Στρατιώτες που ρίσκαραν τις ζωές τους για να σώσουν τον εχθρό

Όταν ψάχνουμε για εχθρούς της ανθρωπότητας και μαζικούς εγκληματίες, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος κάνει το έργο εξαιρετικά εύκολο. Όσο μοχθηροί και ανηλεείς κι αν ήταν όμως οι ηγέτες του Γ’ Ράιχ και του Άξονα, ο απλός στρατιώτης κάθε πλευράς δεν έπαυε να είναι ένα ανθρώπινο ον που σερνόταν από τις ιμπεριαλιστικές πολιτικές των ηγετών του στον πόλεμο. Οι περισσότεροι ήταν φοβισμένα πλάσματα που ρίχτηκαν στη μάχη και προσπαθούσαν όπως όπως να επιβιώσουν, ρισκάροντας κορώνα-γράμματα τη ζωή τους στα κελεύσματα των επιτελών. Ορόσημο εδώ αποτελούν οι λιγοστοί αυτοί άντρες που είδαν τον εχθρό ως άνθρωπο και αψήφησαν τις επίσημες γραμμές των χωρών τους για να σώσουν τον συνάνθρωπο, ό,τι στολή κι αν φορούσε. Πραγματική ανδρεία και ανθρωπιά κοντολογίς…

Ο ναζί αξιωματικός που πέθανε για να σώσει τον τραυματισμένο αμερικανό στρατιώτη

Ο υπολοχαγός Φρίντριχ Λένγκφελντ μετρούσε στις 12 Νοεμβρίου 1944 τις βαριές απώλειες της μονάδας πεζικού του, που είχε καθηλωθεί από τις σφαίρες των Αμερικανών. Ήταν πολύ πρωί ακόμα όταν άκουσε τις κραυγές βοήθειας ενός αμερικανού φαντάρου, που κειτόταν τραυματίας μέσα στο γερμανικό ναρκοπέδιο. Οι Αμερικανοί είχαν οπισθοχωρήσει όμως και κανείς δεν θα ερχόταν να τον σώσει. Ο Λένγκφελντ διέταξε τους άντρες του να μην πυροβολήσουν τον εχθρό αν ερχόταν κάποιος να τον βοηθήσει, κανείς δεν ερχόταν όμως. Οι Γερμανοί τον άκουγαν να ουρλιάζει για ώρες και ώρες και η φωνή του είχε εξασθενήσει πια. Ο Λένγκφελντ δεν μπορούσε να το αντέξει άλλο και οργάνωσε ένα απόσπασμα για τη σωτηρία του εχθρού μέσα στο ναρκοπέδιο. Αφού φόρεσαν τα γιλέκα του Ερυθρού Σταυρού και ύψωσαν τη λευκή σημαία, η ομάδα μπήκε προσεκτικά στο ναρκοπέδιο, αν και δεν θα έφτανε στον Αμερικανό. Ο υπολοχαγός πάτησε μια νάρκη και οι άντρες του τον έσυραν έξω βαρύτατα τραυματισμένο. Ο Λένγκφελντ πέθανε οχτώ ώρες αργότερα και κανείς δεν έμαθε τι απέγινε ο Αμερικανός. Το περιστατικό έγινε αργότερα γνωστό στις ΗΠΑ, οι οποίες του έστησαν μια τιμητική πλάκα για να ζήσει για πάντα ο ανθρωπισμός του. Δεν μπορείς εξάλλου να φτάσεις σε υψηλότερα επίπεδα ανθρωπιάς από το να δώσεις τη ζωή σου για να σώσεις αυτόν που πρωτύτερα προσπαθούσες να σκοτώσεις…

