Κάποτε η περιοχή όπου σήμερα υπάρχει ο ζωολογικός κήπος στη Νέα Υόρκη, ήταν βαλτότοπος με πολλά χοιροστάσια. Τα μαχαιρώματα όμως που συνέβαιναν στο Central Park έφθαναν ως τις μέρες «του χρονικογράφου της ζωής» Eduard Albee, καθώς φαίνεται. Κάτι που μάλλον επηρέασε τον συγγραφέα όταν έγραψε το «At the zoo» και τον ενέπνευσε στο να διαμορφώσει τον χαρακτήρα του Τζέρυ, ενός νεαρού άνδρα που βόλευε τη φτώχεια του σ’ ένα rooming house, στο Upper West Side, τότε που ακόμη υπήρχαν τέτοια σπίτια. Γράφει η Χαρά Κιούση Παιδί προβληματικών χωρισμένων γονέων, που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, αποφασίζει μια μέρα να επισκεφτεί τον ζωολογικό κήπο. Μετά, περαστικός από μια όμορφη και ήρεμη γωνιά του πάρκου, συναντά έναν αξιοπρεπή ώριμο άντρα, τον Πίτερ, που συνήθιζε να απολαμβάνει καθημερινά εκεί, κάποιο βιβλίο. Ο Πίτερ και η γυναίκα του Ανν, έχουν δυο μεγάλες κόρες και φαινομενικά μια ευτυχισμένη ζωή. Ο ίδιος καταξιωμένος επαγγελματικά σ’ ένα μεγάλο εκδοτικό οίκο, ασχολείται με τη μελέτη βιβλίων διατηρώντας την πνευματική του διαύγεια και την εσωτερική του γαλήνη. Η Ανν, νέα και όμορφη, τον προκαλεί να κουβεντιάσουν ώστε να τακτοποιηθούν οι ερωτικές τους σχέσεις. Ενώ εκείνος αποφεύγει και αμελεί τα συζυγικά του ψυχρά καθήκοντα, εκείνη επιθυμεί μια σχέση με πάθος και ένταση που να αγγίζει την ηδονή με μια δόση βαναυσότητας και πόνου. Έτσι μετά την αποτυχημένη τους προσπάθεια να τακτοποιήσουν τη ζωώδη πλευρά του εαυτού τους, ο Πίτερ κατευθύνεται στο πάρκο για τη συνηθισμένη του βόλτα. Εκεί θα συναντήσει τον άγνωστο Τζέρυ. Ο Eduard Albee έγραψε το «At the zoo» το 1959 και το 2004 το «Homelife». Δυο μονόπρακτα που αν και απέχουν συγγραφικά μισό αιώνα, ενώνονται μέσα από την εξαιρετική σύλληψη του Albee με το κοινό τους ήρωα, τον Πίτερ. Η ωριμότητα της γραφής καθώς περιστρέφεται γύρω από ένα λεκτικό παιχνίδι, «αντισταθμίζει κατά ένα τρόπο αυτό που εκλαμβάνεται ως λάθος στο Zoo story». Αποκαλύπτει στον θεατή τα δεύτερα επίπεδα και τους συμβολισμούς, τις ζυμώσεις στην θεώρηση της σύγχρονης ζωής. «Κρατά τον καθρέφτη μπροστά στους ανθρώπους», όπως πολύ συμβολικά χρησιμοποιείται και στο κομψό, έξυπνο σκηνικό του Νίκου Κασσαπάκη. Η μετάφραση και η στέρεη σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη ανέδειξε τη «συμμετρία» και την ασυμμετρία του έργου. Οι ολοκληρωμένες και δυνατές ερμηνείες των ηθοποιών αποκαλύπτουν την ερημιά, την απομόνωση, τη μοναξιά, την κοινωνική ανισότητα και την έλλειψη επικοινωνίας. Επίσης φανερώνει απροκάλυπτα το βάρβαρο και επιθετικό ζωώδες της φύσης μας, που καμουφλάρεται εντέχνως κάτω από τίτλους διάκρισης και επιτυχίας. Η Θεοδώρα Σιάρκου ως Αnn τολμά να διεκδικήσει την ανανέωση, την αναθέρμανση, τη φαντασίωση στο σεξ και την απελευθέρωση των εραστών συζύγων. Με υποκριτική μαεστρία διστακτική στην αρχή, υποχωρητική, απελπισμένη κι ανικανοποίητη, περνά τελικά στην απαίτηση, όσων