Οι κατά συρροή δολοφόνοι και γενικότερα οι στυγεροί εγκληματίες που έχουν απασχολήσει την ανθρωπότητα εδώ και πολλά χρόνια ασκούν μία περίεργη και σκοτεινή γοητεία στους ανθρώπους που βρίσκονται έξω από το ανήλιαγο μέρος του εγκεφάλου τους που τους οδηγεί σε τόσο ειδεχθή εγκλήματα.
Ιστορίες, ντοκιμαντέρ, βιβλία και χιλιάδες ώρες ερευνών έχουν δαπανηθεί για την εξιχνίαση εγκλημάτων που έχουν αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια τους στις οικογένειες των θυμάτων αλλά και στην κοινή γνώμη η οποία παγωμένη παρακολούθησε κάθε λεπτομέρεια των υποθέσεων. Ρουφώντας το αιματηρό στόρι σαν να πρόκειται για ταινία.
Ένας άνθρωπος στην Ευρώπη κατάφερε να συνταράξει τόσο πολύ με τις πράξεις του (που μετά από χρόνια «δράσης» παραδέχθηκε), όχι μία αλλά τρεις ολόκληρες χώρες, μέχρι να καταδικαστεί σε εκατοντάδες χρόνια φυλακής και να πεθάνει πίσω από τα κάγκελα με αρκετούς φρικτούς τίτλους «πρωτιάς» ως παράσημα της αγριότητας που πήγαζε από το διαταραγμένο νου του.
Ο Χάινριχ Πομερένκε άκουσε τον εισαγγελέα να λέει «η ανθρώπινη γλώσσα είναι ανεπαρκής για να περιγράψει τον πόσο που ο κατηγορούμενος προξένησε σε τόσους ανθρώπους.
Ο Πομερένκε ένα παιδί οικογένειας εργατών από τη Γερμανία, γεννήθηκε το 1937 στο Μπέντγουιτς κοντά στο Ρόστοκ. Ο πατέρας του που εργαζόταν στο λιμάνι της κοντινής πόλης πέθανε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
H μητέρα του εγκατέλειψε εκείνον και την αδερφή του να μεγαλώσουν μόνοι τους με την επίβλεψη των παππούδων τους στο Μέκλενμπουργκ.
Οι σεξουαλικές του τάσεις φάνηκαν από πολύ νωρίς όταν και στην τρυφερή ηλικία των 10 ετών, όπως παραδέχθηκε ο ίδιος είχε την πρώτη του σεξουαλική συνεύρεση. Ωστόσο πολλοί πιστεύουν ότι αυτή η «σεξουαλική συνεύρεση» δεν ήταν και τόσο φυσιολογική όσο παρουσιάστηκε.
Σύμφωνα με τις γερμανικές αρχές το 1947 και σε ηλικία 10 χρονών ο Πομερένκε διέπραξε τον πρώτο του βιασμό. «Όταν μεγάλωνα δεν είχα κανέναν φίλο και δεν μιλούσα με κανέναν», είχε εξομολογηθεί ο Πομερένκο.
O μικρός Πομερένκε είχε μανία με το σεξ και σε ηλικία 15 ετών αποφάσισε ότι κάτι έπρεπε να κάνει για αυτό. Τότε πήγαινε και την «έστηνε» έξω από την τοπική αίθουσα χορού της πόλης του και ζητούσε από τα κορίτσια να κάνουν σεξ μαζί του.
Ο άγαρμπος τρόπος του και το βλοσυρό παρουσιαστικό του έκαναν τα κορίτσια να αρνούνται. Αλλά ο Πομερένκε είχε άλλα πράγματα στο μυαλό του. Ακολουθούσε το «θήραμά» του το βίαζε και το ξυλοκοπούσε ανηλεώς.
Μέσα σε πολύ λίγα χρόνια είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος στην πόλη με αρκετούς βιασμούς και ξυλοδαρμούς ενώ είχε μεταφέρει τη «δράση» του και στο Αμβούργο.
Οι αρχές δεν είχαν ιδέα ποιος ήταν ο δράστης όλων αυτών των επιθέσεων αλλά και των ληστειών που έκανε για να επιβιώσει.
Το 1953 ο Χάινριχ Πομερένκε έφυγε για την Ελβετία καθώς εκκρεμούσε ένταλμα σύλληψης του με την κατηγορία της επίθεσης όταν τελικά μία από τις κοπέλες που είχαν δεχθεί σεξουαλική βία κατέθεσε στην αστυνομία στοιχεία που μπορούσαν να συνδεθούν με το άτομό του.
Εκεί συνέχισε απτόητος το «έργο» του σχεδόν καθημερινά. Έμεινε στη χώρα για ένα χρόνο μέχρι να ξαναγυρίσει στην Γερμανία και να συλληφθεί. Ήταν μόλις 16 ετών και είχε ήδη διαπράξει δεκάδες βιασμούς και είχε κατηγορηθεί για άλλους τόσους.
Όλη τη δεκαετία του 50 την πέρασε μπαινοβγαίνοντας στις φυλακές καθώς είχε φτάσει στο σημείο να βιάζει σχεδόν καθημερινά από μία γυναίκα. Μέχρι τότε ωστόσο πολλές φορές ξυλοκοπούσε άγρια τα θύματά του.
