«Straight white men» στην Πειραιώς 260

Παρουσίαση θεατρικών παραστάσεων στο newsbeast.gr

24·06·2015 18:04

Η κορεατικής καταγωγής και πρωτοεμφανιζόμενη στην Ελλάδα, Young Jean Lee, και η Theater company, παρουσίασαν στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών τον «Straight white men». Ένα έργο που έχει συγγραφική συγγένεια με το «θάνατο του εμποράκου» του Μίλλερ και ανάγκασε την «πιο περιπετειώδη downtown n θεατρική συγγραφέα της νεοϋορκέζικης πρωτοποριακής σκηνής» να αντιμετωπίσει τις δικές της υποκρισίες και να αμφισβητήσει την αφοσίωσή της στην κοινωνική ισότητα.

Γράφει η Χαρά Κιούση

Όπως λέει η δημιουργός και σκηνοθέτης, το κείμενο προέκυψε από την συνεργασία της με τους ηθοποιούς που της έδωσαν τους «νατουραλιστικούς διαλόγους», καθ’ ότι, η ίδια δεν έγραψε ποτέ «γραμμικά». Όσον αφορά δε στη διαμόρφωση του ενός χαρακτήρα που τον θεώρησαν loser, του προσέδωσε στοιχεία και γνωρίσματα από πληροφορίες που συγκέντρωσε από μια ομάδα -όχι λευκών- ανθρώπων ποικίλων ταυτοτήτων.

Έτσι προέκυψε «ο λευκός ετερόφυλος άντρας», που μόνο αν ήμουν Ασιάτισσα θα γνώριζα κατά πόσο είναι χειρότερος ή λιγότερο αποδεκτός σε μια κοινωνία ανδροκρατούμενη, τόσο σε Δύση όσο και σε Ανατολή. Έτσι αν και «της ήταν εφιάλτης να ασχοληθεί με την ταυτότητα, των λευκών ετερόφυλων ανδρών» το έκανε με αρκετή δόση μητρικής συμπόνιας και πολύ χιούμορ.

Μια μεσοαστική αμερικανική οικογένεια συγκεντρώνεται για να περάσει τις μέρες των Χριστουγέννων.

Ο μπαμπάς που είναι χήρος, αναλαμβάνει με το γιο του Mat, τον οποίο φιλοξενεί στο σπίτι του καθότι έχει οικονομικά προβλήματα, να διεκπεραιώσουν καθετί που θα κάνει όμορφες τις διακοπές όλων. Οι άλλοι δυο του γιοί πετυχημένοι επαγγελματικά -ο ένας στέλεχος σε τράπεζα και ο άλλος με πανεπιστημιακή καριέρα- απολαμβάνουν τη θαλπωρή του σπιτιού. Πατέρας και γιοί χουζουρεύουν στον καναπέ, τσιμπολογούν finger food μέσα από τυποποιημένες συσκευασίες, χαζοπίνουν μπύρες, λένε κρυάδες χαμένοι σε αντρικές γκομενοκουβέντες και ξαφνικά κάποια πράγματα μοιάζουν αλλόκοτα στην συμπεριφορά του Mat.

Τα τρία αδέλφια που πριν λίγο συμπεριφέρονταν σαν αμέριμνοι έφηβοι αναπολώντας τα παιδικά τους χρόνια, αποφασίζουν να συζητήσουν σαν οικογένεια και στριμώχνουν το Mat που κατά την γνώμη τους είναι κολλημένος σ’ ένα νοσηρό τρόπο σκέψης, επειδή δεν αγαπά τα προνόμια και τρέχει στις διάφορες συντεχνίες για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα. Μια συζήτηση που οδηγεί τον πατέρα στην απόφαση να του πει να φύγει από το σπίτι για να λύσει «το πρόβλημα της ίδιας του της ύπαρξης» ή «να βρει έναν άλλο τρόπο για να αποτύχει».

Το έργο της Young Jean Lee -»σαν μακρινή αντήχηση από τον θάνατο του εμποράκου»- με αδύναμο λόγο και συναίσθημα συγκριτικά, εστιάζει στο πρότυπο του λευκού ετερόφυλου άντρα των δυτικών κοινωνιών, ο οποίος μεγαλώνει τα παιδιά του ώστε «να γίνουν πιο λευκά». Γιατί όποιος περιφρονεί το μεγάλο αυτό προνόμιο «είναι μεγάλο καθίκι» και στέκεται στα παρασκήνια, διαψεύδοντας τις οικογενειακές προσδοκίες.

Οι εξαιρετικοί ηθοποιοί που ένιωθαν σαν στο σπίτι τους στο μοντέρνο ρεαλιστικό σκηνικό, απολαμβάνοντας όσο και εμείς οι θεατές την δυνατή μουσική, ανέδειξαν με τις ζωντανές ερμηνείες τους την προβληματική της σκηνοθέτιδος. Ηθικές προστριβές και συγκρούσεις, ανθρωπιστικές αξίες σ’ ένα σύγχρονο κυνήγι μαγισσών όσων χαρακτηρίζονται loser, στον οικονομικό πόλεμο που επιβάλλει το πρότυπο του επιτυχημένου δυτικού άντρα. Εκείνου που γίνεται μισητός όταν δεν πείθει τους άλλους για τα προσόντα του και δεν πλασάρει σωστά τον εαυτό του, ώστε να αποκτήσει το κυρίαρχο ιδεώδες που έγινε παγκόσμιο πλέον, στερώντας του το δικαίωμα να κάνει απλώς αυτό που θέλει για να είναι ευτυχισμένος. Το μεγάλο ερώτημα είναι βέβαια, πως βλέπουν οι γυναίκες έναν τέτοιο λευκό άντρα.

Η Young Jean Lee πάντως δηλώνει πως «ο λευκός ετερόφυλος άντρας επωφελείται πολύ των κοινωνικών ανισοτήτων και βοηθά στη συνέχισή τους».

Η ταυτότητα της παράστασης

Συγγραφή και Σκηνοθεσία: Young Jean Lee

Παραγωγή: Aaron Rosenblum

Συνεργασία στη Σκηνοθεσία: Emilyn Kowaleski

Σκηνογραφία: David Evans Morris

Κοστούμια: Enver Chakartash

Σχεδιασμός φωτισμού: Christopher Kuhl

Σχεδιασμός ήχου: Chris Giarmo και Jamie McElhinney

Κινησιολογία: Faye Driscoll

Δραματουργός: Mike Farry

Βοηθός Παραγωγού: Matthew Kagen