Βλέποντας την πολυσυζητημένη παράσταση, με την συγκινησιακή φόρτιση που διέκρινε τους περισσότερους θεατές, είμαι σίγουρη πως θα εξακολουθήσει να παίζεται για πολύ ακόμη. Γράφει η Χαρά Κιούση Πολλοί τραγουδούσαν με τους ηθοποιούς την «Διεθνή», άλλοι στο τέλος διαφωνούσαν μέσα στην αίθουσα ακόμη, πως η ιστορία γράφτηκε μονόπλευρα. Όπως και να ‘χει πάντως τα ιστορικά αρχεία υπάρχουν και το τι έγινε «Μετά την Βάρκιζα» το έζησε η Ελλάδα δυστυχώς πολύ τραγικά. Το έργο του Μυρώδη Αδαμίδη, που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα λίγο πριν ξεσπάσει ο εμφύλιος σπαραγμός, διαδραματίζεται σε ένα ορεινό χωριό της Βόρειας Ελλάδας. Εκεί όπου κατά κύριο λόγο εκτυλίχθηκε το ντροπιαστικό οδοιπορικό του αδελφοκτόνου πολέμου. Μια μεσήλικη γυναίκα που πρόσφατα χήρεψε με τη δολοφονία του κομμουνιστή συζύγου της, προσπαθεί απελπισμένα να διαφυλάξει τα τρία της παιδιά από την πολιτική έριδα. Ο Στέλιος ενταγμένος στον ΕΛΑΣ, ο Στάθης στον Εθνικό στρατό και η δεκαοχτάχρονη Δέσποινα με τις ιδέες του πατέρα της κάνει την προσωπική της αντίσταση στους ξενόφερτους συμμάχους, αποφασισμένη να βγει στο βουνό. Σ’ αυτό την σπρώχνει ιδιαίτερα ο μαρτυρικός θάνατος της φίλης της Ζωής, αγαπημένης του Στέλιου. Η μάνα τραγικό πρόσωπο δεν καταφέρνει να τους μονιάσει και ζει το δικό της δράμα βλέποντας την οικογένειά της να διαλύεται. Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος σκηνοθετεί το ταραχώδες και σκοτεινό ιστορικά αυτό έργο, ακολουθώντας την καταιγιστική ταχύτητα του πραγματικού χρόνου της εξέλιξής του. Η παράσταση δίχως παύσεις και σιωπές, δίχως ποιητικότητα και διεξόδους αλαφρώματος βαραίνει επιπρόσθετα τον θεατή. Σ’ αυτό συντελεί και η πένθιμη μουσική των εμβατηρίων και ο ήχος των τυμπάνων. Το σκηνικό μας μεταφέρει στη λιτότητα του χωριού, διατηρώντας με μικροαντικείμενα τη λαογραφική παράδοση. Ο φωτισμός επικεντρώνεται σε πρόσωπα φωτίζοντας τις μεταξύ τους λογομαχίες και σκηνές βιαιότητας. Πολύ δυνατή η ερμηνεία της Θεοδώρας Σιάρκου στο ρόλο της λεβεντομάνας που μηχανεύεται κάθε τι για να σώσει τα παιδιά της. Θαρραλέα, δυναμική, αποφασιστική, περήφανη και ψυχωμένη αντιπροσωπεύει την κάθε μάνα της σκληρής εκείνης περιόδου. Στο δικό της υποκριτικό ύψος στέκεται ερμηνευτικά και η κόρη, Τσαμπίκα Φεσάκη. Υπερασπίζεται τις ηθικές αξίες και τις ιδέες που είναι όπλα, ενάντια σ’ ένα εχθρό που δεν έχει πρόσωπο. Το λέει η ψυχή της , με την αγνότητα και την πανανθρώπινη αγάπη της ηλικίας της. Ως Στάθης, ο Μάνος Κωστής παίζει με φανατισμό, με αμετακίνητη διάθεση που ενισχύεται με πάθος, οργή, ένταση και εκδικητικότητα. Γενικά μας πείθει για την πολιτική του θέση, αφήνοντας ταυτόχρονα κάποια μικρά νοσταλγικά συναισθήματα οικογενειακής χαράς. Ο Σάββας Πογιατζής στο ρόλο του Στέλιου δεν υποστηρίζει με σθένος τον έρωτα, τις ιδέες του, τις κόντρες με την μητέρα και τον αδελφό του. Ενώ ξεκινά με ορμητικότητα, όλο αυτό σύντομα εξασθενίζει και τα συναισθήματά του γίνονται υποτονικά. Πολύ καλός και πιστικός χίττης ο Κωστής Σαββιδάκης ηρωική και ψυχωμένη εσωτερικά, άτολμη εξωτερικά ως Ζωή η Ειρήνη Πολυδώρου. Παρά τις κάποιες αδυναμίες η παράσταση που κινείται στο ζοφερό σκηνικό της παραβίασης της συνθήκης της Βάρκιζας, έχει την αξία της.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος Βοηθοί σκηνοθέτη: Κωστής Σαββιδάκης Άννυ Ζερβού Μουσική: Τάσος Σωτηράκης Φωτισμοί: Μανώλης Μπράτσης Φωτογραφίες: Κλεοπάτρα Σάρλη Επιμέλεια κοστουμιών – σκηνικών: Ευθύμης Τζώρας Παίζουν: Θεοδώρα Σιάρκου, Τσαμπίκα Φεσάκη, Ειρήνη Πολυδώρου, Μάνος Κωστής, Σάββας Πογιατζής, Κωστής Σαββιδάκης Παραγωγή: Όψεις Πολιτισμού Οργάνωση & Εκτέλεση Παραγωγής: Σοφία Αδαμίδου & θέατρο «ΣΥΝ ΚΑΤΙ» – σύνολο τέχνης. Διάρκεια: 100′ λεπτά Διάλειμμα: όχι Τιμή εισιτηρίου: 14 ευρώ και 10 ευρώ το μειωμένο. Κάθε Παρασκευή & Σάββατο στις 9:15 μμ. Στο θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ Αλκμήνης 8, Γκάζι. Τηλέφωνο κρατήσεων: 210 3428650 & 6978603947 e-mail: [email protected], www.theatro.gr.
