Την ημέρα που η Τσέλσι πήρε μαθηματικά το πρωτάθλημα, μπήκε στ’ αποδυτήρια και δέχτηκε την συνδυαστική επίθεση, προφανώς σχεδιασμένη από τον Ντιέγκο Κόστα. Ενας κουβάς νερό και ένα μπουκάλι σαμπάνια προσγειώθηκαν στα μούτρα του. Στη συνέντευξη τύπου λίγο αργότερα εμφανίστηκε στεγνός και με το μαλλί προσεγμένο, καλοχτενισμένο. Ενας Ιταλός vero δεν θα μπορούσε παρά να έχει αλλάξει κοστούμι, έχοντας εννοείται προβλέψει να έχει μαζί ένα δεύτερο για τα επινίκια. Κάθισε μπροστά στο μικρόφωνο, φόρεσε ένα χαμόγελο απλωμένο όσο όλη η προσεγμένη, καλογυαλισμένη οδοντοστοιχία του και είπε χαμογελώντας αυτάρεσκα για τον σκόρερ του τίτλου Μπατσουαγί: «Μάλλον η αλλαγή που έκανα ήταν πολύ καλή». Γενικότερα οι αλλαγές του ήταν τέλειες. Σε όλη τη σεζόν και κυρίως εκείνη, η πιο ουσιαστική που αποφάσισε στα τέλη Οκτώβρη. Και τότε είχε φορέσει ένα χαμόγελο, αλλά ήταν ενόχλησης. Με ένα ψεύτικο μειδίαμα αμέσως μετά το ασήκωτο 3-0 από την Αρσεναλ εκτός. Δεν ήξερε αρχικά πώς να απαντήσει, όταν του ανέφεραν ότι ήταν φαβορί ως επόμενος προπονητής για να απολυθεί στην Premier League. Απλά τους κοίταξε και δεν είπε τίποτα. Πήρε όμως την απόφαση να κάνει τα… δικά του και να μην φοβηθεί άλλο την κριτική. Εκεί στον διαολεμένο Οκτώβριο, που στις τρεις αγωνιστικές του κατάφερε να πάρει μόλις μία ισοπαλία στην Σουόνσι, πριν ηττηθεί εντός από την Λίβερπουλ και μετά στο ντέρμπι με τους Gunners. Οι τρεις στην άμυνα ήταν πλέον μονόδρομος. Αυτό ήξερε μία ζωή και αυτό όφειλε να εμπιστευθεί. Βασικά να εμπιστευθεί τον εαυτό του και όσα είχε μάθει στην ποδοσφαιρομάνα του 3-5-2 πατρίδα του. Κι εάν του έμελλε να χάσει, όφειλε να είχε παίξει τουλάχιστον με τους δικούς του όρους. Αμέσως άρχισαν οι επιτυχίες να διαδέχονται η μία την άλλη και το ταξίδι έγινε ένας μονόδρομος, ένα one way προς την κορυφή. Και έτσι άρχισαν να δικαιώνονται και όσα είχε πει τότε, σε εκείνη την πρώτη συνέντευξη τύπου ως προπονητής των Μπλε τον Ιούλιο. «Στην Ιταλία μου αρέσει η φράση για τους προπονητές που λέει ότι είναι σαν τους ράφτες και οφείλουν να ράβουν για τους παίκτες το καλύτερο κοστούμι στα δικά τους μέτρα». Και ας έφερε τελικά όλο τον οργανισμό της Τσέλσι στα δικά του: από το αγωνιστικό έως και την μετάβαση από την μουντάδα και τον «συντηρητισμό» του Ζοσέ Μουρίνιο, στους δικούς του τρελούς πανηγυρισμούς. Εκείνο όμως, το πιο σημαντικό που βρήκε εφαρμογή, ήταν η κορυφαία και πρώτη ατάκα του. Οταν σαν άλλος Δάντης προειδοποίησε για την… κόλαση που θα έβρισκε τους αντιπάλους και ας μην του έδωσε κανείς την δέουσα προσοχή τότε: «Νομίζω ότι μας υποτιμούν. Ελπίζω ότι θα μπορέσουμε να τους ξαφνιάσουμε όλους και θα καταφέρουμε να μετατρέψουμε αυτή την φλόγα που τρεμοπαίζει σε φλεγόμενη κόλαση». Το πώς μπόρεσε να υλοποιήσει την πεποίθησή του ή αλλιώς την προφητεία του το γνωρίζουν ακριβώς μόνο όσοι εργάστηκαν μαζί του σε όλη τη σεζόν. Οι υπόλοιποι απλά παρακολουθούσαμε κάθε βδομάδα το αποτέλεσμα της δουλειάς που γινόταν. «Μάζεψε όσους μιλάς από την Τσέλσι και πες τους ότι θα τρέξουν όσο δεν έχουν τρέξει ποτέ στη ζωή τους», ήταν το μήνυμα που είχε στείλει ο Αντρέα Πίρλο στο φιλαράκι του Φρανκ Λάμπαρντ, καθώς μαθεύτηκε ότι ο Ιταλός κόουτς κατευθυνόταν προς το «Στάμφορντ Μπριτζ». Το θέμα βέβαια δεν είναι μόνο τα χιλιόμετρα, αλλά ο τρόπος που τα έτρεξαν και η θέληση που έβγαλαν: «Οι παίκτες μου έδειξαν σε όλη τη σεζόν τρομερή θέληση για να πετύχουμε κάτι σπουδαίο. Εγώ απλά τους βοήθησαν να διοχετεύσουν την ενέργειά τους προς τη σωστή κατεύθυνση. Δική τους είναι η επιτυχία», έλεγε υπερήφανος μετά το 0-1 στο «Χόθορνς» ο προπονητής τους. Αυτό που δεν τους είπε βέβαια, έσπευσε να το προσθέσει ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο με μία ενδεικτική δήλωση στο «Sky», γελώντας πονηρά: «Και τώρα ο Κόντε θα οργανώσει ένα υπέροχο δείπνο για τους παίκτες. Και εκεί απλά θα τους ανακοινώσει ότι αυτή ήταν μόνο η αρχή. Πως θα δουλέψουν ακόμα πιο σκληρά, για να κατακτήσουν κι άλλους τίτλους». Πηγή: gazzetta.gr