Η φράση «έριξε πέτρα πίσω του» που τη χρησιμοποιούμε συχνά σήμερα, έχει σχέση με το ανάθεμα και λέγεται για μια οριστική φυγή, δηλαδή για κάποιον που φεύγει από κάπου δίχως να επιστρέψει ποτέ.
Πολύ πριν και από τον Όμηρο ακόμα, εφαρμοζόταν ένας άγραφος νόμος, να λιθοβολούν τον φονιά ή τον αναγγέλλοντα δυσάρεστη είδηση για την πόλη.
Στον εγκληματία η τιμωρία του λιθοβολισμού γινόταν στον τόπο που αυτός έκανε τον φόνο. Με τον καιρό όμως οι συνήθειες άλλαξαν και αντί να λιθοβολούν τον φονιά, απέμεινε η συνήθεια κάθε φορά που ήθελαν να στιγματίσουν μια κακή πράξη να ρίχνουν, όταν περνάνε από ένα ορισμένο σημείο, πέτρες, αναθεματίζοντας το δράστη.
Το έθιμο αυτό, που εφαρμοζόταν κατά κόρον τον ΙΑ’ αιώνα, το αναφέρει ο ιστορικός Μιχαήλ Ατταλειάτης. Επίσης, κατά τον ΙΒ’ αιώνα, το αναφέρει ο Θεσσαλονίκης Ευστάθιος.
Αυτό, λοιπόν, το έθιμο συνεχίστηκε μέχρι τα χρόνια μας, με την συνήθεια των πολιτών να μαζεύουν σε ορισμένα σημεία πέτρες σωρούς, που τις λένε αναθέματα ή αναθεματίστρες λέγοντας την ώρα που τις έριχναν «ανάθεμα!».
Είναι δε τα ορισμένα αυτά μέρη κορυφές λόφων ή και τρίστρατα, κατά την αρχαία παράδοση, καθώς και στους Νόμους του Πλάτωνα, τον πατροκτόνο ή τον παιδοκτόνο ή τον αδερφοκτόνο, τον πήγαιναν σε τρίδρομο μέσα στην πόλη και εκεί οι Αρχές αφού του έριχναν πέτρα στο κεφάλι του, τον πέταγαν μετά άταφο έξω από τα τείχη της πόλης, γιατί κατά τη λαϊκή αντίληψη, σ’ αυτά τα μέρη, τα πονηρά πνεύματα είναι πολύ κακά. Ο λιθοβολισμός γινόταν για να κάνουν το δαιμόνιο του τόπου ανίσχυρο.
Από αυτό προέκυψαν και οι φράσεις «έριξε πέτρα πίσω του» και «έριξε μαύρο λιθάρι».