Μέχρι που μια ταινία του άλλαξε τη ζωή… προς το χειρότερο. Όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος όταν είδε τις «Δέκα Εντολές» του Σεσίλ Ντε Μιλ με πρωταγωνιστή τον Τσάρλτον Ίστον αποφάσισε ότι «η κλίση μου είναι να σκοτώνω». «Όταν είδα όλες αυτές τις γυναίκες να χορεύουν γύρω από το χρυσό μοσχάρι ήξερα ότι έπρεπε να βγω έξω και να σκοτώσω». Όταν είδε τις ελαφρά ντυμένες γυναίκες ηθοποιούς να χορεύουν στην ταινία θεώρησε ότι «είναι η πηγή όλων των κακών και θα εξοντωθούν».
Μέχρι εκείνη τη στιγμή ο Πομερένκε δεν είχε διαπράξει κάποιο φόνο…
Μετά τη θέαση της ταινίας ο Πομερένκε σκόρπισε τον τρόμο σε όλη την περιοχή του Μπάντε-Βούτεμπεργκ στη νοτιοδυτική Γερμανία. Μάλιστα μίντια και αστυνομία του είχαν προσδώσει το παρατσούκλι το «Τέρας του Μαύρου Δάσους» καθώς εκεί πήγαινε τα θύματά του για να τα βιάσει, να τα βασανίσει και να τα σκοτώσει.
Όταν ξεκίνησε τους φόνους παραμόνευε στο δάσος αλλά σε λίγο καιρό αποφάσισε ότι ο τρόπος δράσης του θα γίνουν τα τρένα και οι σιδηροδρομικοί σταθμοί.
Το έγκλημα που άλλαξε τα πάντα ωστόσο έγινε το 1959 όταν και αποφάσισε να επιβιβαστεί στην τουριστική αμαξοστοιχία D 969 που θα κατέληγε στην Ιταλία. Εκεί επιτέθηκε στην 21χρονη φοιτήτρια Ντάγκμαρ Κλίμεκ με ένα μαχαίρι στο στήθος προσπαθώντας να την βιάσει.
Όταν η κοπέλα αντιστάθηκε εκείνος την έσπρωξε και την πέταξε έξω από το εν κινήσει τρένο. Από τη μαχαιριά και την πτώση, το σώμα της 21χρόνης ήταν σε τραγικά άσχημη κατάσταση. Ο Πομερένκε όμως δεν έμεινε ικανοποιημένος.
Τράβηξε το φρένο έκτακτης ανάγκης, η αμαξοστοιχία σταμάτησε κακήν κακώς και εκείνος πήδηξε έξω για να ολοκληρώσει αυτό που είχε ξεκινήσει. Τότε βίασε το σχεδόν άψυχο σώμα της νεαρής και την μαχαίρωσε μέχρι θανάτου.
Ο Πομερένκε κυκλοφορούσε με μία κοντόκανη καραμπίνα την οποία χρησιμοποιούσε στις ληστείες του. Από τα χρήματα που αποκόμιζε από αυτές προσπαθούσε να ζήσει μία ζωή η οποία θα συντηρούσε το μίσος του για τις γυναίκες.
Στην πόλη Χόρνμπεργκ είχε παραγγείλει ένα σακάκι. Φεύγοντας ωστόσο από τον ράφτη άφησε πίσω μία τσάντα στην οποία υπήρχε η κοντόκανη καραμπίνα. Ο ράφτης ενημέρωσε τις αρχές και ο Πομερένκε συνελήφθη.
Αυτή ήταν και η αρχή του τέλους του. Ή το ξεκίνημα για μία νέα πρωτιά. Ήταν καλοκαίρι του 1959 όταν ο Πομερένκε βρέθηκε μπροστά από τους δικαστές. Εκεί παραδέχθηκε πολλά από τα ειδεχθή του εγκλήματα και καταδικάστηκε για σύνολο 65 αδικήματα που περιλάμβαναν μεταξύ άλλων, 4 φόνους, 7 απόπειρες φόνου, 2 βιασμούς, 25 απόπειρες βιασμού και πάνω 40 ληστείες και κλοπές. Φυσικά τα αδικήματά του ήταν πολλά περισσότερα…
(παρακάτω ένα ντοκιμαντέρ στα γερμανικά για την υπόθεση του Πομερένκε)
Τα λόγια του εισαγγελέα ήταν χαρακτηριστικά και της ποινής που του επιβλήθηκε. «η ανθρώπινη γλώσσα είναι ανεπαρκής για να περιγράψει τον πόσο που ο κατηγορούμενος προξένησε σε τόσους ανθρώπους». Ο πέλεκυς ήταν ο βαρύτερος που έπεσε ποτέ σε κατηγορούμενο στη μεταπολεμική Γερμανία: 6 φορές ισόβια και 165 χρόνια φυλακής. Ήταν μόλις 22 ετών.
Ο Πομερένκε επίσης ήταν ο άνθρωπος που έμεινε τα περισσότερα χρόνια πίσω από τα κάγκελα στη Γερμανία. Πέθανε από λευχαιμία το 2008.
