Όταν κάποιος θελήσει να φέρει ως παράδειγμα ένα μέρος στον πλανήτη το οποίο ευημερεί και ο νόμος και η τάξη είναι τα στοιχεία που καλύπτουν την όποια παραβατικότητα και κοινωνική παραφωνία, σίγουρα θα αναφέρει -μεταξύ άλλων- τον Καναδά. Μία χώρα πρότυπο για τις κοινωνικές παροχές αλλά και το επίπεδο ασφάλειας των πολιτών.

Αυτό που δεν γνωρίζουμε για τον Καναδά είναι πως έχει ένα σεβαστό ποσοστό αυτόχθονων ινδιάνων κατοίκων οι οποίοι έχουν πάνω κάτω την ίδια αντιμετώπιση που έχουν και οι αυτόχθονες στις ΗΠΑ: Καταπίεση, εκμετάλλευση, ρατσισμό και εκτοπισμούς.

Ο γηγενής πληθυσμός του Καναδά αριθμεί κοντά στο 1.400.000, δηλαδή ποσοστό 4% του γενικού πληθυσμού των 35.000.000. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της κοινότητας των αυτόχθονων στη χώρα της Β. Αμερικής είναι η σεξουαλική εκμετάλλευση, η σωματεμπορία και η εξώθηση σε εκπόρνευση, καταστάσεις που περικλείονται στον αγγλικό όρο «sex trafficking».

Για να έχουμε μία εικόνα πόσο σημαντικό είναι το ζήτημα για τους γηγενείς πληθυσμούς θα πρέπει ν’ αναφέρουμε πως πάνω από το 50% των θυμάτων sex trafficking σε όλο τον Καναδά είναι αυτόχθονες ινδιάνοι…

wwmttring3

Η 19χρόνη Λόρεν Τσοπέκ μιλάει για την προσωπική της ιστορία και συγκλονίζει καθώς όπως πολλά θύματα trafficking έπαιρνε πάνω της το ψυχολογικό βάρος της κατάστασης που είχε περιέλθει: «Μέχρι να καταλάβω ότι ήμουν παιδί (14 ετών υπέστη σεξουαλική κακοποίηση) έριχνα το φταίξιμο πάνω μου. Δεν μπορούσα να κατανοήσω αν είχα επιτρέψει με τις επιλογές μου αυτή την κατάσταση ή μου επιβλήθηκε με την βία».

Στόχοι βίας και κακοποίησης

wwmttring4Το να βρει κάποιος τα αίτια αυτής της περίεργης «προτίμησης» των διακινητών στις αυτόχθονες γυναίκες θα πρέπει να ανατρέξει στο πλέγμα που οδηγεί σχεδόν νομοτελειακά στα ρατσιστικά κατάλοιπα της αποικιοκρατίας καθώς και η σεξιστική αντίληψη για την «χρήση» των γυναικών ινδιάνων από τους «εκπολιτισμένους» αποικιοκράτες. Μαζί με την αντίληψη πως αυτές οι γυναίκες λόγω της καταγωγής τους αξίζει να βιώσουν την σεξουαλική εκμετάλλευση

Η Νταιάνα Ρέντσκαι, δικηγόρος που μάχεται για τα δικαιώματα των αυτόχθονων γυναικών και ειδικότερα των θυμάτων του sex trafficking, στην πρωτεύουσα της επαρχίας Μανιτόμπα, Γουίνιπεγκ (σ.σ. βρίσκεται κοντά στα σύνορα με τις ΗΠΑ) αλλά και επικεφαλής του ιδρύματος στέγασης και αποκατάστασης τέτοιων ανθρώπων, «Τα χέρια της Μητέρας Γης» («Ma Mawi Wi Chi Itata Centre») αναφέρει σχετικά: «Είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποτινάξουμε από πάνω μας στερεότυπα δεκάδων χρόνων».

Και συνεχίζει «η ιστορία του ρατσισμού που έχουν υποστεί οι αυτόχθονες τρέφει τον κύκλο της βίας που βρίσκει προσοδοφόρα διέξοδο στην σεξουαλική εκμετάλλευση γυναικών και παιδιών».

wwmttring6Στο κέντρο αποκατάστασης δεν προσφέρεται μόνο ψυχολογική υποστήριξη και αποτοξίνωση από ουσίες, καθώς πολλά από τα θύματα είναι τοξικοεξαρτημένα μιας και τα ναρκωτικά είναι ο κύριος τρόπος με τον οποίο τα δελεάζουν, αλλά και μία πνευματική φροντίδα. Οι κοινότητες των ιθαγενών και λόγω της κουλτούρας τους έχουν αρκετή σχέση με τα «μονοπάτια της πνευματικής επούλωσης των τραυμάτων».

wwmttring5Η ιστορία της Τάνει Λίτλ αποδεικνύει πόσο ύπουλη μπορεί να είναι η κακοποίηση. Ήταν μόλις 12 ετών όταν εκπορνεύτηκε στους δρόμους γύρω από το σπίτι της στο Γουίνιπεγκ από ένα μεγαλύτερο της κορίτσι το οποίο την «δελέασε» με ναρκωτικά και όταν η Λιτλ κατέστη ανίκανη να ελέγξει το σώμα της και τους εθισμούς της πωλούσε το κορμί της για χρήματα. Τα οποία εκμεταλλευόταν η προαγωγός της. Ανήλικη και εκείνη.

