Για τρίτο 24ωρο, παραμένουν στην πλατεία Σαπφούς, στο κέντρο της Μυτιλήνης, περίπου 150 Αφγανοί πρόσφυγες και μετανάστες που το μεσημέρι της περασμένης Παρασκευής, μετά από σοβαρές συγκρούσεις στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης στη Μόρια, εγκατέλειψαν τον καταυλισμό.

Το πρώτο βράδυ κοιμήθηκαν στο δρόμο, στην είσοδο του ΚΥΤ, ενώ το πρωί του Σαββάτου πορεύτηκαν προς την πλατεία Σαπφούς, όπου εγκαταστάθηκαν, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Αιτήματα τους, από τα οποία δεν υποχωρούν στο παραμικρό, η μεταφορά τους από τη Μόρια, την οποία χαρακτηρίζουν «φυλακή» και «κόλαση», η ασφαλής και σε συνθήκες υγιεινής διαμονή τους στη Λέσβο και η ταχεία διεκπεραίωση των αιτημάτων ασύλου που έχουν υποβάλλει, ώστε να μετακινηθούν γρήγορα στην ηπειρωτική Ελλάδα κατ’ αρχάς.

Ας σημειωθεί, ότι στην πλατεία Σαπφούς δεν υπάρχουν οι στοιχειώδεις υποδομές υγιεινής. Με αποτέλεσμα, ιδιαίτερα στο τμήμα της πλατείας πίσω από το κτίσμα που στεγάζει εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού, να έχει δημιουργηθεί μια υγειονομική βόμβα, πρώτιστα για τους ίδιους τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που τον χρησιμοποιούν.

Επίσης, στους διαμένοντες στην πλατεία μετανάστες και πρόσφυγες, μεταξύ των οποίων πολλά μικρά παιδιά, δεν μεταφέρεται φαγητό. Ενώ σήμερα, παρ’ ολίγον να δημιουργηθούν επεισόδια, όταν αστυνομικοί έκαναν εξακρίβωση των στοιχείων γνωστών Μυτιληνιών της κοινωνικής κουζίνας «Ο Άλλος Άνθρωπος» που είχαν πάει στην πλατεία προκειμένου να μαγειρέψουν και να διανείμουν φαγητό στους Αφγανούς.

Από την άλλη μεριά, οι συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις δεν αποδίδουν, αφού η πρόταση που έγινε στους Αφγανούς να μεταφερθούν στον καταυλισμό της Μόριας και από εκεί, αφού άμεσα καταγραφούν, να μετακινηθούν στον καταυλισμό του Καρά Τεπέ, δεν γίνεται αποδεκτή. Από την άλλη μεριά, η εναλλακτική πρόταση της καταγραφής τους στην πλατεία από συνεργεία του ΚΥΤ δεν γίνεται αποδεκτή από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Η Αρμοστεία θέτει βέτο σε μια τέτοια προοπτική, φοβούμενη ότι σε μια τέτοια περίπτωση η κατάληψη της πλατείας θα γίνει κανόνας ως μέσο πίεσης από τις διάφορες εθνικές κοινότητες που ζουν στη Μόρια και οι οποίες με αυτόν τον τρόπο θα διεκδικούν την επίλυση των ζητημάτων που τους απασχολούν.