Ο τρόπος που βαδίζουμε ίσως να αποτελεί «καμπανάκι κινδύνου» για την μελλοντική εκδήλωση νόσου Αλτσχάιμερ, υποστηρίζουν νευρολόγοι από την Ελβετία, τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία. Τρεις ανεξάρτητες έρευνες συγκλίνουν στο ακόλουθο συμπέρασμα: Το αβέβαιο και βραδύτερο βάδισμα είναι πιθανό να αποτελεί μία πρώιμη ένδειξη για τη νόσο Αλτσχάιμερ.
Και οι τρεις μελέτες παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Εταιρίας Αλτσχάιμερ, στο Βανκούβερ του Καναδά, και δείχνουν ότι η προσεκτική παρατήρηση του βηματισμού μπορεί να αποκαλύψει πρώιμη έκπτωση των νοητικών λειτουργιών λόγω νευροεκφυλιστικής πάθησης όπως το Αλτσχάιμερ.
Η ελβετική έρευνα συνέκρινε το βάδισμα περίπου 1.200 ηλικιωμένων ασθενών που είχαν προβλήματα μνήμης, με το περπάτημα υγιών ατόμων. Όπως διαπιστώθηκε, μία επιβράδυνση και μία αλλαγή στο βηματισμό συνδέεται με την πρόοδο είτε μιας ήπιας άνοιας, είτε κανονικής νόσου Αλτσχάιμερ. Όσοι έχουν Αλτσχάιμερ, περπατάνε πιο αργά σε σχέση με όσους έχουν ήπια άνοια, ενώ οι τελευταίοι βαδίζουν πιο αργά σε σχέση με τους νοητικά υγιείς.
Η δεύτερη μελέτη, από την αμερικανική Κλινική Mayo, ασχολήθηκε με τον τρόπο βαδίσματος περίπου 1.300 ηλικιωμένων ασθενών για μία περίοδο 15 μηνών, σε συνδυασμό με τη διενέργεια νοητικών τεστ. Και αυτή η έρευνα έδειξε ότι όσοι έχουν αρχίσει να εμφανίζουν απώλεια μνήμης και άλλες νοητικές δυσλειτουργίες, βαδίζουν πιο αργά και με πιο κοντό διασκελισμό.
Τέλος, η ιαπωνική μελέτη- σε 575 άτομα άνω των 75 ετών- βασίστηκε σε μια σειρά από νευρολογικά, ψυχολογικά και σωματικά τεστ. Και σε αυτή την περίπτωση, οι επιστήμονες συμπέραναν ότι η ταχύτητα και η σταθερότητα του βηματισμού μειώνονται σημαντικά, καθώς αυξάνονται τα συμπτώματα της εγκεφαλικής άνοιας.
Το συμπέρασμα είναι ότι το περπάτημα δεν πρέπει να θεωρείται κάτι ανεξάρτητο από τον εγκέφαλο, αλλά η υγεία του τελευταίου επηρεάζει καθοριστικά το πρώτο. Τα ευρήματα των τριών μελετών θεωρούνται πάντως προκαταρκτικά, επειδή δεν έχουν ακόμα δημοσιευτεί σε κάποιο επιστημονικό περιοδικό.
Πηγή: cosmedic.gr