Μόνο στην Ελλάδα του 2014 μπορούν να συμβούν τα πιο παράλογα πράγματα, και μάλιστα ενάντια στους Νόμους και στην προσπάθεια ανάκαμψης της χώρας και προσέλκυσης ξένων επενδύσεων.

Ελληνικές και ξένες εταιρείες, με βάση τους Ελληνικούς νόμους, επένδυσαν στην Ελλάδα σε έργα Αιολικής ενέργειας. Ήδη λειτουργούν στην χώρα μας Αιολικά πάρκα ισχύος 1.800 MW, τα οποία βέβαια είναι λίγα συγκρινόμενα με τον εθνικό μας στόχο βάσει της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας, που είναι η λειτουργία 7.500 MW με ορίζοντα το 2020.

Επιπρόσθετα, τα τελευταία 7-8 χρόνια πολλές εταιρείες εργάζονται και δαπανούν χρήματα για να πάρουν τις απαραίτητες άδειες προκειμένου να προχωρήσουν σε νέες επενδύσεις σε αιολικά έργα, πάντα μέσα στα πλαίσια του υπάρχοντος όλα αυτά τα χρόνια νομοθετικού πλαισίου του Ελληνικού Κράτους.

Σήμερα όμως, με το περίφημο NEW DEAL που επεξεργάζεται το ΥΠΕΚΑ, ετοιμάζονται να περικόψουν μόνιμα τις ταρίφες των αιολικών έργων κατά περίπου 10%, κατ’ ουσία καταστρατηγώντας την υπάρχουσα νομοθεσία. Το πρώτο ερώτημα που γεννιέται είναι αν σε μία ευνομούμενη χώρα μπορούν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα και το δεύτερο ερώτημα είναι αν οι ταρίφες των αιολικών είναι υψηλές και δικαιολογούν μια τέτοια ενέργεια. Οι απαντήσεις και στα δύο ερωτήματα είναι αρνητικές!

Στο πρώτο ερώτημα η εξήγηση είναι απλή: Η Ελλάδα δεν θα πρέπει να κοροϊδεύει τους επενδυτές που την εμπιστεύτηκαν και επένδυσαν σ’ αυτήν σύμφωνα με την δική της νομοθεσία και να έρχεται εκ των υστέρων και αυθαίρετα και να μειώνει τις ταρίφες. Αυτός είναι ο …καλύτερος τρόπος όχι να προσελκύσεις αλλά να διώξεις οποιοδήποτε νέο επενδυτή, γενικότερα σε οποιονδήποτε τομέα της Ελληνικής Οικονομίας.

Στο δεύτερο ερώτημα η απάντηση είναι ξεκάθαρη: Η τιμή της κιλοβατώρας που παράγεται από αιολική ενέργεια που πληρώνεται στην χώρα μας είναι 40% φθηνότερη από την τιμή της ενέργειας που πληρώνεται για την ενέργεια που παράγεται από τις 5 ιδιωτικές μονάδες φυσικού αερίου. Αυτές δε τις τεράστιες κρατικές ενισχύσεις που δίνονται στην χώρα μας για τις μονάδες φυσικού αερίου δεν απορρέουν βάσει υποχρέωσης κάποιου εγχώριου ή ευρωπαϊκού νόμου. Για να γίνει το θέμα των κρατικών αυτών ενισχύσεων πιο κατανοητό, στην χώρα μας πληρώνονται για τις 5 ιδιωτικές μονάδες περίπου 190 εκατ. ευρώ τον χρόνο για τα ΑΔΙ (Αποδεικτικά Διαθεσιμότητας Ισχύος) δηλαδή 90.000 ανά MW, κάτι που δεν συμβαίνει πουθενά αλλού στην Ευρώπη και όταν ακόμη και στην πλούσια Γερμανία οι αντίστοιχες μονάδες διεκδικούν να μόλις 15.000 €/MW τον χρόνο και ούτε καν αυτό δεν έχουν πετύχει μέχρι σήμερα.

Δηλαδή την ώρα που περικόπτονται συντάξεις και μισθοί των εργαζομένων και αυξάνονται οι φόροι, δίνεται κρατική ενίσχυση σε 5 ιδιωτικές μονάδες Φυσικού Αερίου τέτοια ώστε ακόμη και όταν δεν λειτουργούν, τα χρήματα που λαμβάνουν να επαρκούν για να πληρώσουν στις Τράπεζες τις δόσεις των δανείων, τους τόκους και να έχουν και ένα ετήσιο κέρδος. Και βέβαια για να εξασφαλιστούν τα χρήματα αυτά ετοιμάζεται η μόνιμη περικοπή στις ταρίφες της ήδη πολύ φθηνότερης αιολικής ενέργειας. Κόβονται δηλαδή τα χρήματα από τους πολλούς και φθηνότερους, για να δοθούν στους λίγους και ακριβότερους! Αυτά μόνο στην Ελλάδα μπορούν να συμβούν.

Πέρα όμως από τα παραπάνω η Ελλάδα πολύ σύντομα θα κληθεί από την Ε.Ε. να επιστρέψει τις κρατικές αυτές ενισχύσεις που δίνονται μέσω των ΑΔΙ και βέβαια τότε θα πρέπει να αναζητηθούν οι ευθύνες εκείνων, δηλαδή της ΡΑΕ, που τις αποφάσιζε χωρίς λόγο και ενώ γνώριζε ότι ήταν παράνομες.

Το έγκλημα λοιπόν που συντελείται είναι τελικά διπλό. Αφ’ ενός πληρώνονται παράνομες κρατικές ενισχύσεις, αυξάνοντας έτσι χωρίς λόγο το κόστος του ρεύματος, και αφετέρου αν περικοπούν οι ταρίφες των Αιολικών θα αποτραπεί και κάθε νέα επένδυση στον κλάδο αυτό, που είναι ο μόνος που έχει απομείνει στον χώρο της ενέργειας με προοπτικές για νέες επενδύσεις.