Ένας παθιασμένος Ιταλός bluesman με ροκ ψυχή συναντά τον Bono, τον Iggy Pop και τον Brian Wilson –ex leader των Beach Boys–, στον πιο αναγεννησιακό δίσκο της χρονιάς, με τίτλο CHOCABECK.
Ένας δρόμος σ’ ένα χωριό, κάπου στη Βόρεια Ιταλία, ασυνήθιστοι άνθρωποι που κάνουν πράγματα καθημερινά – μια Κυριακή οι στρατιώτες αποχωρούν, ένα ζευγάρι τσακώνεται, ένας φίλος πεθαίνει, ο Zucchero γράφει έναν ύμνο για τη ζωή, ο Bono ανάμεσα στους φορτωμένους αμπελώνες, η παιδική ανάμνηση μιας μέρας φτωχικής, το ποτάμι κυλάει μαζί με τους περαστικούς έρωτες, το υπαινικτικό σκοτάδι γύρω από τη φωτιά όπου έχει στηθεί ένα αυτοσχέδιο γλέντι με εκτυφλωτικές γυναίκες και πληθωρικούς άντρες σ΄ έναν ερωτικό χορό.
Αυτή είναι η ιστορία του CHOCABECK, η ιστορία μιας μέρας. Από το πρώτο ως το τελευταίο track –και απ’ το γλυκό ξημέρωμα του Un Soffio Caldo(A Warm Breath), ως το Someone Else’s Tears, όπου ο Bono επισκέπτεται τον τόπο καταγωγής του Zucchero και καταγράφει στους στίχους του όλα τα σπουδαία πράγματα: από το μάζεμα και το πάτημα των σταφυλιών ώς την ευφορία του κρασιού που δίνουν νόημα και ρυθμό στη ζωή στην εξοχή. Κι από το Soldati Nella Mia Citta(Soldiers in my Town) –επίκληση της παιδικής ηλικίας του Zucchero, τη μέρα που οι Γερμανοί εγκατέλειψαν τον τόπο του–, στο ρυθμικό swing και promo single του άλμπουμ, E’ Un Peccato Morir(It is a Shame to Die), που ενορχήστρωσε ο παραγωγός του “Viva La Vida”, Brendan O’Brien ώς το feel good track, Vedo Nero(I see black) με τη διπλή σημασία, του «είμαι πεσμένος» αλλά και του «η ζωή είναι μικρή, ξεφάντωσε ως το πρωί», καθώς μέσα στην τρυφερή νύχτα στήνεται ξαφνικά ένα τρελό καλοκαιρινό πάρτι…
Στο Oltre Le Rive (Beyond the Shores) το νερό του ποταμού ξεπλένει τους παλιούς έρωτες, και στο πιο λαμπερό και χορευτικό κομμάτι του δίσκου, το Un Uovo Sodo (A Boiled Egg) ο Zucchero περιγράφει το δωμάτιο του σαν άδειο τσόφλι, μετά τον χωρισμό. Ενώ στο ομότιτλο κομμάτι, Chocabeck (που στην κυριολεξία σημαίνει: δεν υπάρχει ψίχουλο, αφού αυτή ήταν η απάντηση του πατέρα, τις Κυριακές που ο μικρός Zucchero ζητούσε γλυκό), συμμετέχει ο Brian Wilson δίνοντάς του μια καθοριστική Βeach Boys χροιά.
Το Alla Fine (In the End) είναι ένα τραγούδι αγάπης, βαθιάς αγάπης για έναν φίλο που έφυγε ξαφνικά, ενώ στην αγγλόφωνη έκδοση του άλμπουμ στους στίχους συνεργάστηκε ο Iggy Pop, για τον οποίο ο Zucchero λέει: “Iggy is a fantastic performer, an animal, but he’s also a poet”.
Το προτελευταίο και το τελευταίο τραγούδι Spicinfrin Boy & God Bless the Child, αναφέρονται στο παιδί που υπήρξε κάποτε ο Zucchero, και στο παιδί που υπάρχει μέσα του και ησυχάζει καθώς πέφτει η νύχτα…
«Ταξίδευα συνεχώς για πολλά χρόνια» λέει ο Zucchero. «Και για μένα αυτό που έχει σημασία τώρα είναι να ξανασυνδεθώ με εικόνες, ήχους και συναισθήματα της ζωής στη μικρή πόλη. Ζω σ’ ένα σπίτι του 7ου αιώνα, σ’ ένα μεσαιωνικό χωριό. Εδώ τα σπίτια είναι από πέτρα, οι αγροί γεμάτοι λουλούδια και καλομπόκια κι ακούς τον υπνωτιστικό θόρυβο του ποταμού που κυλάει μπροστά τους. Ζω αυτή την απλή ζωή με την οικογένειά μου. Από κει πηγάζει η μουσική μου. Βγαίνει από την ψυχή μου κι απευθύνεται στα βαθιά συναισθήματα των ανθρώπων».
Τips:
· Το CHOCABECK είναι το Νο1 άλμπουμ σήμερα στην Ιταλία, με διθυραμβικές κριτικές από πολλές χώρες.
· Ο Zucchero που γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου του ’55, στο Roncocesi ξεκίνησε την πορεία του στο τραγούδι, το 1981.
· Σήμερα, μετά από 15 άλμπουμ και πωλήσεις 15 εκ. αντιτύπων, κυκλοφορεί τον πιο προσωπικό του και ολοκληρωμένο δίσκο.
· Είναι ίσως ο μόνος καλλιτέχνης που είχε 3 Νο1 singles σε 3 διαφορετικές γλώσσες: Il Volo (Italian-1995), Feels Like a Woman (English-1996), Baila Morena (Spanish-1997)
· Οι «Συναντήσεις» που σημάδεψαν τη μουσική του πορεία ήταν με τους Randy Jackson, Sam Moore, Billy Preston & Eric Clapton, το 2006, ηχογραφώντας το “You are so Beautiful”, που προτάθηκε για Grammy. Το 1990 συμμετείχε στην Ευρωπαϊκή τουρ του Eric Clapton, ενώ όταν ο Zucchero τραγούδησε στο Royal Albert Hall, o Clapton ερμήνευσε 2 τραγούδια. Υπήρξε φίλος του Luciano Pavaroti, μέσω του οποίου γνώρισε μεγάλους καλλιτέχνες της ποπ, όπως οι Bono, Queen, Sting… Είναι θερμός υποστηρικτής του Nelson Mandela’s 46664 project in the fight against HIV Aids κι έχει λάβει μέρος σε όλες τις συναυλίες για το σκοπό αυτό. Το 1992 «έπεισε» τον άγνωστο τότε Andrea Bocelli, να κάνει ένα demo του Miserere (τους αγγλικούς στίχους του οποίου είχε γράψει ο Bono) για να το ακούσει ο Παβαρότι και να το τραγουδήσει… Η τζαζ πλευρά του Zucchero δεν περιορίστηκε μόνο στα αντίστοιχα φεστιβάλ, αλλά και σε συνεργασίες με τους Miles Davis, John Lee Hooker, Solomon Burke… Ενώ, όπως αναφέρει η Sunday Express ανάμεσα στους θαυμαστές του συγκατελέγεται κι ο Dustin Hofman.*
Track list
01. Un Soffio Caldo
02. Someone Else’s Tears (Zucchero / Bono)
03. Soldati Nella Mia Citta
04. E’un Peccato Morir
05. Vedo Nero
06. Oltre Le Rive
07. Un Uovo Sodo
08. Chocabeck
09. Alla Fine
10. Spicinfrin Boy
11. God Bless The Child
