«Η πόρτα κλείνει μαλακά πίσω μας. Μας παίρνει μερικά δευτερόλεπτα να συνηθίσουμε το θαμπό φως, την ψύχρα του air-condition και τη μυρωδιά του απολυμαντικού.
Δύο Αμερικανοί στρατιώτες περιπολούν τμήμα της φυλακής φορώντας μάσκες. Κοιτούν από μικρές τρύπες τι γίνεται μέσα στα κελιά όπου «ζει» ο κάθε κρατούμενος.
Πολλοί εξ αυτών βρίσκονται εδώ και πέντε μήνες σε απεργία πείνας», γράφει ο ρεπόρτερ της εφημερίδας Sun, Oliver Harvey, στον οποίο επετράπη η είσοδος- με συνοδεία- στη φυλακή του Γκουαντάναμο.
«Νωρίτερα μου είχαν δείξει το δωμάτιο όπου σιτίζονται δια της βίας, από τη μύτη, κρατούμενοι που κινδυνεύουν από την απεργία πείνας», συνεχίζει. «Βρισκόμαστε στο Camp Five στο διαβόητο κέντρο κράτησης για τρομοκράτες στον πόλεμο των ΗΠΑ κατά της τρομοκρατίας. Πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε πως το 70% των Αμερικανών θέλουν το Γκουαντάναμο να μείνει ανοιχτό για να κρατούνται εκεί ύποπτοι για τρομοκρατία. Άλλοι ωστόσο το αποκαλούν στην αργκό Gulag Gitmo και λένε πως οι αρρωστημένες κακοποιήσεις που γίνονται εκεί ντροπιάζουν τις ΗΠΑ.
Δεκάδες από τους κρατούμενους φυλακίστηκαν εκεί για χρόνια χωρίς να τους απαγγελθούν κατηγορίες ενώ άλλοι αφέθηκαν να «σαπίσουν» ενώ είχε δοθεί εντολή να αφεθούν ελεύθεροι χρόνια πριν!
Ο αμερικανικός στρατός θέλει να μου δείξει», γράφει ο Harvey, «πως οι σχέσεις βελτιώνονται κατά τη διάρκεια του ραμαζανιού. Ωστόσο όταν ακούν τα «κλικ» από τη φωτογραφική μηχανή του φωτογράφου που με συνοδεύει αρχίζουν να φωνάζουν στα αραβικά. ‘Μας βασανίζουν και δεν μας αφήνουν να προσευχηθούμε σε ομάδες’, φωνάζει κάποιος, ‘Είμαστε στο Ραμαζάνι και δεν μας επιτρέπουν να προσευχηθούμε ομαδικά’, ένας άλλος. Ο λόγος, μας λέει ο συνοδός μας, είναι για να τηρηθεί η τάξη και να αποφευχθούν οι εξεγέρσεις».
«Δεν σχολιάζουμε τις αναφορές των κρατουμένων», απαντά ο εκπρόσωπος του Γκουαντάναμο Samuel House και προσθέτει: «Οι κρατούμενοι είναι ενήμεροι για την παρουσία εκπροσώπων του Τύπου και χρησιμοποιούν τις ευκαιρίες αυτές για να στείλουν λανθασμένα μηνύματα για βασανιστήρια, κακοποίηση και απάνθρωπες συνθήκες κράτησης».
«Στη συνέχεια ωστόσο είδαμε κρατούμενος να προσεύχονται», συνεχίζει ο ρεπόρτερ.
«Μέχρι σήμερα, τρεις από τους κρατούμενους του Γκουαντάναμο έχουν καταδικαστεί. Ο Αυστραλός David Hicks και οι Αli al-Bahlul και Salim Hamdan από την Υεμένη.
Από τη μία μεριά υπάρχει ο κόσμος της φυλακής κι από την άλλη βάση όπου το προσωπικό που υπηρετεί εκεί ζει με όλες τις ανέσεις μιας αμερικανικής πόλης.
Το κύμα της Καραϊβικής σκάει στις πανέμορφες παραλίες, λουλούδια στολίζουν τους δρόμους, υπάρχει McDonald’s, μπόουλινγκ, γήπεδο γκολφ και μια παμπ. Διοργανώνονται ακόμα και νύχτες καραόκε. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας, το ανοιχτό σινεμά έπαιζε την ταινία ‘World War Z’. Υπάρχουν καταστήματα που πωλούν μπλουζάκια με το σήμα του Γκουαντάναμο, ποτήρια για σφηνάκια και παιχνίδια κι εκείνες οι γυάλινες μπάλες που όταν τις ανακινείς πέφτουν νιφάδες σαν χιονιού.
Στο προσωπικό του Γκουαντάναμο περιλαμβάνονται και πολίτες. Μεταξύ αυτών ο 31χρονος Shaun Slater, παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών, που μου λέει πως δεν είχε κανένα ηθικό δίλημμα όταν βοηθούσε στην αναγκαστική σίτιση, παρότι οι ειδικοί την έχουν χαρακτηρίσει ανήθικη και επικίνδυνη.
«Ό,τι έχω δει εδώ δεν αντιτίθεται σε ό,τι θεωρώ ηθικό», δηλώνει.
