Ο Μαουρίσιο Ποκετίνο θα ξέρει τώρα πώς είναι να είσαι το ομορφότερο κορίτσι στο χορό. Η απόλυση του από την Τότεναμ το βράδυ της περασμένης Τρίτης μπορεί να οδήγησε σε ένα άδοξο τέλος από το White Hart Lane, αλλά ξύπνησε το πρωί της Τετάρτης ως ο πιο περιζήτητος προπονητής στην Ευρώπη. Η Μπάγερν Μονάχου φέρεται να ενδιαφέρεται, η Μπορούσια Ντόρτμουντ μπορεί να ενδιαφερθεί σύντομα αν αποφασίσει να χωρίσει με τον Λουσιέν Φαβρ, ενώ είναι η φυσική απάντηση στις δύσκολες καταστάσεις που επικρατούν σε Ρεάλ Μαδρίτης και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Το πού θα πάει ο Ποκετίνο είναι ένα διαφορετικό ερώτημα σε σχέση με το πού πρέπει να πάει. Η θητεία του στα Σπιρούνια μπορεί να τον ανέδειξε ως έναν από τους καλύτερους προπονητές της γενιάς του, αλλά έδωσε επίσης το προφίλ ενός ατόμου με ικανότητες που είναι πιο ταιριαστές σε κάποιο περιβάλλον σε σχέση με κάποιο άλλο. Η απλή λογική χρησιμοποιείται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις. Η καλή απόδοση ενός προπονητή, είναι λογικό να αυξηθεί αν έχει ακόμη περισσότερα “όπλα” στη διάθεση του. Συγκεκριμένα, σκεφτείτε τι μπορεί να χτίσει ο Ποκετίνο αν έχει την οικονομική υποστήριξη της Μπάγερν. Ή της Ρεάλ, ή της Γιουνάιτεντ. Αλλά ενώ αυτό προφανώς μπορεί να είναι πλεονέκτημα, μπορεί να κάνει και πιο περίπλοκα τα πράγματα.
Οι τελευταίοι 12 μήνες του Ποκετίνο στην Τότεναμ θα μπορούσαν εύκολα να περιγραφούν ως μία απόμακρη περίοδος και ως μία κατάσταση που δημιουργήθηκε από τη λιτότητα των στελεχών του κλαμπ. Και αποδείχθηκε πόσο προβληματικός μπορεί να είναι ο ιδεαλισμός του σε κάποιες περιπτώσεις, όπως και πόσο αφελής παραμένει σε πολιτικό επίπεδο. Κλαμπ όπως η Μπάγερν, η Γιουνάιτεντ και η Ρεάλ είναι διαφορετικά θηρία σε σχέση με την Τότεναμ. Οι συζητήσεις που τις αφορούν έχουν διαφορετικό τόνο και το επίπεδο του λεπτομερή ελέγχου σε όλα όσα τις αφορούν, είναι ορισμένες φορές απόλυτο. Εχουν, επίσης, ποδοσφαιριστές με μεγαλύτερο ego από οποιονδήποτε προπόνησε ποτέ ο Ποκετίνο.
Αυτό, επομένως, μπορεί να αποτελεί λόγο ανησυχίας. Οποιον κι αν πρέπει να κατηγορήσουμε, το αποτέλεσμα είναι ότι ο Αργεντίνος δεν κατάφερε να αποφύγει τη ζημιά που προκάλεσε το θέμα των συμβολαίων που λήγουν. Η λογική, εδώ, λέει ότι αν δεν ήταν ικανός να διαχειριστεί ένα θέμα που αφορά πιο “χαμηλές” προσωπικότητες όπως ο Ερικσεν, ο Αλντερβάιρελντ και ο Βερτόνγκεν, τότε κατά πάσα πιθανότητα θα έχει μεγαλύτερα προβλήματα με όσους είναι πιο ψηλά στην… τροφική αλυσίδα.
