Ο ΠΑΟΚ, έχει τα θέματά του. Κόντρα σε όλες τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις που ήταν πολύ ψηλά από την αρχή της αγωνιστικής περιόδου, η ομάδα έχει χάσει από νωρίς τους στόχους πρωταθλήματος και Ευρώπης. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και αγωνιστικά, τα ζητήματα που καλείται να λύσει – αν μπορεί κι εκείνος – ο Ιγκόρ Τούντορ, είναι πολλά και δύσκολα… Η κατάσταση της ομάδας, έχει επηρεάσει τον Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ. Έχει προσφέρει ελάχιστα φέτος στον «δικέφαλο του βορρά» και σίγουρα, έχει… θολώσει κάπως η λάμψη που εξέπεμψε η ολοκλήρωση της μεταγραφής του στον σύλλογο της Θεσσαλονίκης και το ντελίριο που επικράτησε στην Τούμπα, στο άκουσμα της μετακίνησής του. Ο Μπερμπάτοφ, είναι εξαιρετικός, όταν γύρω του όλα κυλούν … τουλάχιστον ομαλά. Όχι απαραίτητα εξαιρετικά. Του αρκεί να υπάρχει ένας ορθολογικός τρόπος σκέψης, παιχνιδιού και ένα σωστό κλίμα στην ομάδα που αγωνίζεται για να μπορεί να δώσει κι εκείνος πράγματα και γκολ. Από τη θητεία του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όσο κι αν έδειξε πτυχές του ταλέντου που τον διακρίνει και του έχει χαριστεί απλόχερα, δημιούργησε δύο διαφορετικούς πόλους στις τάξεις των οπαδών, αφού είναι εκείνοι που τον θεώρησαν… παικτάρα και τον συνεχίζουν να τον θεωρούν, αλλά κι εκείνοι που πιστεύουν ότι ναι μεν πέτυχε γκολ, αλλά η συνολική προσφορά του δεν ήταν επιπέδου Γιουνάιτεντ. Όταν έφυγε από τους «κόκκινους διαβόλους», το έκανε επειδή αισθανόταν … αχρείαστος και ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον προτιμούσε τις άλλες επιλογές που είχε παρά αυτή του Βούλγαρου. Αντίδραση τύπου ΠΑΟΚ είχε επιδείξει ο Μπερμπάτοφ και στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2011, στο «Γουέμπλεϊ», με αντίπαλο τη Μπαρτσελόνα. Με τον Σκοτσέζο πρώην κόουτς της Γιουνάιτεντ να επιλέγει τελικά τον Όουεν και ν’ αφήνει τον νυν άσο του «δικεφάλου του βορρά» εκτός αποστολής, εκείνος, δεν κάθισε με τους υπόλοιπους που δεν θα έπαιζαν στα επίσημα, αλλά έμεινε μόνος και παρακολούθησε τον τελικό από την τηλεόραση των αποδυτηρίων. Αυτή ήταν μια… περίτρανη απόδειξη της μοναξιάς που απολάμβανε και προτιμούσε σε διάφορες περιστάσεις, ενώ, στην πλειοψηφία των γευμάτων που πραγματοποιούνταν στο «Κάρινγκτον» μετά τις προπονήσεις της ομάδας του Φέργκιουσον, ενώ όλοι (από τον Κριστιάνο Ρονάλντο μέχρι και το τελευταίο μέλος του ποδοσφαιρικού τμήματος) έτρωγαν μαζί, ο Μπερμπάτοφ καθόταν μόνος του από επιλογή και δεν ήθελε να μιλήσει με κάποιον ή να έχει την παρέα κάποιου… Η φετινή κατάσταση στον ΠΑΟΚ, ίσως θυμίζει εκείνη την οποία βίωνε ο Βούλγαρος και στη Φούλαμ, τη σεζόν 2013-2014. Με την ομάδα του Μάρτιν Γιολ να παλεύει για την επιβίωσή της, ο Μπερμπάτοφ είχε τονίσει από τον Δεκέμβριο του 2013 ότι ήθελε ν’ αποχωρήσει από το «Craven Cottage». Το κλίμα, δεν τον σήκωνε. Η μάχη της ομάδας για την επιβίωση στην Πρέμιερ Λιγκ, δεν τον … σήκωνε. Δεν ήταν του… στυλ του να βρίσκεται σε μια ομάδα που δεν μπορούσε να φανερώσει την ποιότητά της και μέσα στον αγωνιστικό χώρο δεν υπήρχε η σωστή συνεργασία και ώστε να μπορεί κι εκείνος να βοηθήσει. Ίσως αυτό πιστεύει ότι συμβαίνει τη δεδομένη χρονική περίοδο και στην ομάδα του Ιγκόρ Τούντορ. Στη Γιουνάιτεντ, χαρακτηρίστηκε από τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον παίκτης που υστερούσε όσον αφορά το πάθος και την αφοσίωση. «Είναι προφανές πως θα επιλέξω κάποιον άλλον που θα μου δείχνει ότι μασάει σίδερα και βάζει τα πόδια του στη φωτιά για την ομάδα» έλεγε ο Βρετανός πολυνίκης πρώην προπονητής του συλλόγου του Μάντσεστερ και δεν χρειάζεται ανάλυση η δήλωσή του. Κάτι παρόμοιο συνέβαινε και στη Φούλαμ, όπου στην κατάσταση που βρισκόταν η ομάδα υπήρχε τεράστια ανάγκη από ποδοσφαιριστές που θα μοχθούσαν και θα αναζητούσαν πάση θυσία τον τρόπο για ν’ ανατραπεί η κατάσταση και να επιβιώσει ο σύλλογος. Ο Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ «κατηγορήθηκε» πως δεν μπορούσε να το προσφέρει αυτό. Δεν ήταν ο δουλευταράς και ο… εργασιομανής ώστε να δουλέψει σε τρομερά έντονους ρυθμούς με απώτερο σκοπό να γίνει ο ήρωας. Ήταν και είναι η πολυτέλεια σε δύσκολες καταστάσεις και ένα πολύ καλό γρανάζι μιας καλοδουλεμένης μηχανής όπου όλα ήταν ευνοϊκά… Πηγή: gazzetta.gr