Οι δράκοι Μελαγχολούν; Βέβαια, όχι όμως από κατάθλιψη, αλλά όπως βλέπουμε τη μελαγχολία στον Γκόγια, στον Ντύντερ και άλλους καλλιτέχνες που με τα έργα τους προλαβαίνουν καταστροφές και δίνουν λύσεις σε προβλήματα. «Φόρος τιμής» λοιπόν στους καλλιτέχνες αποτελεί ο τίτλος της σουρεαλιστικής παράστασης του Phillippe Quesne, που δεν είναι παρά ένα παιχνίδι θεατρικό, ποιητικό και ονειρικό, που όλοι μαζί μπορούμε να πετύχουμε.

Γράφει η Χαρά Κιούση

Το κοινό, χαλαρό με την ποικίλη μουσική που ακούγεται μέσα από ένα παλιό σιτροέν, θα ζήσει το μύθο που εξελίσσεται στη σκηνή με την βοήθεια των ηθοποιών. Τα λόγια περιορισμένα, προκύπτουν αυθόρμητα μέσα από αυτοσχεδιασμούς. Αυτή εξ’ άλλου είναι και η μεγάλη πρόκληση, καθ’ όσον οι καλλιτέχνες έχουν ως σημείο εκκίνησης μόνο τον τίτλο και το θέμα της ιστορίας. Από κει και πέρα η σκηνή και η σκηνογραφία ολοκληρώνεται με το στήσιμο ενός θεματικού πάρκου, από τους ανεπάντεχους ήρωες ενός ροκ συγκροτήματος.

Οι ξεπεσμένοι «μαλλιάδες» γερόλυκοι της rock, καθοδόν για μια περιοδεία, λόγω μηχανικής βλάβης ξεμένουν σ’ ένα ξέφωτο ενός απόκοσμου χιονισμένου τοπίου. Μια ηλικιωμένη κυρία, κάτοικος της περιοχής με γνώσεις μηχανικές, προθυμοποιείται να επισκευάσει το αυτοκίνητο. Εκείνοι για να την ευχαριστήσουν στήνουν ένα «ψυχαγωγικό πάρκο» με ό,τι διαθέτουν. Πλούσιες περούκες αόρατων ανθρώπων σ’ ένα τρέιλερ παντός σκοπού και χρήσης, λάμπουσες σαπουνόφουσκες, πέδιλα του ski κι ό,τι άλλο βάλει ο νους συμπληρώνει ένα κωμικοτραγικό θέαμα εντυπωσιακής ομορφιάς και απροσδόκητου χιούμορ.

Η σκηνογραφία που χρησιμοποιείται από το δημιουργό ως «οικοσύστημα» αισιοδοξίας και φιλίας μέσα από το ψέμα του θεάτρου, τροφοδοτεί και το κείμενο με την ιδιαίτερη σχέση, που δημιουργεί το ψεύτικο χιόνι με τον ήχο. Διάφορα ηχητικά επίπεδα και η μπαλάντα «Still loving you» των Scorpions μιξαρισμένη με μεσαιωνικές καντάτες, συνθέτουν με την κίνηση, το φως και τις εικόνες μια οικουμενική παρτιτούρα που μετατοπίζει τον θεατή σ’ ένα κόσμο φαντασιακό. Εκεί όπου δαίμονες και δράκοι προσωπικοί συναντούν με ενθουσιασμό το θαυμάσιο και το θαυμαστό.

Η μεταμοντέρνα παραστασιακή έκφραση του Quesne βρήκε «τόσο μεγάλο θέατρο και κοινό» στη Στέγη, όπου ο αναρχικός των εικόνων και αλχημιστής του βλέμματος κατάφερε να ταράξει και να ενθουσιάσει ιδιαίτερα το νεανικό κοινό, με την καλλιτεχνική του δημιουργία.

Πληροφορίες παράστασης

Σύλληψη, Σκηνοθεσία & Σκηνογραφία: Philippe Quesne
Ερμηνεύουν: Isabelle Angotti, Rodolphe Auté, Joachim Fosset, Cyril Gomez-Mathieu, Sébastien Jacobs, Victor Lenoble, Émilien Tessier, Gaëtan Vourc’h
Διεύθυνση σκηνής: Marc Chevillon
Τεχνικός σκηνής: Joachim Fosset
Φωτιστής: Emanuelle Petit
Παραγωγή περιοδείας: Nanterre-Amandiers Centre Dramatique National
Παραγωγή παράστασης: Vivarium Studio
Συμπαραγωγή: Wiener Festwochen (Βιέννη), Hebbel am Ufer (Βερολίνο), La rose des vents -Scène nationale de Lille, Métropole at Villeneuve d’Ascq (Λιλ), Nouveau théâtre – Centre dramatique national de Besançon (Μπεζανσόν), Ménagerie de Verre (Παρίσι), Le Forum – Scène conventionnée de Blanc-Mesnil, Le Carré des Jalles, Festival Perspectives (Ζααρμπρύκεν)
Με την υποστήριξη: Région Île-de-France, Parc de la Villette, Centre National du Théâtre