Σύμφωνα με απόφαση του Άρειου Πάγου δεν αποτελεί σπουδαίο λόγο η ακύρωση ενός αρραβώνα για την ακύρωση συμβολαίου ενοικίασης σπιτιού.
Ειδικότερα, υπήρξε περιστατικό όπου οι ιδιοκτήτες ακινήτου κατέθεσαν αγωγή και ζητούσαν να του καταβληθούν μισθώματα και άλλες δαπάνες, λόγω εγκατάλειψης του διαμερίσματος που είχε νοικιαστεί πριν την λήξη της μίσθωσης η οποία είχε καταρτιστεί τον Νοέμβριο του 2000.
Η ενοικιάστρια του διαμερίσματος κατήγγειλε την μίσθωση πριν την λήξη της επικαλούμενη ακύρωση του επικείμενου γάμου οπότε και ο μνηστήρας της έπαυσε να συμμετέχει στην πληρωμή του ενοικίου, με αποτέλεσμα να καταστεί ασύμφορη η παραμονή της στο διαμέρισμα που είχε μισθώσει για να χρησιμοποιηθεί ως συζυγική οικία.
Ο Άρειος Πάγος όμως δεν το είδε έτσι… Απεναντίας αναφέρεται στην αρεοπαγιτική απόφαση ότι ως σπουδαίος λόγος θεωρείται κάθε περιστατικό που κατά την καλή πίστη, σε συνδυασμό με το σύνολο των περιστάσεων που συντρέχουν στην συγκεκριμένη περίπτωση συντελεί ώστε να μην είναι πλέον ανεκτή διατήρηση της ενοχικής σχέσης έως τον χρόνο της λήξεως της.
Μη ανεκτή είναι η συνέχισή της – σύμφωνα πάντα με την αρεοπαγιτική απόφαση – και όταν σύμφωνα με την καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη γίνεται υπερμέτρως δυσβάστακτη είτε για γα δύο μέρη είτε για το ένα μόνο από αυτά.
