Ένα σπίτι. Κομμένο στα δύο. Το μισό επιπλωμένο βαριά, παλιό, μεγαλοαστικό, φορτωμένο. Το υπόλοιπο άδειο, τελείως γυμνό. Μια γυναίκα στέκεται ανάμεσα, και μας μιλά. Mια γυναίκα άχρονη, ανεπηρέαστη από την εικόνα της, μας παρασύρει στις σκέψεις της.
«Έξω, μπροστά από την πόρτα του σπιτιού αρχίζει ο δρόμος. Ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού και είσαι στο δρόμο. Κυλά σαν ποτάμι. Γλείφει το κατώφλι. Χύνεται πάνω στο έδαφος της πόλης. Και στις όχθες του, εδώ απέξω, ακόμα και τα γκρίζα τσιμεντένια πεζοδρόμια πρόχειρα φτιαγμένα, μισοσπασμένα έχουν την ελπίδα να κρατήσουν για πάντα».
Τα ταξίδια στο εξωτερικό, οι απρόσμενοι -παλιωμένοι πια- έρωτες, η φρίκη της οικογένειας, οι ατέρμονοι απογαλακτισμοί, η περίοδος της ηθελημένης απομόνωσης, οι δουλειές του ποδαριού. Αναμνήσεις που γίνονται λέξεις και ίπτανται άλλοτε ασυνείδητα και άλλοτε συνειδητά στο χώρο και στο χρόνο κάνοντας τη διαδρομή από το τώρα στο κάποτε και πάλι πίσω.
Ο μονόλογος «Καυκασιανός Φοίνικας» που γράφτηκε και ερμηνεύεται από τη Γιούλα Μπούνταλη παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2010, στον χώρο «Προσωρινός», στην κορυφή του Κολωνακιώτικου λόφου, που διαμορφώθηκε ειδικά για τις ανάγκες της συγκεκριμένης παράστασης.
*Καυκασιανός: χαρακτηρισμός των ανθρώπων της λευκής φυλής
Φοίνικας: μυθικό πουλί που θάβεται στις στάχτες του για να αναγεννηθεί.
ΚΕΙΜΕΝΟ / ΕΡΜΗΝΕΙΑ: Γιούλα Μπούνταλη
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιώργος Συμεωνίδης
ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ: Σύλλας Τζουμέρκας
ΣΚΗΝΙΚΑ & ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Μαγιού Τρικεριώτη
Ημέρες και Ώρες παραστάσεων: Δευτέρα & Τρίτη 9 μ.μ., Κυριακή 7 μ.μ.
