Την ώρα που η Αστυνομία προορίζεται να τηρεί τη δημόσια τάξη και να εφαρμόζει τις διατάξεις της πολιτείας, υπάρχουν φορές που ο ρόλος της αλλάζει ελαφρώς και μετατρέπεται σε αφήγημα τρόμου.
Ο λόγος για αστυνομικούς κατά συρροή δολοφόνους δηλαδή ή για αποφασισμένους για όλα serial killers που λειτουργούσαν ταυτοχρόνως ως όργανα του νόμου και της τάξης, αν θέλετε, μιας και εδώ οι ρόλοι συσκοτίστηκαν και ήρθαν τα πάνω κάτω.
Κάποιοι μάλιστα δεν δίστασαν να ερευνήσουν ακόμα και τα δικά τους εγκλήματα, την ίδια ώρα που όλοι μα όλοι εκμεταλλεύτηκαν τον ευαίσθητο ρόλο και την εξουσία τους για να προβούν σε ανατριχιαστικά εγκλήματα κατά των ανθρώπων που όφειλαν να προστατεύουν…
Ο σουηδός φονιάς και εμπρηστής Tore Hedin
Ο Tore Hedin ήταν ένας σουηδός αστυνομικός που διακρίθηκε επίσης ως κατά συρροή δολοφόνος και εμπρηστής. Όλα ξεκίνησαν από τα 16 του χρόνια, όταν άρχισε να κλέβει μικροπράγματα και κατόπιν έκαιγε τα μαγαζιά για να καλύπτει τα ίχνη του. Οχτώ χρόνια αργότερα, το 1951, ο μπουκαδόρος εντάχθηκε στο αστυνομικό τμήμα σουηδικής πόλης, όταν και έλαβε χώρα ο πρώτος του φόνος: ο επίορκος αστυνομικός σκότωσε έναν καλό του φίλο σε μια παρτίδα πόκερ.
Αφού έκαψε τη χαρτοπαικτική λέσχη για να εξαφανίσει τον τόπο του εγκλήματος, ανέλαβε τελικά ως αστυνομικός την υπόθεση της ανθρωποκτονίας που ο ίδιος είχε κάνει και τώρα λειτουργούσε ως εκπρόσωπος Τύπου της ομάδας, ενημερώνοντας τους δημοσιογράφους για την πορεία των ερευνών! Όταν έναν χρόνο αργότερα τον παράτησε η σύντροφός του, ο αστυνομικός επιδόθηκε σε ένα ανθρωποσαφάρι που διακρίσεις δεν κοιτούσε. Πρώτη στάση, το πατρικό του, όπου σκότωσε τους γονείς του και παρέδωσε το σπίτι στις φλόγες.
Μετά βγήκε στο κατόπι της πρώην συντρόφου του και τη βρήκε τελικά στον οίκο ευγηρίας όπου εργαζόταν, σκοτώνοντας την ίδια και τον διευθυντή. Από την πυρκαγιά που ξέσπασε στον οίκο ευγηρίας μετά το διπλό έγκλημα, πέντε ηλικιωμένοι βρήκαν τραγικό θάνατο. Η Αστυνομία τον υποπτευόταν πια κι έτσι ο Hedin έγινε φυγάς, αν και το ανθρωποκυνηγητό που στήθηκε εναντίον του δεν θα καρποφορούσε να τον πιάσει ζωντανό: οι Αρχές βρήκαν στο αυτοκίνητό του ένα σημείωμα αυτοκτονίας, στο οποίο ο αστυνομικός ισχυριζόταν ότι σκότωσε τους γονείς του για να τους απαλλάξει από την ντροπή όταν θα μάθαιναν τα εγκλήματά του. Η σορός του ανασύρθηκε μέρες αργότερα από τον πυθμένα παρακείμενης λίμνης…
Ο ρώσος «Λυκάνθρωπος» Mikhail Popkov
Ο ρώσος αστυνομικός εκμεταλλευόταν τη στολή και το περιπολικό του για να ξεγελά τα θύματά του, πριν τα στείλει στον άλλο κόσμο. Από το 1992-2000, ο Popkov στόχευε εύσωμες γυναίκες που έμοιαζαν στον σωματότυπο στη χειριστική μητέρα του και τις εξόντωνε με τα πάντα, από κατσαβίδια και μαχαίρια μέχρι και τσεκούρια. Μετά βίαζε τα νεκρά σώματα και τα ακρωτηρίαζε, αφήνοντας τις σορούς σε απομακρυσμένα δάση της ρώσικης στέπας.
