«Ως πολιτική λύση προκρίνεται στις διαπραγματεύσεις η δημιουργία μιας δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας που το κάθε τμήμα θα έχει δικαίωμα βέτο. Αυτό σημαίνει ότι οι αποφάσεις θα πρέπει να λαμβάνονται από κοινού. Διπλωμάτες στις Βρυξέλλες φοβούνται ότι η Άγκυρα θα μπορούσε να αναμειγνύεται σε υποθέσεις των Βρυξελλών μέσω αυτής της λύσης.

Τουρκοκύπριοι θα μπορούσαν να συναποφασίζουν σε σημαντικές υποθέσεις που αφορούν τη νότια Κύπρο που είναι μέλος της ΕΕ και να λειτουργούν ως εκπρόσωποι των συμφερόντων του Ερντογάν. Αλλά και ένα μπλοκάρισμα των σχεδίων συνολικά θα ήταν πιθανόν, διότι σε θέματα που αφορούν την οικονομία ή την εξωτερική πολιτική χρειάζεται συνήθως ομοφωνία. Μέχρι στιγμής είναι ασαφές εάν θα υπάρξει συμφωνία», γράφει το περιοδικό Focus.

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) παρατηρεί πως «για άλλη μια φορά γίνονται διαπραγματεύσεις για το μέλλον της Κύπρου» αλλά ωστόσο διαπιστώνει πως «δεν διαφαίνεται μια λύση» και συμπληρώνει πως «οι διαπραγματεύσεις για την επανένωση θυμίζουν περισσότερο εντατική εργασιοθεραπεία πολιτικών, διπλωματών και δημοσιογράφων, όπως συμβαίνει άλλωστε εδώ και πολλά χρόνια». Και λίγο παρακάτω η εφημερίδα εστιάζει σε ένα κατά τη γνώμη της πολύ σημαντικό θέμα: «Κανείς δεν μπορεί να πει με ακρίβεια ποιο θα είναι το κόστος της επανένωσης πριν συμφωνηθούν οι λεπτομέρειες. Ωστόσο είναι εντυπωσιακό ότι αυτό το κεντρικό θέμα δεν παίζει κανένα ρόλο στη δημόσια συζήτηση στην Κύπρο. Η χρηματοδότηση παραμένει ασαφής. Το αναπάντητο ερώτημα ποιος θα αποζημιώσει όλους αυτούς που θα προβάλουν αξιώσεις μετά την επανένωση, είναι ένα κεντρικό ανοιχτό θέμα των διαπραγματεύσεων, αλλά συζητείται πολύ λίγο λέει ο πολιτικός επιστήμονας Χούμπερτ Φάουστμαν, ο οποίος διευθύνει το γραφείο του πολιτικού ιδρύματος Φρίντριχ Έμπερτ στη Λευκωσία και είναι άριστα δικτυωμένος στη χώρα».

Και η FAZ συνεχίζει: «Με μεγάλη σαφήνεια ελέχθη στον Αναστασιάδη και τον Ακιντσί ότι δεν πρέπει να έχουν προσδοκίες ότι η διεθνής κοινότητα θα σηκώσει το βάρος της επανένωσης της Κύπρου. Αυτό φαίνεται σιγά-σιγά να το καταλαβαίνουν. Εάν οι υπεύθυνοι θα βρουν πράγματι μια λύση για την χρηματοδότηση, παραμένει ασαφές» και καταλήγει: «Μέχρι τώρα σε πολλά θέματα υπήρξε μια προσωρινή συμφωνία και αυτό γιατί οι διαπραγματευτές προϋπέθεταν ότι θα μπορούσαν να μοιραστούν πολλά χρήματα, συνοψίζει ο Χούμπερτ Φάουστμαν. Τη στιγμή όμως που θα αποδειχθεί πως αυτό δεν είναι ρεαλιστικό και οι ντόπιοι είναι αυτοί που θα πληρώσουν το λογαριασμό τότε θα τεθεί το ζήτημα εάν μια λύση είναι εφικτή και θα επιδοκιμαστεί σε ένα δημοψήφισμα».