Η μεταφορική έκφραση «μελί στάζει η γλώσσα του», έχει γίνει πλέον παροιμιώδης και λέγεται για γλυκομίλητους, που μιλούν με άκρως κολακευτικούς χαρακτηρισμούς για άλλους. Ωστόσο, -και συχνότερα ίσως- τη χρησιμοποιούμε ειρωνικά για αυτόν που δεν έχει καλό λόγο να πει.
Πρόκειται για αρχαία έκφραση που συναντάται στον Όμηρο. «Του και από γλώσσης μέλιτος γλυκίων ρέεν αύδη», λέει ο Όμηρος στην Ιλιάδα για το Νέστορα που «με τη γλυκιά τη γλώσσα», «κι απ’ το μέλι του ‘χυνε φωνή πιο ζαχαρένια».
Από εκεί έρχεται και η αρχαία παροιμιακή έκφραση: «Το Νεστόρειον εύγλωσσον μέλι» (Ευριπίδης). Ο Αριστοφάνης λέει για το Σοφοκλή: «Του μέλιτι κεχριμένου – το στομα».
Στην Παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε πάλι: «Ως γλυκέα τω λάρρυγι μου τα λόγια σου, υπέρ μέλι τω στόματι μου».