Η ρουμάνα πριγκίπισσα που έσωζε τους Συμμάχους που βομβάρδιζαν τη χώρα της

Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου, η Ρουμανία συντάχθηκε έπειτα από πραξικόπημα με την πλευρά του Άξονα, κάνοντας την πριγκίπισσα Αικατερίνη να στενοχωρηθεί πολύ. Γιατί αυτή είχε περάσει την παιδική της ηλικία στην Αγγλία, είχε μορφωθεί στη Γαλλία και το Βέλγιο και διατηρούσε άψογες σχέσεις με τους Συμμάχους. Οι ανθρωπιστικές της ιδέες και το σοβαρό φιλανθρωπικό της έργο δεν ευθυγραμμίζονταν εξάλλου με τις πολιτικές του Χίτλερ, γι’ αυτό και αποφάσισε να κάνει αντίσταση! Η Αικατερίνη της Ρουμανίας έγινε γνωστή παγκοσμίως για την αντίστασή της στη γερμανική κατοχή της χώρας. Όταν οι Σύμμαχοι βομβάρδισαν τις πετρελαιοπηγές του Πλοέστι το 1943, η ίδια έβαλε να σώσουν όλα τα καταρριφθέντα συμμαχικά πληρώματα, τα οποία περιέθαλψε στα νοσοκομεία και τα ορφανοτροφεία της και φυγάδευσε κατόπιν στην Ιταλία. «Ο Άγγελος του Πλοέστι», όπως την έλεγαν, έδωσε την καλύτερη δυνατή περίθαλψη στους εχθρούς της πατρίδας της και έσωσε κάθε συμμαχικό πλήρωμα που βρήκε ζωντανό σε ρουμανικό έδαφος. Μέχρι το τέλος του πολέμου, είχε σώσει περισσότερους από 1.000 ανθρώπους…

Ο γερμανός πιλότος που συνόδευσε τον αμερικανό συνάδελφό του στην ασφάλεια

Το ημερολόγιο έγραφε 20 Δεκεμβρίου 1943 όταν δυο πιλότοι συναντήθηκαν με άγριες διαθέσεις πάνω από τους ουρανούς της Γερμανίας. Ήταν ο Αμερικανός Τσάρλι Μπράουν και ο Γερμανός Φραντς Στίγκλερ. Πέντε μέρες πριν τα Χριστούγεννα, ο αβοήθητος αμερικανός πιλότος του βομβαρδιστικού είδε να μπαίνει στο στόχαστρο του μαχητικού του υποσμηναγού Στίγκλερ. Ο άσος της Λουφτβάφε είχε ρητές εντολές να καταρρίψει το συμμαχικό Β-17, την τελευταία κατάρριψη που χρειαζόταν εξάλλου για να τιμηθεί με το μετάλλιο ανδρείας. Δεν θα το έπαιρνε όμως, μιας και αυτόν τον θάνατο δεν τον ήθελε στις πλάτες του. Κι αυτό γιατί προσεγγίζοντας το βομβαρδιστικό, το είδε να πετά επικινδύνως κοντά στο έδαφος. Είδε ακόμα τις τρύπες από τις σφαίρες που είχαν κάνει σουρωτήρι την ουρά, παρατηρώντας μέχρι και το τραυματισμένο και πανικόβλητο πλήρωμα που προσπαθούσε να το κρατήσει στον αέρα. Αυτή δεν θα ήταν κατάρριψη, σκέφτηκε ο Στίγκλερ, θα ήταν φόνος! Αντί να το ρίξει λοιπόν στο έδαφος, ο γερμανός υποσμηναγός έκανε σινιάλο στον αμερικανό πιλότο και τον συνόδευσε μέχρι τη Βόρεια Θάλασσα, γλιτώνοντάς τον από κάθε άλλη περιπέτεια και εξασφαλίζοντας ότι κανένα γερμανικό όπλο δεν θα τον έριχνε. Οι δυο άντρες συναντήθηκαν έπειτα από 50 χρόνια και όπως είπαν χαρακτηριστικά, ξεκίνησαν τον πόλεμο ως εχθροί και κατέληξαν φίλοι…

Οι Γερμανοί που πολέμησαν πλάι-πλάι με τους Συμμάχους για να υπερασπιστούν αυστριακό κάστρο

