Η αποχώρηση του πιο επιτυχημένου προπονητή στην ιστορία του Ολυμπιακού και δασκάλου όλων μας, Ντούσαν Ίβκοβιτς, ήταν κάτι που δεν περίμεναν οι αδελφοί Αγγελόπουλοι.
Ενδείξεις για την πρόθεσή του να αποχωρήσει από το συλλογικό επίπεδο υπήρχαν, όμως ήταν διάχυτη η πεποίθηση πως θα εξακολουθεί να προπονεί τα «μωρά» του, για τουλάχιστον ένα ακόμη χρόνο.
Ο Σέρβος τεχνικός διέψευσε τις προσδοκίες και πήρε, επί προσωπικού, την καλύτερη απόφαση. Αποχωρεί «καβάλα στ’ άλογο», αφού κατέκτησε την πιο απίστευτη Ευρωλίγκα όλων των εποχών και έριξε από το θρόνο τον Παναθηναϊκό, έχοντας στη διάθεσή του χαμηλότερο μπάτζετ και μεγαλύτερο βαθμό απειρίας παικτών, σε σχέση με όλες τις πρωτοκλασάτες ομάδες της Ευρώπης.
Ο «Ντούντα», θα απολαμβάνει πλέον την ηρεμία του με την οικογένεια και τα…περιστέρια του, κάτι που δικαιούται και με το παραπάνω.
Όπως επίσης και τα «ευχαριστώ» όλων μας για αυτά που μας «χάρισε», εντός και εκτός γηπέδου. Με τον Ολυμπιακό όμως, τι γίνεται; Η ζωή για έναν τόσο μεγάλο σύλλογο, δεν τελειώνει σε κανέναν προπονητή.
Πόσω μάλλον όταν για τη συνέχεια της επιτυχημένης πορείας εγγυάται η παραμονή των αδελφών Αγγελόπουλων στην ΚΑΕ. Δεν υπάρχει αμφιβολία όμως, ότι η επιλογή τους είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Η παρακαταθήκη υπάρχει, όπως και ο «κορμός», το άγχος για την επιστροφή στην κορυφή είναι παρελθόν, αλλά εκτός από τις ικανότητες, υπάρχουν και επιπλέον στοιχεία που θα πρέπει να υπολογιστούν για τον διάδοχο.
Ο Ολυμπιακός σε καμία περίπτωση δεν χρειάζεται τεχνικό ηγέτη που θα έρθει για να κάνει τα…δικά του. Να «ξεχαρβαλώσει» δηλαδή πέντε-έξι βασικούς παίκτες από το ρόστερ και να φέρει τα πάνω-κάτω σε αυτό που με κόπο έχτισαν οι «ερυθρόλευκοι» με το φετινό τους πλάνο.
Η λογική λέει ότι το μέλλον θα πρέπει να σχεδιαστεί στην υπάρχουσα πεπατημένη, η οποία αν είναι δυνατόν, θα πρέπει και να εξελιχθεί.
Με εμπλουτισμό του ρόστερ με ακόμη περισσότερους νέους σε ηλικία Έλληνες παίκτες, με ικανούς, διψασμένους και πάνω απ’ όλα εργατικούς ξένους, διατήρηση των στεγανών των αποδυτηρίων και του οικογενειακού κλίματος που υπήρχε στην ομάδα.
Οι «ερυθρόλευκοι», έπαιξαν φέτος σύγχρονο και απολαυστικό μπάσκετ και ο εκλεκτός, θα πρέπει να βελτιώσει όσο το δυνατόν περισσότερο το δημιούργημα.
Το έργο αυτού που θα πάρει το χρίσμα στον Πειραιά, θα είναι δύσκολο. Έχοντας έναν εκ των κορυφαίων προπονητών στην Ευρώπη, που συνέδεσε μάλιστα το όνομά του με την επιστροφή στους μεγάλους τίτλους, ο κόσμος καλόμαθε. Εδώ, μπαίνει στην εξίσωση το κυριότερο στοιχείο που θα πρέπει να έχει ο αντικαταστάτης και δεν έχει να κάνει με το μπάσκετ, αλλά με τον χαρακτήρα.
Ο Ολυμπιακός εκτός από ικανό προπονητή που να του αρέσει να δουλεύει και να εξελίσσει τους νέους σε ηλικία παίκτες, (Σφαιρόπουλος, Ζούρος, Κατσικάρης, Μαχμούτι, Φλέμινγκ και Τρινκιέρι που έχουν μέχρι στιγμής ακουστεί είναι τέτοιοι), χρειάζεται κάποιον που να μην έχει το παραμικρό κόμπλεξ, να πιστεύει στον εαυτό του, να νιώθει ασφαλής και συνάμα έτοιμος να μπει ακόμα και στην άδικη-άνιση διαδικασία σύγκρισης.
Μόνο έτσι το οικοδόμημα θα αντέξει ενδεχόμενους «κλυδωνισμούς» που μπορεί να υπάρξουν τη νέα περίοδο και θα διασφαλίσει παράλληλα την βιωσιμότητά του στα επόμενα χρόνια. Μόνο αν ακολουθηθεί αυτός ο δρόμος θα αποδώσει καρπούς η φετινή «σπορά» και θα παραμείνουν ανταγωνιστικοί και πρωταγωνιστές οι πρωταθλητές.
Y.Γ.: Για να διατηρηθεί αναλλοίωτο το μεγαλύτερο κομμάτι του ρόστερ, θα πρέπει να παίξει αποφασιστικό ρόλο η διοίκηση. Και στις διαπραγματεύσεις με τους υποψήφιους προπονητές, όπου θα πρέπει να ξεκαθαρίσει την σχετική πρόθεσή της, αλλά και με τους παίκτες τα συμβόλαια των οποίων λήγουν.
Υ.Γ.1: Η αποχώρηση Ίβκοβιτς και Ομπράντοβιτς από τους «αιώνιους» αποτελεί το κύκνειο άσμα μίας χρυσής εικοσαετίας-προσφοράς των Σέρβων στο ελληνικό μπάσκετ. Δεν ξέρω σε ποιους θα καταλήξουν οι διοικήσεις των δύο ομάδων, όμως έχω την αίσθηση ότι τους παρουσιάζεται μία τεράστια ευκαιρία να εμπιστευτούν Έλληνες. Υπάρχουν πολλοί που έχουν το «πακέτο» και αξίζει να στηριχτούν.
Πηγή: sport-fm.gr
