H ανθρώπινη ύπαρξη είναι γεμάτη από ανασφάλειες και λάθος επιλογές. Πολλά από τα κοινωνικά ταμπού έχουν οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπους σε αποφάσεις οι οποίες αν δεν τους οδήγησαν σε φρικτό θάνατο τότε τους κατέστρεψαν τη ζωή. Φυσικά τέτοιου είδους «αδυναμίες», που σε όλους μας παρουσιάζονται κατά τη διάρκεια του βίου μας, έρχονται σαν μεσσίες και τις εκμεταλλεύονται διάφοροι επιτήδειοι είτε με το μανδύα του ειδικού είτε ως απεσταλμένοι (του όποιου) θεού, για ίδιον όφελος και απόκτηση δόξας και χρημάτων.
Τα ζητήματα υγείας είναι ο τομέας με τις περισσότερες παρουσίες τσαρλατάνων οι οποίοι στο όνομα της επιστήμης, την οποία δεν κατείχαν και ακριβώς, κατάφεραν να κοροϊδέψουν πλήθος ανθρώπων και να πλουτίσουν. Προκαλώντας τη δυστυχία και σε αρκετές περιπτώσεις, τον βασανιστικό θάνατο.
Το ζήτημα της σεξουαλικής διάθεσης και της σεξουαλικής δυνατότητας ήταν κάτι που για ποικίλους λόγους απασχολούσε το ανδρικό φύλλο πολύ πριν η δυτική ιατρική (ή κάποια άλλη εναλλακτική θεωρία) ανακαλύψει την τεστοστερόνη στις αρχές του 20ου αιώνα. Αλλά και τον ρόλο που αυτή παίζει, μεταξύ άλλων και στη ρύθμιση του μεταβολισμού.
Ένας από τους πρωτοπόρους της έρευνας σε ορμόνες ήταν ο γιατρός Σαρλ-Εντουάρ Μπράουν Σεκάρ. Έχοντας κατανοήσει τον ρόλο των επινεφριδίων, θεώρησε ότι οι όρχεις ινδικών χοιριδίων και σκύλων παρήγαγαν μια ουσία που είχε τη δυνατότητα να επαναφέρει τη ζωτικότητα και τη σεξουαλική ικανότητα των ηλικιωμένων ανδρών.
Παρόλο που χρησιμοποίησε και στον εαυτό του το «ελιξίριό» του τα αποτελέσματα δεν ήταν τα επιθυμητά για αυτόν. Ο Ρώσος χειρούργος Σερζ Βορόνοφ πήγε την σκέψη του Σεκάρ δέκα βήματα πιο μακριά ωστόσο. Με εξίσου αποτυχημένα αποτελέσματα.
Θεωρώντας, λανθασμένα, ότι οι όρχεις είναι ένα είδος αδένα όπως ο θυρεοειδής και ότι παράγουν τον ίδιο τύπο ρυθμιστικής ορμόνης, άρχισε να μεταμοσχεύει στο όσχεο υγιών ατόμων, όρχεις εγκληματιών που είχαν εκτελεστεί με καρατόμηση, ισχυριζόμενος ότι αυτό θα τους αναζωογονούσε και θα βελτίωνε τις σεξουαλικές του ικανότητες… Όταν το δείγμα του γιατρού στέρεψε στράφηκε σε μεγάλους πιθήκους.
Στην αρχή, η εργασία του Βορόνοφ χαιρετίστηκε ως επαναστατική από την ιατρική και εκατοντάδες ασθενείς έσπευσαν να υποβληθούν στη θεραπεία του. Η τεχνική αυτή υιοθετήθηκε και από άλλους χειρουργούς και τη δεκαετία του 1930 χιλιάδες καλοζωισμένοι ηλικιωμένοι κύριοι είχαν υποστεί τέτοιες μεταμοσχεύσεις.
Πολλοί από τους ασθενείς του ανέφεραν επαναφορά της ζωτικότητας και της σεξουαλικής ικανότητας, με αποτέλεσμα ο Βορόνοφ να θησαυρίσει… Με την πάροδο των χρόνων όμως και της εξέλιξης της ιατρικής και της ενδοκρινολογίας συγκεκριμένα, ο θησαυρός του Βορόνοφ αποδείχτηκε άνθρακας μιας και όσα από τα περιστατικά είχαν θετική εξέλιξη οφείλονταν στο φαινόμενο πλασίμπο. Η συντριπτική πλειονότητα είχε αποβάλει το μόσχευμα με ολέθριες συνέπειες.
Ο Αμερικάνος αυτοδίδακτος ιατρός Τζον Μπρίνκλεϊ (είχε λάβει κάποια διπλώματα από αμφιβόλου ποιότητας ιδρύματα σε ηλικία 15 ετών…) ζήλεψε το έργο του Βορόνοφ αλλά κυρίως τα χρήματα που αυτός έβγαλε. Μόνο που ο Αμερικάνος χρησιμοποιούσε όρχεις τράγων για τις επεμβάσεις του.
Οι γιατροί όπως ο Μπάουν-Σεκάρ και ο Βορονόφ ακολούθησαν λάθος πορεία, όχι όμως επειδή ήταν ανέντιμοι. Πίστευαν στις θεωρίες τους και δεν δίστασαν να γίνουν κι οι ίδιοι πειραματόζωα… Όλα στο όνομα της επιστήμης.
Το 1917 ο Μπρίνκλεϊ σε ηλικία 32 ετών ζούσε στη μικρή πόλη του Μίλφορντ στο Κάνσας. Τίποτα το αξιόλογο δεν συνέβαινε στην σκονισμένη πόλη μέχρι που μία μέρα ένας αγρότης επισκέφτηκε τον «φέρελπι ιατρό» για να του εμπιστευθεί το πρόβλημά του. Ο άνδρας είχε στυτικές δυσλειτουργίες. Ο Μπρίνκλεϊ του απάντησε πως η επιστήμη δεν είχε προχωρήσει τόσο ώστε να βρεθεί αποτελεσματική θεραπεία για την ανδρική σεξουαλική δυσλειτουργία.