«Έμπαιναν μέσα στο δωμάτιο ένας ένας. Μόλις τελειώναμε εγώ μαστούρωνα και ξεχνιόμουν. Εάν αρνιόμουν να κάνω σεξ με χτυπούσαν και με βίαζαν ομαδικά». «Υπάρχει ένα στάνταρ ποσό που πρέπει να “αποφέρει” κάθε κορίτσι στον (ή στην) προαγωγό της», εξηγεί η Ρεντσκαι. «1.000 με 2.000 καναδικά δολάρια ημερησίως αλλιώς…»

Αυτές οι εμπειρίες άρχισαν τα τελευταία χρόνια να ακούγονται στην τοπική κοινότητα και ένα -όχι και τόσο- καλά κρυμμένο μυστικό να γίνεται πλέον πολιτειακό ζήτημα. Εδώ βέβαια μιλάμε για ζητήματα ριζωμένα βαθιά με κοινωνικά ερείσματα που πρέπει να ξεριζωθούν εκ βάθρων, αν υπάρχει έστω και μία πιθανότητα η τύχη των αυτόχθονων -γυναικών ως επί τω πλείστων- να αλλάξει τότε θα πρέπει να γίνει βίωμα πως δεν αναφερόμαστε σε κοινωνικά απόκληρους.

Η προσοχή στα θύματα

wwmttring7Η Ρέντσκαι ηγείται αυτή τη στιγμή ενός προγράμματος που ως στόχο έχει την αναγνώριση της σεξουαλικής εκμετάλλευσης από τη ρίζα της στις κοινότητες των ιθαγενών. Με μία προσέγγιση καινούρια, αύτη των αναγκών των θυμάτων.

Η Τζένιφερ Ρίτσαρτσον «τρέχει» το ίδρυμα «Τράσια» το οποίο έχει ως σκοπό να αντιπαλέψει την σεξουαλική εκμετάλλευση των παιδιών που είναι εξίσου διαδεδομένη στις κοινότητες των ιθαγενών της Μανιτόμπα. 10 εκατομμύρια δολάρια έχουν δαπανηθεί για αυτό το σκοπό από τις τοπικές αρχές οι οποίες σιγά σιγά μπαίνουν και αυτές στο «ρυθμό».

Η επαρχία της Μανιτόμπα έχει βάλει μπροστά ένα πρόγραμμα αντιμετώπισης του ζητήματος το οποίο δεν αφορά μόνο την καταστολή, αλλά μία συνολική αντιμετώπιση του προβλήματος (αφού πρώτα το αναγνωρίζει ως υπαρκτό πρόβλημα) και μία προσπάθεια οι τοπικές κοινότητες να έρθουν σε επαφή με την ιστορία τους αλλά και με την σύγχρονη πραγματικότητα.

Η επαφή με τους δρόμους. Μία ειδική μονάδα της αστυνομίας εντοπίζει πιάτσες, σπίτια και σημεία όπου διακινητές «πωλούν» ανθρώπινα σώματα. Ο στόχος ωστόσο δεν είναι η καταστολή αλλά η βοήθεια των θυμάτων όπως αναφέρει ο επικεφαλής της τοπικής αστυνομίας, Ντάνι Σμίθ.

wwmttring8Και αναγνωρίζει πως «μεγάλο μέρος του προβλήματος διαιωνίζεται από την ίδια την αστυνομία καθώς τα όργανα της τάξης αντιμετωπίζουν με ρατσισμό και χλευασμό τους ιθαγενείς Καναδούς οδηγώντας πολλούς από αυτούς στη παρανομία».

«Προσπαθούμε ωστόσο να βελτιώσουμε την κατάσταση. Ειδικές μονάδες μας είναι στο δρόμο με μόνο σκοπό τους την καταγραφή και την επικοινωνία με τα θύματα του trafficking. Προσπαθούμε να φτιάξουμε μία ανθρώπινη σχέση μαζί τους».

wwmttring10Η ιστορία χρόνιων κακοποιήσεων και ρατσισμού κάνει πολύ δύσκολο την -κατά τα άλλα πρότυπο- καναδική κοινωνία να γιατρέψει τις πληγές της και να προχωρήσει μπροστά. Έρευνες στη χώρα έχουν δείξει πως οι αυτόχθονες γυναίκες έχουν πέντε φορές περισσότερες πιθανότητες να σκοτωθούν σε κάποιο βίαιο γεγονός, απ’ ότι οι μη αυτόχθονες.

«Είμαστε ακόμα μία κοινωνία η οποία στοχοποιεί τους ιθαγενείς. Για την ακρίβεια υπάρχει μία παράνομη αγορά για τα αυτόχθονα κορίτσια», επισημαίνει η Ρέντσκαι και προσθέτει «η συγκεκριμένη κατάσταση οδηγεί μία κοινωνία στο να θεωρεί πως οι γυναίκες ινδιάνες δεν έχουν καμία ανθρώπινη αξία».