Αφού έκανε τον γύρο του κόσμου εντυπωσιάζοντας κοινό και κριτικούς, οι «Πνεύμονες» («Lungs», 2011), το έργο του βραβευμένου Άγγλου συγγραφέα Ντάνκαν Μακ Μίλαν, ανεβαίνει από τις 3 Φεβρουαρίου για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο θέατρο Tempus Verum Εν Αθήναις, τη νέα θεατρική στέγη του ηθοποιού και σκηνοθέτη Δημήτρη Λάλου.

Πρόκειται για μια αστεία και σύγχρονη ιστορία αγάπης που δίνει φωνή στη «γενιά της αβεβαιότητας», η οποία μέσα από τις καταιγιστικές αλλαγές και τις συναισθηματικές μεταπτώσεις της βρίσκει τρόπο να χαράξει τη δική της πορεία ζωής. Ο Αποστόλης Τότσικας και η Βάσω Καβαλιεράτου κρατούν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, και υποδύονται ένα ζευγάρι, γύρω στα τριάντα, το οποίο προσπαθεί να πάρει αποφάσεις για το μέλλον του. Ο χρόνος, όμως, είναι εναντίον. Απ’ τη μια η επιθυμία για ένα παιδί και απ’ την άλλη η αγωνία για το περιβάλλον, τον υπερπληθυσμό, την παγκόσμια κρίση και την πολιτική αστάθεια. Αν περιμένουν τις κατάλληλες συνθήκες δε θα το κάνουν ποτέ.

Ο Ντάνκαν Μακ Μίλαν, επικεντρώνεται στην ουσία του θεάτρου διερευνώντας τη θεατρική γραφή, απογυμνωμένη από υποδείξεις: «Το έργο γράφτηκε για να παιχτεί σε άδεια σκηνή. Δεν υπάρχουν σκηνικά, δεν υπάρχουν έπιπλα, ούτε φροντιστήριο, ούτε παντομίμα. Δεν υπάρχουν αλλαγές κοστουμιών. Το φως και ο ήχος δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για να δηλώσουν αλλαγή στον χρόνο ή στον χώρο. Μια αντανάκλαση της πραγματικότητας χωρίς τα θεατρικά εφέ της ψευδαίσθησης».

Ο σκηνοθέτης της παράστασης Δημήτρης Λάλος αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για το έργο: «Η γενιά που ήρθε, η γενιά που έρχεται, είναι μια γενιά που πιστεύει ότι πάντα υπάρχει κάπου ένα κουμπί που γράφει delete και έτσι «μιλάει» χωρίς να σκέφτεται, μιλάει χωρίς να ζυγίσει, με αποτέλεσμα για πολλή ώρα να μην ξέρει τι λέει και να μην μπορεί να καταλήξει πουθενά. Είναι μια γενιά που μπορεί να σου «κατεβάσει» από το διαδίκτυο ό,τι πληροφορία θέλεις, μπορεί να σου κάνει την πιο εκτεταμένη έρευνα για οποιοδήποτε θέμα, μπορεί να έχει τρία πτυχία και δυο διδακτορικά αλλά όταν έρθει η ώρα να εκφραστεί πραγματικά, όταν έρθει η ώρα να πει τι νιώθει, τι θέλει, χάνει τελείως την διαύγεια της και παραληρεί. Το να ανησυχείς για το ανθρακικό αποτύπωμα που θα αφήσει το παιδί σου στον πλανήτη είναι σίγουρα μια σκέψη που δεν θα έκανες πριν μερικά χρόνια.

Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, ο Ντάνκαν Μακ Μίλαν με το έργο «Πνεύμονες» δίνει, με έναν κωμικό τρόπο, «φωνή» σε αυτή την γενιά και εκθέτει τα προβλήματα αλλά και τους προβληματισμούς της, με κορυφαίο βέβαια αυτόν του παιδιού και της καριέρας: Μπορώ να κάνω ένα παιδί και να δουλεύω ταυτόχρονα; Μπορώ να έχω καριέρα και να είμαι καλή μητέρα; Μπορώ να είμαι καλός πατέρας αλλά να κάνω και αυτά που θέλω και ονειρεύτηκα; Συμβάλλω στη καταστροφή του πλανήτη φέρνοντας ένα παιδί στο κόσμο; Με τον άντρα να είναι πάντα ο μπερδεμένος στο να αναλάβει την ευθύνη ενός παιδιού, τώρα μπαίνει στο παιχνίδι και η γυναίκα που από την μια μέχρι να περάσει την εφηβεία, της φουσκώνουν τα μυαλά να γίνει μια πριγκίπισσα-νυφούλα και μόλις μπει στο πανεπιστήμιο να βάλει τα παντελόνια και να κάνει καριέρα. Το έργο είναι μια ιστορία αγάπης, που με πολύ χιούμορ, προσπαθεί να φωτίσει αυτούς τους προβληματισμούς και ίσως να δώσει λίγο αισιοδοξία στο μέλλον που έρχεται».

Την μετάφραση επιμελείται η Κρίστελ Καπερώνη, τα σκηνικά και τα κοστούμια ο Μιχάλης Σαπλαούρας και τους φωτισμούς ο Περικλής Μαθιέλης.