δικαιούται να ζήσει, όπως το λαχταρά και το ποθεί η φύση της. Δεν χαρίζεται πλέον στον άνδρα της και σε γλώσσα καθημερινή κατονομάζει όσα θέλει για να έχει ένα γάμο ευτυχισμένο. «Πρέπει να μιλήσουμε», του λέει κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου. Ο Θανάσης Κουρλαμπάς, στο ρόλο του Πίτερ, εκπλήσσει τον θεατή με το ψυχολογικό του άδειασμα και την υποκριτικά δυνατή αλλαγή και μεταστροφή του. Ήρεμος, γαλήνιος, με την ασφάλεια και την αυτοπεποίθηση του καταξιωμένου μετακυλά μετά από υπαινιγμούς, πειράγματα και λεκτική μονομαχία στην αμφιβολία, στην αυτο-υποτίμηση, στην ανασφάλεια του ανδρισμού του και στην ανατροπή της συζυγικής ισορροπίας. Η κατάσταση ηλεκτρίζεται και οι δυο σύζυγοι μπλοκαρισμένοι σε αδιέξοδα που τους προξενεί η ηδονή του πόνου, νιώθουν την απειλή και το φόβο που τους οδηγεί στην υποχώρηση. Σ’ αυτήν την ψυχολογική κατάσταση, ο ευπρεπής και ευυπόληπτος Πίτερ θα αναζητήσει την ηρεμία στο Πάρκο.Εκεί θα τον βρει ο Τζέρυ – Αλέξανδρος Πέρρος, που με άνεση και φυσικότητα ερμηνεύει το ψυχολογικό χάος του νέου. Εδώ ο τόνος αλλάζει δραματικά από την παρουσία του δυστυχισμένου αυτού παιδιού, που δεν είναι τίποτα άλλο από ένα κοινωνικά υποδεέστερο άτομο. Άξεστος, επίμονος, πιεστικός, ενοχλητικός, περίεργος που ψάχνει απελπισμένα για στιγμιαία αναγνώριση και εμπιστοσύνη. Ένα ξένο σώμα που δεν τα καταφέρνει ούτε μ’ έναν ήρεμο σκύλο και παλεύει εναγωνίως με την βαθιά του μοναξιά. Αυτή του η ανάγκη θα τον κάνει απαιτητικό, παρορμητικό και ανεξέλεγκτο. Μια περίπτωση ιδιάζουσα και θα απαιτήσει τη θέση του στο χώρο και γενικότερα στην ζωή, μ’ έναν τρόπο ανάρμοστο και επικίνδυνο. Εκεί καθώς η ένταση κλιμακώνεται και πιστεύοντας ότι παίρνει το πάνω χέρι, θα βγάλει τη ζωώδη φύση του λογικού Πίτερ, για να δικαιωθεί το βαθιά ανθρώπινο δράμα του και να φανεί η μεγαλοψυχία του. Η εξαιρετική παράσταση μας φέρνει αντιμέτωπους με την αδυναμία μας να ακούσουμε τον άλλο, να αποσιωπούμε τις απωθημένες επιθυμίες ξεγελώντας τον εαυτό μας και την ηθική φθορά όπου εύκολα μπορεί να κυλήσει το πολιτισμένο και άγριο ένστικτό μας.

Πληροφορίες παράστασης

Συντελεστές Κείμενο: Edward Albee Μετάφραση, σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη Σκηνικά, κοστούμια: Νίκος Κασσαπάκης Φωτισμοί: Μανώλης Μπράτσης Πρωτότυπη μουσική: Νίκος Τσέκος Φωτογραφία: Δομνίκη Μητροπούλου Εικαστική απόδοση: Γιώργος Μπογιατζίδης www.georgeboya.com Βοηθοί σκηνοθέτη: Γιώργος Ευθυμίου, Μαγδαληνή Παλιούρα Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού Παραγωγή: A PRIORI, www.a-priori.gr Παίζουν: Θεοδώρα Σιάρκου, Θανάσης Κουρλαμπάς, Αλέξανδρος Πέρρος Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Κάθε Σάββατο 18.30 και Κυριακή στις 21.30 Τιμή εισιτηρίου: 13 ευρώ (10 ευρώ μειωμένο) Προπώληση εισιτηρίων στο ταμείο του θεάτρου (τηλ. κρατήσεων: 210 3428650) και στο www.viva.gr Θέατρο Αλκμήνη Αλκμήνης 8-12, Κάτω Πετράλωνα Μετρό Κεραμεικός