Ομάδα αυστραλών και βρετανών επιστημόνων ανακάλυψε πρωτεΐνη η οποία σκοτώνει τα άρρωστα κύτταρα, σε μία πολύτιμη εξέλιξη στον αγώνα εναντίον του καρκίνου, της ελονοσίας και του διαβήτη, σύμφωνα με τους ερευνητές.

«Η πρωτεΐνη, η οποία ονομάζεται περφορίνη, επιτίθεται εναντίον των ανώμαλων κυττάρων και δημιουργεί μία οπή στη μεμβράνη τους ώστε να γίνει δυνατή η διείσδυση των ενζύμων», δήλωσε ο επικεφαλής του σχεδίου Τζέιμς Γουίστοκ προσθέτοντας ότι η ανακάλυψη αυτή είναι η απάντηση «σε ένα θεμελιώδες μυστήριο της ανοσοποίησης».

«Η περφορίνη είναι το όπλο που έχει το σώμα μας για την αποκάθαρση του οργανισμού. Εισέρχεται στα κύτταρα που έχουν μολυνθεί από ιούς ή έχουν μεταβληθεί σε καρκινικά κύτταρα και επιτρέπει στα ένζυμα να διεισδύσουν στο κύτταρο για να το καθαρίσουν. Χωρίς αυτήν, το ανοσοποιητικό μας σύστημα δεν μπορεί να εκκαθαρίσει τα κύτταρα», δήλωσε ο Τζέιμς Γουίστοκ, του πανεπιστημίου Monash της Μελβούρνης.

Πολύ ισχυρά τηλεσκόπια στην Αυστραλία και στο Birkbeck College του Λονδίνου επέτρεψαν στους επιστήμονες να εξετάσουν τη δομή και τη λειτουργία της περφορίνης, φέρνοντας στο φως «ένα ισχυρό μόριο» που στοχεύει κακοήθη ή μολυσμένα κύτταρα, δήλωσε ο ερευνητής.

Χωρίς την περφορίνη – η οποία απελευθερώνεται από φονικά κύτταρα που προορίζονται για την καταστροφή των τοξικών εισβολέων- ο οργανισμός δεν έχει τη δυνατότητα να καταπολεμήσει τις μολύνσεις.

Έρευνες σε ποντίκια έδειξαν μία σχέση ανάμεσα στην έλλειψη περφορίνης και τη λευχαιμία ή την αυξημένη ισχύ των κακοηθών κυττάρων.

Η ανακάλυψη αυτή έχει συνέπειες και στις αυτοάνοσες ασθένειες, όπως ο νεανικός διαβήτης τύπου 1 και στους μεταμοσχευμένους ασθενείς, διότι αυτή η πρωτεΐνη συνδέεται επίσης με την εξόντωση υγιών κυττάρων και με την απόρριψη οργανικών ιστών, σύμφωνα με τον ερευνητή.

“Τώρα που γνωρίζουμε πώς λειτουργεί, μπορούμε να αρχίσουμε να εξειδικεύουμε τη χρήση της για να καταπολεμήσουμε τον καρκίνο, την ελονοσία και τον διαβήτη”, λέει.

Σύμφωνα με τον Τζο Τραπάνι, που συμμετέχει στην ερευνητική ομάδα, η έρευνα αυτή, η οποία διήρκεσε 10 χρόνια, επέτρεψε την ανακάλυψη μιας δομής περφορίνης παρόμοιας με τη δομή των βακτηριακών τοξινών, όπως η λιστερίαση ή ο βάκιλος του άνθρακα, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο οργανισμός έχει μάθει μεθόδους άμυνας με βάση τον τρόπο με τον οποίο προσβάλλουν οι ασθένειες.

«Γνωρίσαμε αυτήν την τεχνική με βάση τα βακτήρια σε κάποια στιγμή της εξέλιξής μας και τώρα την χρησιμοποιούμε εναντίον τους», είπε.