αρκετών χωρών παντελώς ανέτοιμους να εξηγήσουν τι πράγματι συνέβη.

Το να χαθεί ένα αεροπλάνο στο μέγεθος του Boeing 777 από τα ραντάρ και να μην μπορεί να εντοπιστεί πουθενά δεν είναι κάτι που συναντάς κάθε μέρα στα χρονικά της επιβατικής αεροπορίας.

Καθώς λοιπόν οι έρευνες και οι ανακρίσεις συνεχίζονται με κομμένη την ανάσα, ο Matthew L. Wald, ανταποκριτής των New York Times, έρχεται να απαντήσει σε μια σειρά από καίρια ερωτήματα που μας απασχολούν όλους.

Ας τον ακούσουμε…

Πώς μπορεί ένα Boeing 777 να χαθεί έτσι απλά; Δεν παρακολουθούνται συνεχώς από ραντάρ και δορυφόρους;

Η κάλυψη που παρέχουν τα ραντάρ δεν είναι παγκόσμια, ειδικά πάνω στο νερό. Σε περιοχές εκτός ραντάρ, οι πιλότοι δίνουν συχνά το στίγμα τους σε τακτά χρονικά διαστήματα, κυρίως για να βοηθήσουν τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας να κρατούν το ένα αεροσκάφος έξω από τον δρόμο του άλλου. Μεταξύ των τακτών αυτών διαστημάτων ωστόσο, κάτι μπορεί να πάει στραβά. Αεροπλάνα όπως το 777 διαθέτουν επιπρόσθετα αυτοματοποιημένα συστήματα που στέλνουν δεδομένα για την απόδοση του κινητήρα και για άλλες τεχνικές λειτουργίες. Αυτά τα σήματα στέλνονται στη βάση συντήρησης, όχι στον πύργο ελέγχου. Η Air France χρησιμοποίησε αυτά τα σήματα στην προσπάθειά της να καθορίσει τι πράγματι συνέβη όταν η Πτήση 447 χάθηκε πάνω από τον ισημερινό Ατλαντικό. Οι ερευνητές μπορεί τώρα να κάνουν το ίδιο στην Κουάλα Λουμπούρ…

Οι αεροπορικές τραγωδίες συμβαίνουν συνήθως κατά την προσγείωση και την απογείωση, η πτήση αυτή όμως χάθηκε μια ώρα περίπου μετά την απογείωσή της. Τι θα μπορούσε να κάνει ένα αεροπλάνο να συντριβεί σε αυτό το σημείο της πτήσης;

Σε τρεις αεροπορικές τραγωδίες στη θάλασσα τα τελευταία χρόνια, τα αισθητήρια συστήματα ταχύτητας του αεροσκάφους παρουσίασαν δυσλειτουργία. Σε δύο από αυτές τις περιπτώσεις, το πλήρωμα απέτυχε να εντοπίσει αλλά και να διαχειριστεί το πρόβλημα (στην τρίτη, δεν θα μπορούσε ενδεχομένως να κάνει τίποτα). Μια εσκεμμένη πράξη εκ μέρους του πιλότου, μια τρομοκρατική ενέργεια ή μια επίθεση στο κόκπιτ θα μπορούσαν να είναι άλλες αιτίες…

Δεν θα έπρεπε τα σήματα από τους αναμεταδότες ή τα «μαύρα κουτιά» να έχουν δείξει τη θέση του αεροσκάφους μέχρι τώρα;

Αν τα «μαύρα κουτιά» βρίσκονται στο νερό, τα «pingers», που εκπέμπουν έναν χαρακτηριστικό ήχο, ενεργοποιούνται. Ο ήχος όμως μπορεί να ακουστεί μόνο σε μια περιορισμένη περιοχή. Και το αεροπλάνο μπορεί να μην είναι καν στο νερό.

Γιατί οι Αρχές δεν έχουν εντοπίσει συντρίμμια έπειτα από τόσες πολλές ώρες ερευνών;

Μπορεί να μην ψάχνουν στο σωστό μέρος. Το αεροπλάνο πετά στα 10 μίλια/λεπτό και κανείς δεν ξέρει πότε ακριβώς συνετρίβη, ή αν αναμετέδωσε το ειδικό σήμα πριν οδηγηθεί στον χαμό.

