Είναι νοσταλγός του πιο σκοτεινού παρελθόντος. Ο δημόσιος λόγος του κινείται μεταξύ καταληπτού και ακατάληπτου, ενώ η συμπεριφορά του θυμίζει πρόσωπα που έχουν περάσει στις μαύρες σελίδες της Ιστορίας. Ναζιστής και αγκιτάτορας συγκεντρώνει γύρω του στοιχεία τα οποία μοιάζουν να έχουν βγει από έναν κύκλο της Κόλασης που ούτε ο Δάντης θα μπορούσε να φανταστεί.

Χθες το πρωί συνελήφθη με παραγγελία του Αρείου Πάγου, ωστόσο, δεν είναι η πρώτη φορά που έρχεται αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη.

Μία από τις πρώτες αγωνιστικές του δράσεις ήταν, όπως αναφέρει το «Βήμα της Κυριακής», η επίθεση εναντίον δημοσιογράφων που κάλυπταν την κηδεία του βασανιστή της χούντας, Ευάγγελου Μάλλιου στις 16 Δεκεμβρίου 1976. Αποτέλεσμα, πέντε δημοσιογράφοι να καταλήξουν στο νοσοκομείο με σοβαρά τραύματα.

Ο Μιχαλολιάκος, όπως αναφέρει ο δημοσιογράφος Δημήτρης Ψαρράς στο βιβλίο του με τίτλο «Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής», δεν βρισκόταν στο εδώλιο σε αυτή τη δίκη, διότι στο μεταξύ είχε καταταγεί στον στρατό και το δικαστήριο αποφάσισε να διαχωρίσει την υπόθεση για αυτόν. Τελικά δεν θα δικαστεί ποτέ για την άγρια επίθεση καθώς τον Δεκέμβριο του 1981 τα αδικήματά του παραγράφηκαν.

Τρομοκράτης και βομβιστής

Στις 23 Ιουλίου του 1978 η Αθήνα συγκλονίζεται από 13 εκρήξεις βομβών. Είναι η κορύφωση μιας τρομοκρατικής δραστηριότητας που είχε ξεκινήσει από τις αρχές εκείνου του χρόνου με πολλές βομβιστικές επιθέσεις, ανάμεσα στις οποίες και οι επιθέσεις στους κινηματογράφους Έλλη και Rex στις οποίες τραυματίστηκαν δεκάδες θεατές.

Στις 31 Ιουλίου η Αστυνομία ανακοίνωσε ότι εξάρθρωσε «φασιστική τρομοκρατική οργάνωση» και ότι συνέλαβε εννέα άτομα, μεταξύ των οποίων και ο Μιχαλολιάκος. Τέσσερις από τους συλληφθέντες, μεταξύ των οποίων και ο Μιχαλολιάκος παραπέμπονται σε δίκη που ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1978. Το δικαστήριο έκρινε ενόχους τον Μιχαλολιάκο και τον Αλ. Μαριούκλα και τους επέβαλε ποινές 13 και 10 μηνών αντίστοιχα. Ο Μαριούκλας εξαγόρασε την ποινή του, ενώ ο Μιχαλολιάκος οδηγήθηκε στον Κορυδαλλό. Μάλιστα σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής φέρεται να είχε καταδώσει στην Αστυνομία τα υπόλοιπα μέλη της οργάνωσης, εξ ου και η μικρή ποινή που του επιβλήθηκε.

Τον Δεκέμβριο του 1980 εκδίδεται για πρώτη φορά ένα έντυπο με την ονομασία «Χρυσή Αυγή» και ως υπεύθυνος εμφανίζεται ο Μιχαλολιάκος. Στις αρχές του 1984 το περιοδικό αναστέλλει την έκδοσή του και ο Μιχαλολιάκος ισχυρίζεται ότι η απόφαση αυτή ήταν αποτέλεσμα «πιέσεων από παρακρατικούς κύκλους του καθεστώτος».

Το χρίσμα από τον δικτάτορα

Στον Κορυδαλλό ο Μιχαλολιάκος γνωρίστηκε με τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, ο οποίος τον Σεπτέμβριο του 1984 τον διορίζει αρχηγό της Νεολαίας του κόμματος ΕΠΕΝ που είχε ιδρύσει μέσα από τη φυλακή. Τον Ιανουάριο του ’85 παραιτείται επικαλούμενος την άρνησή του να αποδεχθεί «ανακριτικού τύπου ερωτήσεις για το αν είναι εθνικοσοσιαλιστής» όσο και το γεγονός ότι «η ΕΠΕΝ είχε ενταχθεί στην ομάδα φίλων του Ισραήλ». Στη θέση του τοποθετήθηκε ένας άλλο φιλόδοξος ακροδεξιός, ο Μάκης Βορίδης.

Το 1987 αρχίζει να επανεκδίδεται η «Χρυσή Αυγή» ενώ την ίδια εποχή μπαίνουν τα θεμέλια για την οργάνωση «Λαϊκός Σύνδεσμος» που αποτελεί την πολιτική έκφρασή της.

Στις 10 Δεκεμβρίου 1992 κατά τη διάρκεια συλλαλητηρίου για το Μακεδονικό μέλη της Χ.Α. σπάζουν το λουκέτο της εξώπορτας της ΑΣΟΕΕ που τελούσε υπό κατάληψη και επιτίθενται στους φοιτητές. Λίγο αργότερα κάνουν επίθεση στην κατάληψη της στέγης στη συμβολή των οδών Λέλας Καραγιάννη και Δροσοπούλου στην Κυψέλη, ενώ επιτίθενται στη συνέχεια σε δύο νεαρούς, τους οποίους χτυπούν αλύπητα. Με ανακοίνωσή της η Χ.Α. αναλαμβάνει την ευθύνη για τα γεγονότα.

Στα επόμενα χρόνια τα τάγματα εφόδου του Μιχαλολιάκου επιδίδονται σε σωρεία εγκληματικών ενεργειών ανάγοντας τη βία του πεζοδρομίου σε πολιτική δράση. Σε μία από τις πιο άνανδρες επιθέσεις της οργάνωσης τον Ιανουάριο του ’98 μέλη της επιτίθενται εναντίον του 34χρονου μουσικού Αλέξη Καλοφωλιά και τον χτυπούν ανελέητα.

Τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς ομάδα χρυσαυγιτών με αρχηγό τον φαλαγγάρχη Περίανδρο (Αντώνη Ανδρουτσόπουλο) επιτίθεται εναντίον τριών φοιτητών που είχαν μηνύσει μέλη της οργάνωσης, προκαλώντας τους σοβαρότατα τραύματα. Όταν έπειτα από χρόνια ο Περίανδρος παραδίδεται στη Δικαιοσύνη, η Χρυσή Αυγή τον «αδειάζει» εντελώς, όπως έκανε και με τον δολοφόνο του Παύλου Φύσσα, Γ. Ρουπακιά.

Μετά την αποφυλάκισή του ο Περίανδρος σε ανοιχτή επιστολή καταφέρεται εμμέσως πλην σαφώς εναντίον του Μιχαλολιάκου και των πρώην «συναγωνιστών» του κάνοντας λόγο για αχαριστία των υπανθρώπων, αρκετοί από τους οποίους παρουσιάζονται ως ηγετίσκοι.