Το τηλέφωνο από το γραφείο του κ. Αυγενάκη, στελέχους της ΝΔ, ήταν η πρώτη πολιτική κίνηση για θέματα οδικής ασφάλειας που θυμάμαι, από τότε που μας προέκυψε η οικονομική κρίση, κάπου στο 2009. Από τότε και παρά της πολλές εκλογικές αναμετρήσεις, καμιά απολύτως πολιτική παράταξη δεν είχε συμπεριλάβει –έστω και σαν προεκλογική υπόσχεση- την οδική ασφάλεια στο πρόγραμμά της.

«Σας καλούμε την Τετάρτη το απόγευμα στο Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου, όπου ο κ. Μητσοτάκης, θα παρουσιάσει το πρόγραμμα της ΝΔ για την οδική ασφάλεια», μου είπε η ευγενέστατη συνεργάτης του εκ Κρήτης πολιτικού.

«Οδική ασφάλεια;» σκέφτηκα.

«Πάμε φουλ για εκλογές» ξανασκέφτηκα.

«Μπαααα… Εδώ τόσες εκλογές κάναμε τα τελευταία χρόνια και κανείς πολιτικός δεν νοιάστηκε να πουλήσει στους ψηφοφόρους, οδική ασφάλεια» ξαναματασκέφτηκα.

«Από την άλλη, Κρητικός ο ένας, Κρητικός κι ο άλλος, αιματοβαμμένη από τα τροχαία η Κρήτη, δεν αποκλείεται να αποφάσισαν να κάνουν κάτι για τον τόπο τους», ολοκλήρωσα την σκέψη μου και αλλάζοντας πλήρως το πρόγραμμά μου, παρουσιάστηκα στην ώρα μου στο Μουσείο Αυτοκινήτου, έχοντας ομολογουμένως περιέργεια.

Άραγε, τι καινούριο θα μπορούσε να παρουσιάσει ένα κόμμα, που 12 χρόνια πριν (καλοκαίρι 2005) δια στόματος της Υπουργού Παιδείας, είχε δεσμευτεί για τακτικά μαθήματα κυκλοφοριακής αγωγής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση από την επόμενη σχολική χρονιά (2005-2006), που όμως ακόμα να αρχίσουν…

Η απάντηση στην απορία μου ήταν άμεση και σαφής από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στο –πράγματι- μοναδικό Μουσείο Αυτοκινήτου που εμπνεύστηκαν και δημιούργησαν οι Θόδωρος και Ιωάννα Χαραγκιώνη.

Πριν καν εμφανιστεί ο κ. Πρόεδρος της ΝΔ, από την ατμόσφαιρα, τη σύνθεση του ακροατηρίου, τα κομματικά στελέχη και τους διάσπαρτους πολυάριθμους άνδρες της ασφάλειας και τους άμεσα εμπλεκόμενους, ήταν –κατά τη γνώμη μου- σαφές ότι επρόκειτο για μια ακόμα πολιτική κίνηση, που στόχο είχε τον ξεχασμένο χώρο της οδικής ασφάλειας, που κατά καιρούς εκμεταλλεύονται διάφοροι ειδικοί και μη, αλλά αφήνουν «ορφανό» οι πολιτικές παρατάξεις.

Ανέβηκε λοιπόν ο κ. Μητσοτάκης στο βήμα, ανακοίνωσε το πρόγραμμα «Προσέχω» της ΝΔ, είπε και κάποια νούμερα από την εκατόμβη των τροχαίων και παρέδωσε τη σκυτάλη στους δυο παρουσιαστές, για να μας αναλύσουν τους πυλώνες του προγράμματος, που ακόμα και η παρευρισκόμενη νεολαία του κόμματος δύσκολα μπόρεσε να παρακολουθήσει, καθώς ο χώρος ήταν άβολος και η γαλαρία θορυβούσε…

Σε κάθε περίπτωση πάντως και για την ιστορία (που στο θέμα αυτό επαναλαμβάνεται σαν η …ίδια φάρσα), οι πυλώνες ανάπτυξης του «Προσέχω» (με στόχο τη μείωση των θανάτων κατά 50% μέσα σε μια δεκαετία) είναι οι εξής:

– Εκπαίδευση οδικής ασφάλειας
– Επιτήρηση κυκλοφορίας (με έμφαση στους …διανομείς φαγητού αλλά και τη διαδικασία ανανέωσης διπλωμάτων των ηλικιωμένων)
– Ασφάλεια οδικών υποδομών
– Αναβάθμιση τεχνικού ελέγχου οχημάτων
– Προώθηση έξυπνων συστημάτων μεταφοράς για άρτια διαχείριση της κυκλοφορίας.
– Βελτίωση του χρόνου άμεσης επέμβασης/βοήθειας στον τόπο του ατυχήματος
– Ανάπτυξη βάσης δεδομένων αναφορικά με τα τροχαία

Φυσικά, από τους πυλώνες δράσεις, δεν γινόταν να λείψει και η προαναγγελία σύστασης Διυπουργικής Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας υπό τον – μέλλοντα- Πρωθυπουργό, γεγονός που μας θύμισε τον συγχωρεμένο Άρη Σταθάκη, που όταν η Βουλή πήγε διακοπές το καλοκαίρι του 2009 (μαζί και η διακομματική εθνική επιτροπή οδικής ασφάλειας στην οποία προέδρευε), άκουσε με έκπληξη στα ειδησεογραφικά δελτία, για δράσεις μιας άλλης …εθνικής επιτροπής οδικής ασφάλειας που είχε συστήσει το ΥΜετ… Τόσο καλά.

Κατά τα λοιπά, μέσα σε όλα ακούστηκε και ένα «ξεκάρφωτο» νούμερο τριών (3) δισ. ευρώ, που –δήθεν- είναι το ετήσιο κόστος των τροχαίων στη χώρα μας, όταν -λίαν επιεικώς- ο αριθμός αυτός ξεπερνά τα 12 δισ., χωρίς να υπολογίζεται η υστέρηση της παραγωγικότητας και το δημογραφικό πρόβλημα.

Κάπως έτσι, οι ελπίδες μας για δρομολόγηση συντονισμένης δράσης στα θέματα οδικής ασφάλειας, έμειναν και πάλι ελπίδες, τουλάχιστον μέχρι η ΝΔ να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας, ενώ στα αυτιά μας ακόμα αντηχεί το σχόλιο έμπειρου δημοσιογράφου και ικανότατου μετεκπαιδευτή αναβατών δικύκλων:

«Ούτε τριάντα χρόνια πριν, να είμαστε…».

Τελικά, το ζήτημα οδικής ασφάλειας στην Ελλάδα, παραμένει στην ώρα μηδέν. Δεν υπάρχει ελπίδα καμία…

Των γραπτών το αληθές, επιβεβαιώνει και η ονοματοδοσία των σηράγγων του οδικού δικτύου που πρόσφατα εγκαινίασε ο πρωθυπουργός της χώρας. Σήραγγα Παπανδρέου, σήραγγα Τεμπονέρα, σήραγγα Μυλωνά…

Κανείς δεν σκέφτηκε ότι τουλάχιστον μια σήραγγα δικαιούται να έχει το όνομα «Νεκρών και αναπήρων θυμάτων τροχαίων». Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα σε ένα σύστημα που θυμάται την οδική ασφάλεια μόνο για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας.

Μακάρι –και το εννοώ- ο κύριος πρόεδρος της ΝΔ να με διαψεύσει, αλλά το πρώτο παζάρι είναι καλό παζάρι και η εικόνα σήμερα ήταν, μια από τα ίδια.

Νίκος Τσάδαρης