Τόσες ημέρες στο Ρίο, βλέπω ότι τα Ολυμπιακά μετάλλια ενώνουν και ξεσηκώνουν τα πλήθη. Ακόμα και στους Βραζιλιάνους, κυρίως τους φτωχούς, ρίχνουν μία αχτίδα αισιοδοξίας στη ζωή τους, έστω κι αν γνωρίζουν ότι όταν χαμηλώσουν τα φώτα των Ολυμπιακών Αγώνων, η ζωή τους θα επιστρέψει στους προηγούμενους ρυθμούς. Αυτά βέβαια συμβαίνουν στα πιο φυσιολογικά έθνη και όχι δυστυχώς στην Ελλάδα μας. Ρίχνοντας μία ματιά από το Ρίο, στα Social Media και στις ιντερνετικές σελίδες, αντιλήφθηκα ότι το χρυσό της Αννας Κορακάκη, όχι μόνο δεν μας ένωσε, αλλά κατάφερε και να μας διχάσει! Πετύχαμε μέσα από τη λάμψη ενός 20χρονου κοριτσιού, όχι μόνο να μην πάρουμε κάτι θετικό, αλλά να χωριστούμε σε κατηγορίες και να τσακωνόμαστε, αναδεικνύοντας για μία ακόμα φορά όλες τις παθογένειες αυτής της χώρας. Η πρώτη κατηγορία που δημιουργήθηκε, συμπεριλαμβάνει όσους γνώριζαν από παλιά το ταλέντο και την αξία της Αννας, ήταν σίγουροι για το μετάλλιο και φυσικά… ήταν κολλητοί της. Δεν συγκεντρώνει πολλά άτομα, αλλά είναι οι πλέον φωνακλάδες και πνέουν τα μένεα για όσους άκουσαν τώρα για την Ολυμπιονίκη μας και τόλμησαν να πανηγυρίσουν για τα μετάλλια της. Λες και η εθνική υπερηφάνεια είναι ιδιοκτησία ορισμένων… Η δεύτερη κατηγορία συγκεντρώνει όσους βρήκαν την ευκαιρία να ξεσπαθώσουν κατά της Πολιτείας και του κατεστημένου, που έχουν εγκαταλείψει τον αθλητισμό και τον θυμούνται μόνο στις επιτυχίες. Βέβαια και οι περισσότεροι από αυτούς, θυμούνται τον ερασιτεχνικό αθλητισμό μόνο κάθε τέσσερα χρόνια, αντιθέτως με τις ομάδες που τις υποστηρίζουν με την πρώτη ευκαιρία. Είναι οι ίδιοι που πριν από λίγο καιρό έλεγαν: «ποιος αθλητισμός μωρέ, εδώ δεν έχουμε χρήματα για συντάξεις Η τρίτη κατηγορία είναι οι Ελληνάρες, αυτοί που λόγω της Κορακάκη θυμούνται τα προτερήματα του έθνους μας, ξεσπαθώνουν και υπερθεματίζουν για την ανωτερότητα των Ελλήνων. Και είναι οι ίδιοι που με κάθε τρόπο «κλέβουν» το κράτος, αδιαφορούν για το διπλανό τους, γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το γενικό καλό μπροστά στο ατομικό συμφέρον. Και υπάρχει η τέταρτη κατηγορία που είναι και η χειρότερη όλων, καθώς περιλαμβάνει τους πολιτικούς που φρόντισαν με κάθε τρόπο και μέσο, να εοιδιώξουν να επωφεληθούν από την επιτυχία της Κορακάκη. Είναι χαρακτηριστικό ότι ανακοίνωση για συγχαρητήρια έβγαλε μέχρι και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ενώ ο Δήμαρχος Δράμας σε μία επίδειξη… αποφασιστικότητας και ανείπωτου λαϊκισμού, γκρέμισε το παράπηγμα που έκανε προπονήσεις η 20χρονη αθλήτρια ώστε να κατασκευάσει καινούργιο, ανεξαρτήτως αν μέχρι τώρα – σύμφωνα με τις πληροφορίες μου – δεν μιλούσε καν στον πατέρα και προπονητή της Τάσο Κορακάκη και δεν είχε ικανοποιήσει ούτε ένα αίτημα τους. Ολες αυτές οι κατηγορίες λοιπόν στριμώχνονται για το ποιος θα φανεί βασιλικότερος του βασιλέως και ποιος θα ταχθεί αναφανδόν υπέρ της Αννας! Α ξέχασα, υπάρχει και μία πέμπτη, αλλά δεν είναι τόσο φωνακλάδες. Είναι οι άνθρωποι που χάρηκαν για την Κορακάκη, που είπαν από μέσα τους μπράβο και ίσως ονειρεύτηκαν το παιδί τους κάποια μέρα να μοιάσει στην Αννα… Για ένα πάντως να είστε σίγουροι. Οταν καταλαγιάσει ο θόρυβος, η Κορακάκη και πάλι μόνη της θα μείνει, χωρίς λύση στα προβλήματα της και με συντροφιά τους ανθρώπους που την αγαπούν. Απλώς θα έχει παρέα και δύο Ολυμπιακά μετάλλια!

  • Το άρθρο του Δήμου Μπουλούκου δημοσιεύτηκε στο gazzetta.gr.