Πόσο μακριά από την τελευταία γνωστή θέση του θα μπορούσε το αεροσκάφος να έχει πέσει;



Την ώρα που ξέρουμε πότε συνέβη η τελευταία επικοινωνία μέσω ασυρμάτου, δεν ξέρουμε πόσο μετά από αυτό κατέπεσε το αεροπλάνο, είναι λοιπόν δύσκολο να πει κανείς. Ένα αεριωθούμενο επιβατηγό που πετά στα 35.000 πόδια θα μπορούσε να πλοηγηθεί για 80-90 μίλια αφότου έχασε την ισχύ των κινητήρων του, αν οι πιλότοι έχουν ακόμα τον έλεγχό του.

Υπάρχουν ενδείξεις ότι θα μπορούσε να έχει συμβεί τρομοκρατική ενέργεια;



Καμιά ομάδα δεν έχει αναλάβει την ευθύνη για την καταστροφή του αεροπλάνου. Εκτός αυτού, δεν ξέρουμε αρκετά πράγματα για να κάνουμε τέτοιες υποθέσεις.

Αν το αεροπλάνο παρουσίασε σημαντική δυσλειτουργία, δεν θα καλούσαν οι πιλότοι σε βοήθεια και δεν θα έστελναν σήμα SOS;

Οι πιλότοι ακολουθούν συγκεκριμένο πρωτόκολλο για την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων σε κατάσταση ανάγκης: πτήση, πλοήγηση, επικοινωνία. Η πρώτη τους προτεραιότητα είναι να πετάξουν το αεροπλάνο. Το να ενημερώσουν τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας στο έδαφος για το τι συμβαίνει στον αέρα έρχεται τρίτο, κι έτσι δεν είναι πιθανό να ζήτησαν αμέσως βοήθεια για την κρίση στο κόκπιτ, όποια κι αν ήταν αυτή. Αν οι πιλότοι μάχονται να κρατήσουν το αεροσκάφος στον αέρα, δεν έχουν συνήθως τον χρόνο να χρησιμοποιήσουν τον ασύρματο.

Μπορεί ένας από τους κυβερνήτες να έριξε το αεροπλάνο επίτηδες;

Είναι γνωστό ότι έχει συμβεί: οι συντριβές της πτήσης των Αιγυπτιακών Αερογραμμών από το Αεροδρόμιο Κένεντι το 1999 και της πτήσης της SilkAir στην Ινδονησία το 1997 αποδόθηκαν σε ηθελημένες πράξεις των μελών του πιλοτηρίου. Τίποτα ωστόσο δεν έχει γίνει ακόμα γνωστό δημοσίως που να υποδεικνύει ότι κάτι αντίστοιχο συνέβη στην πτήση των Αερογραμμών της Μαλαισίας.

Έχουν εξαφανιστεί κι άλλα αεροπλάνα με παρόμοιο τρόπο τα τελευταία χρόνια;

Δεν υπάρχουν καταγραφές μεγάλων αεροπλάνων που απλώς να χάνονται, αν και σε μια πιο προσεκτική ματιά μπορεί να βρει κανείς. Λίγα συντρίμμια της Πτήσης 447 της Air France εντοπίστηκαν να επιπλέουν στον Ατλαντικό την επόμενη μέρα μετά τη συντριβή του αεροσκάφους τον Ιούνιο του 2009, χρειάστηκαν όμως 5 μέρες για να ανευρεθεί το μεγαλύτερο μέρος του αεροσκάφους. Μικρότερα αεροσκάφη μπορεί να παραμένουν εξαφανισμένα για πολύ περισσότερο, αν καταπέσουν σε απομονωμένες περιοχές. Ο Steve Fossett, ο παράτολμος εξερευνητής που πέταξε σόλο στον κόσμο με αεροπλάνο και έθεσε ρεκόρ με αερόστατα, απογείωσε το ιδιωτικό του αεροπλάνο από τη Νεβάδα στις 3 Σεπτεμβρίου 2007 και τα απομεινάρια του βρέθηκαν τον Οκτώβριο του 2008…