Ο Popkov κακοποίησε και δολοφόνησε τουλάχιστον 22 γυναίκες, αν και ο ακριβής αριθμός ενδέχεται να είναι αρκετά μεγαλύτερος. Η βαρβαρότητα των εγκλημάτων του στοίχειωσε τη ρωσική ύπαιθρο και έγινε πρωτοσέλιδα στον τοπικό Τύπο, ο οποίος κόλλησε στον αστυνομικό το παρατσούκλι «Λυκάνθρωπος», εξαιτίας του ειδεχθούς των εγκλημάτων του. Μια μέρα βέβαια τα φονικά σταμάτησαν αναπάντεχα. Ο Popkov είπε αργότερα ότι είχε κολλήσει ένα αφροδίσιο νόσημα που τον είχε καταστήσει ανίκανο σεξουαλικά, γι’ αυτό και σταμάτησε το απαίσιο έργο του: τώρα οι βιασμοί και οι δολοφονίες δεν τον ικανοποιούσαν.
Ο Popkov κατάφερε να ξεγελάσει τους αστυνομικούς ερευνητές για τουλάχιστον δύο δεκαετίες. Εξακολουθούσε να ζει ελεύθερος και να δουλεύει ως αστυνομικός ακόμα και όταν ένα θύμα του ξέφυγε και τον αναγνώρισε ως δράστη! Το 2012 οι δικαστικές αρχές ανάγκασαν σε τεστ DNA όλους τους αστυνομικούς της επαρχίας Ανγκάρσκ, κι έτσι ταυτοποιήθηκε ο φονιάς αστυνομικός ως ο «Λυκάνθρωπος». Τον Ιανουάριο του 2015 καταδικάστηκε τελικά σε ισόβια δεσμά…
Ο κινέζος φυγάς Zeng Kaigui
Στην Κίνα οι πληρωμές γίνονται συνήθως σε μετρητό κι έτσι δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο οι πολίτες να σηκώνουν μεγάλα ποσά από την τράπεζα. Ο κατά συρροή δολοφόνος Zeng Kaigui έβαλε λοιπόν στο στόχαστρο αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους, σκοτώνοντάς τους και φεύγοντας ανενόχλητος με το παραδάκι, καθώς αστυνομικός ήταν ποιος θα τον υποπτευόταν;
Μαέστρος στην παρακολούθηση και προβεβλημένο όργανο του νόμου, ο Kaigui ζούσε σαν ερημίτης και σπανίως αλληλεπιδρούσε με τους άλλους αστυνομικούς, κάτι που τον βοήθησε να ξεφεύγει από περιττές κουβέντες που θα μπορούσαν να τον προδώσουν. Οι συνάδελφοί του άρχισαν να τον υποπτεύονται ήδη από το 2004, όταν οι κλοπές και τα φονικά του που παρέμεναν ανεξιχνίαστα άρχισαν να υποδεικνύουν έναν άλλο τρόπο δράσης.
Το 2012 αναγνωρίστηκε βέβαια καραδοκώντας έξω από τράπεζα της Ναντσίνγκ, όταν πυροβόλησε άντρα και προσπάθησε να διαφύγει με μεγάλο ποσό στα χέρια του. Οι Αρχές ήταν τώρα σίγουρες ότι ο Zeng Kaigui βρισκόταν πίσω από τον φόνο έξι ακόμα τραπεζικών πελατών, αλλά και τον τραυματισμό άλλων δύο, και ξαπέστειλαν στο κατόπι του 13.000 συναδέλφους του. Παρά το γιγαντιαίο ανθρωποκυνηγητό που συνεχίστηκε για καιρό, ο αστυνομικός δεν εντοπίστηκε ποτέ…
Ο σοβιετικός «δράκος» Gennady Mikhasevich
Ο Mikhasevich ήταν εθελοντής αστυνομικός σε ένα από τα σώματα της σοβιετικής Ντρούζινα και σύντομα έφτασε να εκτελεί χρέη ντετέκτιβ. Τότε ήταν που άρχισε να διερευνά επισήμως τις εγκληματικές υποθέσεις που έφεραν τη σφραγίδα του, χαλκεύοντας τα στοιχεία και «πειράζοντας» τις αποδείξεις για να μη συλληφθεί ποτέ! Από το 1971-1985 ο Mikhasevich σκότωσε 36 γυναίκες (σύμφωνα με τα επιβεβαιωμένα στοιχεία), αν και το όνομά του εμπλέκεται πια σε περισσότερες από 55 υποθέσεις.
