Επιστήμονες αναπτύσσουν ένα τελείως διαφορετικό τύπο προσθετικού βραχίονα και χεριού, που επιτρέπει την ανάκτηση όχι μόνο της κίνησης, αλλά και της αίσθησης της αφής. Αμερικανοί στρατιώτες που έχουν χάσει άκρα κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, συχνά καταλήγουν στο νοσοκομείο Walter Reed στην Ουάσιγκτον, για αποκατάσταση μέσω προσθετικής τεχνητών μερών. Ο δρ. Todd Kuiken, του Ινστιτούτου Αποκατάστασης του Σικάγο, εργάζεται με ασθενείς που του παρέχουν πληροφορίες για τη λειτουργικότητα του βιονικού χεριού που έχει αναπτύξει. Η δουλειά του εστιάζεται στη δημιουργία ενός χεριού που θα ανταποκρίνεται στις σκέψεις του ασθενή.
Νεύρα από το ακρωτηριασμένο βραχίονα προσκολλούνται στον εναπομείναντα μυ, είτε του στέρνο ή στον δικέφαλο. Τα νεύρα που είναι υπεύθυνα για την κάμψη του χεριού ή το κλείσιμο της παλάμης, συνδέονται σε διαφορετικά σημεία.
Ηλεκτρόδια που έχουν τοποθετηθεί στους μυς, λειτουργούν σαν πομποί και όταν ο εγκέφαλος στέλνει ένα ηλεκτρικό σήμα σε αυτούς, το ηλεκτρόδιο ενεργοποιεί το πρόσθετο βραχίονα ή χέρι, ανάλογα.
Ο Glen Lehman έχασε το δεξί του βραχίονα και χέρι στο πόλεμο στο Iraq. Με το νέο του άκρο, μπορεί να μεταφέρει έναν δίσκο ή να ανοίξει τη πόρτα του ψυγείου του, σχεδόν χωρίς καν το σκεφτεί. Υπάρχει η πιθανότητα ακόμα να μεταφερθούν νεύρα από τα χέρια των ασθενών και των άκρων των δακτύλων, στους δικέφαλους μυς του βραχίονα, ώστε να αποκτήσουν ξανά την αίσθηση της αφής. Συγκεκριμένα ο δρ. Todd Kuiken, αναφέρει ότι οι ασθενείς αποκτούν ευαισθησία στο άγγιγμα και συναίσθηση του αγγίγματος, του ζεστού και το κρύου, καθώς τα φυσιολογικά όρια καυτού και παγωμένου.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η τεχνολογία των προσθετικών άκρων έχει φθάσει πλέον σε ένα επίπεδο που θα είναι εφικτή η πιο διαδεδομένη χρήση τους , δίνοντας πάλι σε ανθρώπους ακρωτηριασμένους μια πιο φυσιολογική ζωή.
