Η ιστορία του Γιάννη Αντετοκούνμπο μοιάζει με παραμύθι. Από τα προβλήματα επιβίωσης και το ερασιτεχνικό μπάσκετ στα τσιμεντένια γήπεδα των Σεπολίων, έφτασε στο ΝΒΑ και τους Μπακς, με τους οποίους υπέγραψε για 2+2 χρόνια έναντι συνολικά 7 εκατ. δολαρίων.
Ο άνθρωπος που εντόπισε τον Γιάννη και τον μεγαλύτερο αδερφό του, Θανάση, ο Σπύρος Βελινιάτης, μίλησε στη SportDay για αυτή τη διαδρομή.
«Μένω στα Κάτω Πατήσια και πάντα συνήθιζα να περπατώ στις γύρω γειτονιές. Πολύ πριν γίνω κόουτς, είχα εντοπίσει αρκετά από τα παιδιά, περίπου της δυναμικής του Γιάννη και του Θανάση, αλλά “χάνονταν”.
Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως αν ποτέ είχα τη δυνατότητα να τους βοηθήσω, θα το έκανα. Ειλικρινά λέω ότι έχω δει νέους -παιδιά μεταναστών- να τρελαίνονται, να παίρνουν ναρκωτικά και να πεθαίνουν, γιατί δεν άντεχαν αυτό που ζούσαν. Γιατί έως τα 18 στα σχολεία καλλιεργούνταν μέσα τους η φιλοπατρία και μετά δεν είχαν τίποτα, αφού δεν ήταν Έλληνες», τόνισε.
Το 2007, ως μέλος του Φιλαθλητικού «… έτυχε να είμαι μπροστά σε μια συζήτηση δυο μελών του σωματείου, του Χρήστου Σερβέλα και του Λουκά Καρακούση, οι οποίοι επί της ουσίας λογομαχούσαν επί του πώς θα μπορούσαμε να φέρουμε κοντά μας ταλέντα.
Γιατί μην ξεχνάτε πως η περιοχή του Ζωγράφου είναι δίπλα σε ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός, ο Ηλυσιακός, υπάρχει ο Ζωγράφος αλλά και η δεύτερη πιο ιστορική ομάδα της περιοχής, ο Αγιος Θωμάς.
Παρ’ ότι λοιπόν, υπήρχε δυναμική, άνθρωποι που ήθελαν να βοηθήσουν, δεν μπορούσαμε να προσελκύσουμε ταλέντα. Το ένα έφερε το άλλο και κάποια στιγμή γύρισε ο κ. Σερβελάς και μου είπε “εσύ δεν μπορείς να κάνεις κάτι;”».
Τότε επισκέφτηκε τα Σεπόλια και το παρκάκι που σύχναζαν τα αδέλφια Αντετοκούνμπο (συμπεριλαμβανομένων των μικρών, του Κώστα και του Αλέξη) «… τα οποία με είχαν αφήσει άναυδο με τις αθλητικές τους δυνατότητες. Τότε έπαιζαν ποδόσφαιρο στον Τρίτωνα, όχι με συνέπεια γιατί έπρεπε να κάνουν κάτι για να ζήσουν.
Πήγα στον κόουτς μπάσκετ του σωματείου, τον Βασίλη Ξενάριο, για να ζητήσω την άδειά του, άνθρωπος που βοήθησε πολύ στα χρόνια που ακολούθησαν. Μίλησα με τα παιδιά και επειδή είχα καταλάβει πως το πρόβλημα ήταν καθαρά επιβίωσης, τους ρώτησα αν θα ήθελαν να παίξουν μπάσκετ, εφόσον έβρισκα δουλειά στη μητέρα τους, που φρόντιζε παιδιά και τον πατέρα τους, που τότε ήταν παρκαδόρος.
Μου απάντησαν θετικά. Ο Φιλαθλητικός βρήκε δουλειά στους γονείς, αλλά ήθελαν κάτι που να αφορά ημερήσια αμοιβή, όχι μηνιαία. Εν πάση περιπτώσει τα παιδιά ήρθαν στην ομάδα, μετά το “Ο.Κ.” του προέδρου Γιάννη Σμυρλή, που έθεσε ως όρο να δοκιμαστούν από τον κόουτς Τάκη Ζήβα.
Εκείνος έκανε θετική εισήγηση και κάπως έτσι ξεκίνησε το εγχείρημα που είχε πολλές παλινδρομήσεις. Γιατί για μια διετία στον σύλλογο υπήρχαν άνθρωποι που δεν πίστευαν στα παιδιά. Ο Ζήβας όμως, τους έπεισε πως άξιζαν».
Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα…
Πηγή: sport-fm.gr