Λίγες μέρες μετά την αυτοκτονία του Χίτλερ, μια διμοιρία αμερικανών στρατιωτών, γάλλοι αιχμάλωτοι πολέμου και ναι, στρατιώτες του Γ’ Ράιχ υπερασπίστηκαν κάστρο της Αυστρίας απέναντι σε μεραρχία των SS! Και σε περίπτωση που διερωτάστε, ήταν η πρώτη και η μόνη φορά που Γερμανοί και Σύμμαχοι πολέμησαν στην ίδια πλευρά κατά τον Β’ Παγκόσμιο. Στις 5 Μαΐου 1945, τρία αμερικανικά άρματα μάχης Σέρμαν απελευθέρωσαν τους γάλλους αιχμαλώτους του κάστρου Σλος Ίτερ στο Τιρόλο της Αυστρίας, μια ναζιστική φυλακή «υψηλών προσώπων», καθώς εκεί κρατούνταν προβεβλημένα μέλη της γαλλικής κοινωνίας, μεταξύ των οποίων δύο πρώην πρωθυπουργοί (Πολ Ρεϊνό και Εντουάρντ Νταλαντιέ), εν ενεργεία στρατηγοί, ακόμα και η αδερφή του Σαρλ ντε Γκολ. Τα Πάντσερ της 17ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας των SS κατέφτασαν όμως σύντομα για να ανακαταλάβουν το κάστρο και να εκτελέσουν τους φυλακισμένους. Καμία τύχη δεν είχαν οι αιχμάλωτοι και οι αποδυναμωμένοι υπερασπιστές τους, μέχρι να ενωθούν τουλάχιστον μαζί τους οι αντιναζιστές στρατιώτες της Βέρμαχτ που είχαν εγκαταλείψει εντωμεταξύ το οχυρό αλλά επέστρεψαν για να σώσουν τους Συμμάχους! Το ιδιόμορφο αυτό κράμα των υπερασπιστών έγινε ακόμα πιο ιδιαίτερο όταν πήραν τα όπλα οι τολμηρές σύζυγοι και ερωμένες των γάλλων υψηλών προσώπων, κι αυτό για να τα βάλουν με άλλη μια επίλεκτη μονάδα του Γ’ Ράιχ. Η σχεδόν παραμυθένια μάχη του Κάστρου Ίτερ του 13ου αιώνα μοιάζει αποκύημα φαντασίας, αλλά είναι ολότελα αληθινή. Καθώς τα SS είχαν λάβει μάλιστα θέση για να εισβάλουν στο κάστρο, ακούστηκαν πυροβολισμοί πίσω τους, σε κάτι που θα άλλαζε άρδην την κατάσταση. Γιατί πίσω τους βρίσκονταν τώρα αμερικανικές μονάδες μαζί με αυστριακούς αντάρτες και στρατιώτες της Βέρμαχτ, οι οποίοι ένωσαν εθελοντικά τις δυνάμεις τους κατά των ναζιστικών ταγμάτων!

Οι βρετανοί πιλότοι που έσωσαν τους Γερμανούς που είχαν μόλις καταρρίψει

Άλλη μια εξαιρετική ιστορία του Β’ Παγκοσμίου περιστρέφεται γύρω από την κατάρριψη δύο αεροπλάνων, ένα βρετανικό και ένα γερμανικό, και τις από κοινού προσπάθειες των δύο πληρωμάτων να επιβιώσουν. Είμαστε στις αρχές του Β’ Παγκοσμίου όταν έλαβε χώρα η δολοφονική συνάντηση στους ουρανούς της Νορβηγίας, από την οποία κατέπεσαν και τα δυο εχθρικά αεροσκάφη στα πυκνά και χιονισμένα δάση. Η ιστορία μας αρχίζει όταν τα πληρώματα των δύο αεροπλάνων αναζήτησαν κατάλυμα στο ίδιο δασικό καταφύγιο! Ο κυβερνήτης Πάρτριτζ και ο ασυρματιστής Μποστόκ έφτασαν στην καλύβα των κυνηγών πρώτοι, όπου και κατέφτασε λίγο αργότερα το γερμανικό πλήρωμα. Με σπαστά γερμανικά και αγγλικά, οι Βρετανοί έπεισαν τους τρεις Γερμανούς πως δεν ήταν εκείνοι που τους είχαν καταρρίψει και τους προσκάλεσαν μέσα στην καλύβα. Μετά το πρωινό που έφαγαν όλοι μαζί, ο Πάρτριτζ και ένας γερμανός ιπτάμενος πήγαν να αναζητήσουν βοήθεια, αν και καταφτάνοντας στον πρώτο οικισμό που βρήκαν ένας ντόπιος Νορβηγός πυροβόλησε και σκότωσε επιτόπου τον Γερμανό. Όλοι οι υπόλοιποι σώθηκαν όμως. Οι δυο Γερμανοί στάλθηκαν στην Αγγλία και κατόπιν σε στρατόπεδο αιχμαλώτων στον Καναδά, όπου και παρέμειναν μέχρι το 1947. Οι άγγλοι ιπτάμενοι το βρήκαν μάλιστα εξαιρετικά δύσκολο να πείσουν τους Νορβηγούς ότι ήταν Βρετανοί, μιας και τους είδαν παρέα με τους Γερμανούς! Και οι τέσσερις άντρες που επιβίωσαν από το παράξενο αυτό γεγονός επέστρεφαν συχνά πυκνά στο καταφύγιο που φιλοξένησε την περίεργη αυτή φιλία…