Απογοητευμένος ο αγρότης κοίταξε έξω από το παράθυρο και παρατηρώντας έναν τράγο δήλωσε πως ζηλεύει τα… προσόντα του ζώου και την ορμή του. Ο Μπρίνκλεϊ λοιπόν ξέθαψε τον Βορόνοφ και τα μάτια του έκαναν δολάρια.
Άρχισε λοιπόν να εμφυτεύει όρχεις από τράγους και πρόβατα σε ανθρώπους, θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα αποκαθιστούσε τη σεξουαλική τους ικανότητα. Η επέμβαση δεν περιλάμβανε καμία από τις τελειοποιήσεις που είχε κάνει ο Βορονόφ. Ο «γιατρός» απλώς εισήγαγε τον αδένα του ζώου στο όσχεο, χωρίς καμία προσπάθεια να τον προσδέσει στο σώμα.
Τα αποτελέσματα όμως ήταν τραγικά. Το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενή πρόσβαλλε και κατέστρεφε το ξένο σώμα και οποιαδήποτε βελτίωση, οφειλόταν στο φαινόμενο πλασίμπο.
Ο Μπρίνκλεϊ απέκτησε ξαφνικά τη φήμη του πρωτοπόρου στις μεταμοσχεύσεις. Από τις επεμβάσεις που πραγματοποιούσε στο ιατρείο στο… σπίτι του κατάφερε να αγοράσει ένα νοσοκομειακό χώρο όπου τα χειρουργεία του απέκτησαν ένα πιο σοβαρό στάτους. Μάλιστα άνοιξε δύο τέτοιους χώρους, τον έναν στο Μίλφορντ και τον άλλο στο Τέξας.
Το αρχικό κόστος της επέμβασης ξεκινούσε από 500 δολάρια και ο Μπρίνκλεϊ οδηγούσε τον πελάτη στη φάρμα από όπου θα διάλεγε ο ίδιος το ζώο τους όρχεις του οποίου θα έπαιρνε. Ο τσαρλατάνος αφού πρώτα στράγγιξε τους ασθενείς του και από την τελευταία τους δεκάρα είχε τη λύση και για τα μετεγχειρητικά προβλήματα. Τα οποία όπως γίνεται κατανοητό ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση.
Όποιοι κατάφεραν να επιβιώσουν από το κρεβάτι του «χασάπη» είχαν την «τύχη» να πάρουν το ελιξίριο που ο ίδιος είχε εφεύρει, με το όνομα «Συνταγή 1020» το οποίο θεωρητικά θα βελτίωνε την κατάστασή τους. Το ελιξίριο δεν ήταν παρά μπουκάλια με νερό τα οποία είχαν μέσα χρωστική ουσία.
Ο γιατρός όμως δεν είχε αποκτήσει φήμη μόνο για τις επεμβάσεις του αλλά και σαν διαφημιστής του εαυτού του. Κατά λάθος θεωρήθηκε ως ένας από τους πρωτοπόρους του info commercial καθώς στο πρόγραμμά του σε ραδιοφωνικό σταθμό της περιοχής κατάφερε να πλασάρει τα προϊόντα του με εξαιρετικό τρόπο. Η εκπομπή του είχε τέτοια επιτυχία όπου χρειάστηκε 8 γραμματείς για να κρατούν και να διαχειρίζονται την αλληλογραφία του
Στα μέσα της δεκαετίας του 1930 ο γιατρός είχε καταφέρει να βγάλει εκατομμύρια από τους ασθενείς του, να κατέχει 3 σκάφη και μία έπαυλη που πήρε το όνομά του.
Ο Τζον Μπρίνκλεϊ θεωρούσε τον εαυτό του πρωτοπόρο. Και τον συνέκρινε με ένα άλλο ιστορικό πρόσωπο που οδήγησε εκατομμύρια ανθρώπους σε φρικτό θάνατο. Τον Αδόλφο Χίτλερ. Η πισίνα του μάλιστα στην έπαυλή του είχε διακοσμηθεί με εκατοντάδες μικρές σβάστικες.
Θεωρήθηκε ήρωας αλλά η πλούσια ζωή του και η φήμη του κράτησε κοντά στις 2 δεκαετίες. Οι αμερικάνικες αρχές κατάφεραν να του αφαιρέσουν το δικαίωμα στην άσκηση της ιατρικής στο Κάνσας και σε πολλές άλλες πολιτείες.
Εκείνος όμως δεν το έβαλε κάτω και έβαλε δύο φορές υποψηφιότητα για κυβερνήτης της πολιτείας του Κάνσας. Σαν σωστός δημαγωγός είχε καταφέρει να πείσει τους πολίτες ότι έτσι όπως κατάφερε να τους λύσει τα σεξουαλικά τους προβλήματα, θα μπορούσε να τους βοηθήσει και με τα υπόλοιπα ζητήματά τους.
Πιστεύεται ότι ο Μπρίνκλεϊ είχε πραγματοποιήσει αυτή την επέμβαση σε 16.000 ανθρώπους, πολλοί από τους οποίους υπέφεραν από μετεγχειρητικές μολύνσεις οι οποίες οδήγησαν στο θάνατο.
Στη δίκη του κατηγορήθηκε ότι οι θεραπείες του προκάλεσαν τον θάνατο τουλάχιστον 43 ανθρώπων. Πέθανε χρεοκοπημένος, μετά από έμφραγμα, ένα χρόνο μετά την καταδίκη του.