Σκεφτείτε, για μια στιγμή, τις σχέσεις ανάμεσα σε κάποιους παίκτες της Ρεάλ και τον αθλητικό Τύπο στην Ισπανία. Ή αυτές των Γερμανών δημοσιογράφων με τους Νόιερ και Μίλερ στο Μόναχο. Αυτά τα αποδυτήρια είναι πολύ πιο σκληροί αντίπαλοι και όχι τόσο εύκολο να τα διαχειριστείς. Ο Ποκετίνο έχει μια πολύ ρομαντική άποψη για το τι θα πρέπει το ποδόσφαιρο -και οι ομάδες του- να είναι. Απαιτεί αμείλικτη, ακλόνητη πίστη και καθοριστική για την επιτυχία του υπήρξε η ικανότητα του να “πουλήσει” αυτό το όραμα. Είναι μια διαδικασία που βασίστηκε επίσης, περιοδικά, στην αντιπαράθεση και -όπου χρειάστηκε- στην απομάκρυνση προσώπων που απειλούσαν την “καθαρότητα” της ομάδας.
Και πάλι όμως, η θέσπιση αυτής της στρατηγικής στην Τότεναμ, είναι πιο εύκολη. Η έλλειψη προηγούμενων επιτυχιών και οι χαμηλότερες απαιτήσεις έκαναν αυτούς τους παίκτες πιο πρόθυμους ακροατές και επέτρεψαν στον Ποκετίνο να “πουλήσει” πιο εύκολα το όραμα του. Αυτό το πλεονέκτημα δε θα το είχε σε κάποιο από τα προαναφερόμενα κλαμπ. Ο Ποκετίνο εκεί θα συνεργαζόταν με παίκτες που έχουν κατακτήσει Μουντιάλ, με παίκτες για τους οποίους η κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι υποχρέωση ή ρουτίνα και όχι φιλοδοξία. Η δυναμική θα άλλαζε σε όλα – οι μισθοί, οι ευθύνες, οι στόχοι, η πίεση. Γιατί σε κλαμπ πρώτης γραμμής, η προσοχή που δίνεται σε οτιδήποτε τα αφορά είναι πολύ μεγαλύτερη και οι πηγές προς τους δημοσιογράφους περισσότερες.
Ο Ποκετίνο δεν ανταποκρίθηκε πάντα καλά όταν έπρεπε να αντιμετωπίσει τέτοια κατάσταση, ακόμη και στην πιο χαλαρή Τότεναμ. Βασικά, μπορεί να είναι πολύ… νόστιμος γενικά αλλά έχει τη συνήθεια να αντιδράει άσχημα όταν οι μέθοδοι του ή οι αποφάσεις του αμφισβητούνται δημοσίως. Μπορεί επίσης να γίνεται περίεργα αόριστος με τον Τύπο και αυτό προκαλεί αχρείαστη προσοχή. Συνολικά, λοιπόν, ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεται τα ΜΜΕ μπορεί να χαρακτηριστεί αδύναμος και αυτό δεν είναι καθόλου καλό για τη Βαυαρία ή τη Μαδρίτη.
Το πορτρέτο, πάντως, είναι αυτό ενός πολύ καλού προπονητή που αξίζει να προπονήσει στο υψηλότερο επίπεδο του ποδοσφαίρου. Απεικονίζει (το πορτρέτο) όμως και κάποιον χωρίς τις πιο λεπτές αποχρώσεις, κάποιον που δεν μπορεί να γοητεύσει όπως ο Κλοπ ή να χειραγωγήσει όπως ο Μουρίνιο. Αυτές είναι ικανότητες που θα πρέπει να βελτιώσει, όμως, γιατί η προπονητική ιδεολογία θα πρέπει να συνδυάζεται με ένα δημόσιο πρόγραμμα και μια ρουτίνα για την κάμερα, αν είναι να εκδηλωθεί σωστά…
Πηγή: gazzetta.gr