Ο αστυνομικός βίαζε και στραγγάλιζε τα θύματά του και έριχνε μετά το φταίξιμο σε αθώους άντρες: 13 άντρες καταδικάστηκαν τελικά στη θέση του και οι 12 απ’ αυτούς στάλθηκαν σε στρατόπεδα εργασίας να δουλεύουν κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Όσο για τον 13ο, αυτόν τον εκτέλεσε εν ψυχρώ αφότου απέσπασε την ομολογία του μέσω βασανιστηρίων και απειλών. Παρά το γεγονός ότι άλλαζε συνεχώς τα αποδεικτικά για να καλύπτει τα ίχνη του, οι Αρχές κατέληξαν κάποια στιγμή ότι τα στυγερά εγκλήματα ήταν έργο ενός μόνο ανθρώπου, καθώς είδαν κοινά μοτίβα στον τρόπο εκτέλεσης των εγκλημάτων.
Με τους συναδέλφους κοντά στα ίχνη του πια, ο Mikhasevich προσπάθησε να τους μπερδέψει για μια τελευταία φορά, στέλνοντας ανώνυμο γράμμα ως «Πατριώτης» και αναλαμβάνοντας την ευθύνη. Κι αυτό θα ήταν μάλιστα το μοιραίο του λάθος, μιας και οι αστυνομικοί αποφάσισαν να συγκρίνουν τον γραφικό χαρακτήρα του δράστη με τους 500.000 και πλέον άντρες της πόλης Όμπλαστ, καταλήγοντας κάποια στιγμή στο κατώφλι του Mikhasevich.
Παρά το γεγονός ότι ομολόγησε και συνελήφθη, η τύχη του δεν είναι ακριβώς ξεκάθαρη: σύμφωνα με μερίδα πηγών, ο δράστης αυτοκτόνησε στο κελί του, ενώ κατ’ άλλες αναφορές εκτελέστηκε στο απόσπασμα. Όπως κι αν έχει, ήταν ο πρώτος κατά συρροή δολοφόνος που παραδέχτηκαν ποτέ οι σοβιετικές αρχές…
Ο βρετανός φονιάς με τη στολή John Christie
Το πρόβλημα με το όργανο του νόμου που ήταν ταυτοχρόνως κατά συρροή δολοφόνος ήταν πώς κατάφερε να γίνει αστυνομικός, έχοντας μακρύ ποινικό μητρώο με κλοπές και βίαιες επιθέσεις που τον είχαν φέρει πίσω από τα κάγκελα της φυλακής! Ο βρετανός serial killer υπηρέτησε παρ’ όλα αυτά στο αστυνομικό σώμα και η θητεία του κρινόταν αποτελεσματική και γενικά θετική. Παρά το γεγονός ότι το πρώτο του έγκλημα έλαβε χώρα όντας εν ενεργεία αστυνομικός!
Ο Christie στραγγάλισε μια 21χρονη ιερόδουλη την ώρα που έκαναν σεξ και κατόπιν την έθαψε στον κήπο της οικίας του. Αυτό του άνοιξε την όρεξη και σειρά είχε μετά μια γειτόνισσά του, την οποία σκότωσε, βίασε και έθαψε κατόπιν δίπλα στο πρώτο του θύμα. Το τρίτο θύμα ήταν επίσης μια γειτόνισσά του, την οποία έθαψε μαζί με το μόλις ενός έτους βρέφος της. Ο σύζυγός της πείστηκε από τον Christie να ομολογήσει το έγκλημα και απαγχονίστηκε αργότερα για μια υπόθεση στην οποία ήταν αθώος.
Στα επόμενα χρόνια, ο Christie σκότωσε τρεις ακόμα ιερόδουλες αλλά και τη σύζυγό του, θάβοντας και κρύβοντας τις σορούς τους στο σπίτι του. Κάποια στιγμή ο κατά συρροή φονιάς νοίκιασε την οικία σε νεαρό ζευγάρι, το οποίο άρχισε να ανακαλύπτει πτώματα παντού! Ο αστυνομικός εντοπίστηκε λίγο αργότερα στο Λονδίνο και δήλωσε πως δεν είχε σώας τας φρένας, αν και οι ένορκοι είχαν σαφώς άλλη γνώμη, στέλνοντάς τον στην κρεμάλα το 1953 για τη δολοφονία της συζύγου του…
