Το πέρασμα της Evelyn Nolan από τον κόσμο μας κράτησε μόνο τέσσερα χρόνια. Η μικρή αγωνίστρια από τη Βρετανία νικήθηκε τελικά από σπάνια ασθένεια με την οποία πάλευε, τόσο σπάνια που εντοπίζεται μόνο σε έναν σε 168 εκατομμύρια ανθρώπους.
Η μικρή Evelyn λάτρευε το νερό και οι γονείς της ήθελαν να της προσφέρουν αυτή τη μεγάλη για την ίδια απόλαυση: να βουτήξει στην πισίνα υδροθεραπείας του νοσοκομείου στο οποίο νοσηλευόταν.
Το κατάφεραν χάρη στη βοήθεια του προσωπικού του νοσοκομείου που κατάφερε η Evelyn να μπει στη πισίνα χωρίς να αποσυνδεθεί από την αναπνευστική υποστήριξη που την κρατούσε στη ζωή.
«Πέρασε φανταστικά», περιέγραψε η 41χρονη μητέρα της, «από την πρώτη στιγμή που μπήκε στο νερό χαλάρωσε και χαμογελούσε όλη την ώρα. Πάντα λάτρευε το νερό, ήταν καταπληκτικό που μπορέσαμε να της προσφέρουμε αυτό το τελευταίο δώρο».
Λιγότερο από 48 ώρες μετά η 4χρονη άφησε την τελευταία της πνοή σε νοσοκομείο του Southampton, όπου είχε άλλωστε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της σύντομης ζωής της.
«Ήθελα να μοιραστώ την ιστορία αυτή επειδή το νοσοκομείο ήταν καταπληκτικό, δεν δίστασαν καθόλου, δεν ρώτησαν ‘πώς να το κάνουμε αυτό’, είπαν απλώς ‘ έτσι θα γίνει’», δήλωσε η 41χρονη. Στην πισίνα, μαζί με τους γονείς της, βούτηξε και ο 7χρονος αδελφός της Fergus.
Η Evelyn είχε υποστεί εγκεφαλική βλάβη λόγω επιληψίας και δεν μπορούσε να σηκώσει το κεφάλι της ούτε να μιλήσει. Πάλευε με λοιμώξεις του αναπνευστικού και τοποθετήθηκε σε μηχανική υποστήριξη περισσότερες από 20 φορές. Είχε τρύπες στην καρδιά, ανέπνεε μόνο με μηχανική υποστήριξη και αντιμετώπιζε ένα σωρό άλλα προβλήματα αλλά για τους γονείς της ήταν πάντα μια αγωνίστρια.
Όταν ήρθε η δύσκολη στιγμή που ολοφάνερα η μάχη της ήταν άνιση, πήραν τη δύσκολη απόφαση να την αποσυνδέσουν από τα μηχανήματα που την κρατούσαν στη ζωή.
«Αγαπούσε το φως του ήλιου, της άρεσε να είναι έξω και να βρίσκεται κοντά σε λουλούδια», αφηγήθηκε η μητέρα της. «Περισσότερο από όλα αγαπούσε τον αδελφό της. Της άρεσαν οι αγκαλιές και να βρίσκεται μέσα στο νερό. Ήταν σκληρό καρύδι, πάντα λέγαμε πως θα το παλεύαμε όσο εκείνη μας έδειχνε αλλά αυτή τη φορά νιώθαμε πως είχε πια κουραστεί πολύ», κατέληξε.
